ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ 2012 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

Σίγουρα, ο κάθε νέος φοιτητής, ολοκληρώνοντας μία χρονοβόρα και επίπονη διαδικασία πανελλήνιων εξετάσεων -εξετάσεις στις οποίες ο καθένας μας καλείται να αποδείξει τις ικανότητες αποστήθισης που έχει αλλά και να υπερασπιστεί μέσα σε 3 με 4 εβδομάδες τις προσπάθειες που κατέβαλε τα 12 προηγούμενα χρόνια σύμφωνα με τα κριτήρια που του θέτουν κάποιοι άλλοι – κάνει όνειρα για μια ανέμελη φοιτητική ζωή μετά από την οποία λαμβάνοντας το πολυπόθητο πτυχίο θα μπορέσει να βγει στην αγορά εργασίας και να είναι όλα ωραία και καλά....

Η πραγματικότητα όμως έρχεται να διαψεύσει τα όσα μας λέγανε και να αποδείξει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά... 

 

Σε επίπεδο σπουδών...

 

Ευτυχώς τελειώνοντας το λύκειο έρχεται η στιγμή να αφήσουμε πίσω την παπαγαλία, τις παρουσίες, τα απρόοπτα τεστ, τον «τρόμο» προς τον καθηγητή κτλ... Ας δούμε λοιπόν τι ισχύει στις σχολές (πράγματα που πολλές φορές οι καθηγητές ξεχνούν και οφείλουμε όλοι να τους υπενθυμίζουμε) 

 

* Η παρακολούθηση των μαθημάτων είναι προαιρετική

* Στις διαλέξεις δεν λαμβάνονται παρουσίες

* Τα μαθήματα είναι ακαδημαικές διαλέξεις που μπορεί ο οποιοσδήποτε να παρακολουθήσει ανεξάρτητα αν το χρωστάει ή όχι

* Ο καθηγητής δεν έχει δικαίωμα να σε αποβάλλει από την τάξη

* Κανείς δεν μπορεί να σε εξετάσει προφορικά κατά τη διάρκεια μιας ακαδημαϊκής διάλεξης.

* Στην εξεταστική δεν είσαι υποχρεωμένος να δώσεις πάσο, ταυτότητα ή οτιδήποτε σχετικό.

* Κανείς δε μπορεί να σου επιβάλλει να αλλάξεις θέση.

* Κανείς δε μπορεί να σου ζητήσει το όνομά σου αν δεν θες να το δώσεις.

* Μπορείς να πίνεις τον καφέ σου στην αίθουσα διδασκαλίας

* Κανένας καθηγητής ή παρατρεχάμενος δε μπορεί να σε προσβάλλει.

* Δεν υπάρχουν υποχρεωτικές εργασίες, μόνο προαιρετικές και μετράνε

μόνο θετικά ή είναι απαλλακτικές.

 

Τα παραπάνω αποτελούν κεκτημένα των αγώνων των φοιτητών για καλύτερους όρους φοίτησης. Οι φοιτητές μπορούν με συλλογικούς αγώνες να παρεμβαίνουν σε ότι πλήττει τα συμφέροντα τους και τα δικαιώματα τους και να πετυχαίνουν νίκες.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ...

 

Στην πραγματικότητα θα θέλαμε μέσα από αυτό το φυλλάδιο να σας εκφράσουμε τους δικούς μας προβληματισμούς τόσο για τη σχολή όσο και για τον τρόπο που εμείς οι φοιτητές σαν ένα δυναμικό κομμάτι της νεολαίας συνδεόμαστε με τα κοινωνικά δρώμενα. Θα θέλαμε να σας εκφράσουμε κάποιες σκέψεις που συνήθως δεν ακούγονται και δεν στοιβάζονται στα ράφια της βιβλιοθήκης, που δεν περιορίζονται στους τέσσερις τοίχους του αμφιθεάτρου και στο πώς θα περάσουμε τα μαθήματα... Θέλουμε να σας εκφράσουμε τις δικές μας αγωνίες για ένα μέλλον που δεν είναι τόσο ρόδινο όσο θέλουν κάποιοι (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, καθηγητές) να το κάνουν να φαίνεται.

Όσο ιδανική και αν φαίνεται εκ των προτέρων η φοιτητική ζωή, τα προβλήματα είναι ορατά από την πρώτη: σίτιση - στέγαση - μετακινήσεις, καθηγητική αυθαιρεσία και αδιαφορία ως την τελευταία μέρα: ένα βήμα πριν την αγορά εργασίας και σχετικά κοντά στο να αντιμετωπίσουμε καταπρόσωπο την εργασιακή μας προοπτική, δηλαδή την ανασφάλεια, το σκληρό ανταγωνισμό, την ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς και τις ανύπαρκτες παροχές.

Σε ένα ίδρυμα που διαχειρίζεται αστρονομικά ποσά, με μεγαλοκαθηγητές, μεταπτυχιακά, διδακτορικά και εργαστήρια που δουλεύουν κυρίως για τις επιχειρήσεις - χορηγούς. Το Πολυτεχνείο ως ναός γνώσης υφίσταται μόνο σε φανταστικό επίπεδο. Η πραγματικότητα συμπυκνώνεται μάλλον σε :

> Εργαστήρια ανεπαρκή έως και ψιλοδιαλυμένα, όταν πρόκειται για τους προπτυχιακούς φοιτητές.

> Καθηγητές που είναι χωμένοι στα ερευνητικά τους και στέλνουν τους παρατρεχάμενους μεταπτυχιακούς τους να μας κάνουν μάθημα.

> Πανάκριβα συγγράμματα, τα οποία σύμφωνα με τον νέο Νόμο Πλαίσιο δεν θα τα παίρνουμε πλέον δωρεάν

> Τρελούς ρυθμούς σπουδών (με προόδους και υποχρεωτικές ασκήσεις), πλαισιωμένους από την καθηγητική αυθεντία και τις βαρετές παραδόσεις.

> Μαζικά κοψίματα φοιτητών (π.χ. Φυσικοχημεία Ι,ΙΙΙ, Φαινόμενα Ι)

> Πτυχία μινιατούρες χωρίς εργασιακά δικαιώματα και ...

> Κορνίζες για πτυχία.

Όσον αφορά τη σίτιση-στεγαση-μεταφορές…

ΣΙΤΙΣΗ: Οι φοιτητές του Πολυτεχνείου μπορούν πλέον μέσα από συλλογικούς αγώνες των Φοιτητικών Συλλόγων να σιτίζονται δωρεάν στη λέσχη του Πολυτεχνείου (η οποία βρίσκεται διπλα ακριβώς στη σχολή μας). Παρ’όλα αυτά η δωρεάν σίτιση για όλους, αν και αποτελεί πάγιο αιτημα των φοιτητικών συλλόγων, δεν υλοποιείται στις περισσότερες σχολές. Γι’ αυτό πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για το αυτονόητο αίτημα μας… 

 

ΣΤΕΓΑΣΗ: Οι νέες εστίες του Πολυτεχνείου ,οι οποίες άνηκαν στους δημοσιογράφους επί Ολυμπιακών, δόθηκαν στους φοιτητές μετά από μαζικές διαμαρτυρίες των συλλόγων του ΕΜΠ. Οι κάμερες «ασφαλείας» ξηλώθηκαν ενώ αποφασίστηκε ότι οι εστίες θα αποτελούν χώρο ασύλου. Παρ’ όλα αυτά κινήσεις της πρυτανείας του ΕΜΠ και του ΕΙΝ έχουν οδηγήσει στην απομόνωση και ιδρυματοποίηση των εστιών (κάγκελα, ελλειπή συγκοινωνία, security κτλ). Βέβαια, ούτε αυτές οι εστίες επαρκούν για την κάλυψη των αναγκών των φοιτητών και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το Υπουργείο Παιδείας, οδηγεί στην διάλυση τους λόγω υποχρηματοδότησης.

ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ: Σαν φοιτητικός Σύλλογος μαζί με υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους συνεχίζουμε να παλεύουμε για το πάγιο αίτημα μας που είναι η ΔΩΡΕΑΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ καθώς και η συνεχόμενη ροή των δρομολογίων από και προς το Πολυτεχνείο. 

 

Απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση εμείς αντιτάσσουμε τη δική μας πραγματικότητα. Αντιτάσσουμε τη συζήτηση και την πολιτική σκέψη, τα σχήματα και τις κουβέντες, τις γενικές συνελεύσεις και τις συλλογικές διεκδικήσεις και όχι την ατομική διαπραγμάτευση για τα ζητήματα που μας αφορούν, όχι μόνο μέσα στη σχολή, αλλά και στην κοινωνία ευρύτερα.

Οι φοιτητές αποτελούν ένα “ρηξικέλευθο” κομμάτι της κοινωνίας. Δεν είναι η εύκολα και καλά πειθαρχήσιμη μάζα της νεολαίας όπως θα επιθυμούσαν. Μπορούν να δηλώνουν και να επιβάλλουν δυναμικά και μαζικά τις θέσεις και τις αντιθέσεις τους. Οι φοιτητές μπορούν να κινητοποιούνται και να παρεμβαίνουν στα διάφορα κοινωνικά – πολιτικά – οικονομικά ζητήματα που προκύπτουν.

Και το δυνατότερο όπλο στα χέρια τους είναι η γενική συνέλευση του φοιτητικού συλλόγου.... η οποία αποτελεί το ανώτερο όργανο έκφρασης και την πιο αμεσοδημοκρατική διαδικασία. Αποτελεί το πιο άμεσο τρόπο έκφρασης των αναγκών, των απόψεων, θέσεων και απαιτήσεων των φοιτητών. Είναι το πιο ισχυρό μέσο κατοχύρωσης και υλοποίησης των αποφάσεων του Φ.Σ. Οι αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων του Φ.Σ. πρέπει να είναι σεβαστές από όλα τα μέλη της σχολής. Μέσω των αποφάσεων ο Φ.Σ. μπορεί να συμμετέχει σε πορείες, διαμαρτυρίες, καταλήψεις αλλά και να πετυχαίνει υλικές νίκες για όλους τους φοιτητές.

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ;;;

 

Κατά τη διάρκεια μιας Γενικής Συνέλευσης δεν γίνεται κανένα μάθημα ή εργαστήριο έτσι ώστε να μπορέσουν να πάρουν μέρος όλοι οι φοιτητές. Στην Γ.Σ. έχουν δικαίωμα συμμετοχής και παρέμβασης όλα τα μέλη του Φοιτητικού Συλλόγου. Στην Γ.Σ. πρέπει να μπορεί να συζητιέται οτιδήποτε απασχολεί τους φοιτητές ενώ οι αποφάσεις λαμβάνονται στο τέλος με αμεσοδημοκράτικό τρόπο αφού όλοι οι φοιτητές μπορούν να ψηφίσουν.

Απέναντι στις Γενικές Συνελεύσεις κατά κανόνα αντιδρούν κάποιοι καθηγητές και οι καθεστωτικές παρατάξεις. Πιο συγκεκριμένα οι ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, εναντιώνονται στην όποια προσπάθεια διασφάλισης των πραγματικών συμφερόντων της πλειοψηφίας των φοιτητών που γίνεται μέσα από τις Γ.Σ. απαξιώνοντας τες. Η ΠΚΣ πολλές φορές χρησιμοποιεί τις αποφάσεις του συλλόγου μόνο για εσωτερική κομματική κατανάλωση. Γι’ αυτό το λόγο θα τους δούμε συχνά να καταβάλουν «φιλότιμες» προσπάθειες να διαλύουν συνελεύσεις, είτε απέχοντας από αυτές, είτε κάνοντας μακροσκελείς και κουραστικές τοποθετήσεις και δευτερολογίες, με μόνο και προφανή στόχο την απομαζικοποίηση της διαδικασίας.

Εδώ και τόσα χρόνια παρέμβασης το σχήμα της ΧΑΜΑΣ βάζει στο σύλλογο την λογική συγκρότησης συλλογικών αγώνων και αντιστάσεων σε ότι θίγει τους φοιτητές και τα συμφέροντα τους αλλά και γενικότερα την πλειοψηφία του λαού. Το σχήμα της ΧΑΜΑΣ κατάφερε να βγάλει τις ανάγκες των φοιτητών στο προσκήνιο να διεκδικήσει και να πετύχει καλύτερους όρους φοίτησης άλλα και να κινητοποιήσει το σύλλογο.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΙΚA ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ ΤΟΥ Φ.Σ

ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΤΗΣ Χ.Α.Μ.Α.Σ.;;;

1. Η διασφάλιση ενιαίου προγράμματος σπουδών που οδηγεί σε ενιαίο και αδιάσπαστο πτυχίο με κατοχυρωμένα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα

2. Θέσπιση πτυχιακών εξεταστικών για τους φοιτητές από 10ο εξάμηνο και πάνω

3. Η δωρεάν διανομή των υλικών του σχεδίου σε όλους τους 1ετείς φοιτητές (που κοστίζουν περίπου 100 ευρώ) και η κατάργηση των πληρωμένων συγραμμάτων στη Μ.Φ.Δ.

4. Η παραχώρηση των εστιών στους φοιτητές του ΕΜΠ -κατάργηση της επιβολής ενοικίου στις νέες εστίες του ΕΜΠ(σε συντονισμό με άλλους Φ.Σ.)

7. Καμία μείωση της αποζημίωσης της πρακτικής άσκησης και δέσμευση για αύξηση.

8. Η κατάργηση των διδάκτρων για τους αλλοδαπούς φοιτητές

9. Παρέμβαση σε φαινόμενα μαζικών κοψιμάτων και καθηγητικής αυθαιρεσίας

10. Kατάργηση του αυταρχικού κανονισμού εξέτασης που «πέρασε» στη σχολή

11. Εξασφάλιση διεξαγωγής εξεταστικών και κανένα χάσιμο εξαμήνου

12. ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ Φ.Σ. ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ

13. Συμμετοχή του ΦΣ στον τριήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου μαζί με τους υπόλοιπους Φοιτητικούς Συλλόγους, μακριά από κομματικές ταμπέλες.

Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ , διότι είναι η μοναδική διαδικασία που μπορεί να εκφράζει και να υλοποιεί την πραγματική βούληση του Φ.Σ. , μέσα από την οποία ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ για ζητήματα που μας αφορούν και ΟΧΙ ΚΑΠΟΙΟΙ «ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ» ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ, ΥΠΟΥΡΓΟΙ Ή ΦΟΙΤΗΤΟΠΑΤΕΡΕΣ.

Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΟΠΛΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ Ο.ΤΙ ΘΙΓΕΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΘΟΥΜΕ ΣΕ ΝΕΕΣ ΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Οι μνηστήρες της ωραίας Ελλάδας ..!

Εν μέσω του ρευστού οικονομικοκοινωνικά κλίματος που έχει τεθεί η χώρα μας τα τελευταία 4 χρόνια , οι υποψήφιοι «σωτήρες» προσπαθούν να διεκδικησουν δύναμη και εξουσία, καθώς κρύβονται πίσω από τη «επίσημη αγαπημένη » λέξη :Πατριωτισμός! Επικαλούνται λοιπον την ενότητα του έθνους –κάτι που ευκαιριακά καταργεί τις όποιες ιδεολογικές διαφορές,οπότε και ενώνει περισσότερους ψηφοφόρους –ως την ύψιστη μορφή αντίστασης στη οικονομική κυριαρχία «των ξένων». Το έθνος χρησιμοποιούν και οι εκάστοτε «μνημονιακές» κυβερνήσεις με τους παρατρεχάμενούς τους στα ΜΜΕ, λέγοντας ότι οι θυσίες(αποκλειστικά και μόνο από τους εργαζόμενους στις κατώτερες τάξεις )έχουν σκοπό τη σωτηρία της πατρίδας , το έθνος χρησιμοποιούν και οι πρόσφατα ανερχόμενες(καθόλου τυχαίο) ακροδεξιές ομάδες, οι οποίες δηλώνουν «αντιμνημονιακές» καλύπτοντας όλες τις βίαιες και άλλοτε δολοφονικές τους συμπεριφορές πίσω από το μοντέλο ενός « μέσου λαϊκού ανθρώπου που διεκδικεί το καλό της πατρίδας του»! Εμείς απαντάμε ότι όχι μόνο έθνος δεν υφίσταται αλλά και καμιά πατρίδα, όταν δεν υφίσταται ή όταν εξαθλιώνεται το ανθρώπινο υποκείμενο!

Μιά ματιά από κοντά.....

Ας δούμε λίγο τους λόγους που άρχισε η «κρίση χρέους» στην Ελλάδα καθώς και όλα αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα που κατάφεραν να φέρουν οι «σωτήρες» μας στο «ναό της δημοκρατίας » μας, την βουλή, και μάλιστα κατάφεραν να τα κάνουν και νόμους στο όνομα της σωτηρίας της χώρας μας και του λαού της! Η περίοδος μετά το 1974 υπήρξε περίοδος μεγάλου δανεισμού για την Ελλάδα με συνέπεια τη γρήγορη διόγκωση του χρέους. Μεταξύ του 1980 και 1993 το χρέος εκτινάχτηκε από 28,6% σε 111,6% του ΑΕΠ. Το έλλειμμα την ίδια περίοδο ήταν επίσης υψηλό. Χάρη στην επίτευξη υψηλότερων ρυθμών ανάπτυξης και αποκρατικοποιήσεων το χρέος άρχισε να μειώνεται ελαφρά ως ποσοστό του ΑΕΠ και το έλλειμμα έπεσε μέχρι το 1999 κάτω από 3%, πετυχαίνοντας τελικά η Ελλάδα να γίνει μέλος της ΟΝΕ. Αργότερα αποκαλύφθηκε πως οι σχετικά υψηλές επιδόσεις που παρουσιάζονταν αυτή την περίοδο οφείλονταν σε αποκρύψεις ελλειμμάτων και δανείων, πρακτική που ονομάστηκε δημιουργική λογιστική, στην υλοποίηση της οποίας βοήθησε και η τράπεζα επενδύσεων Goldman Sachs. Το φθινόπωρο του 2004, ο τότε υπουργός οικονομικών Γιώργος Αλογοσκούφης προχώρησε σε οικονομική απογραφή κατόπιν πίεσης από την Eurostat. Η απογραφή αποκάλυψε αποκρύψεις δαπανών της προηγούμενης κυβέρνησης με αποτέλεσμα να αναθεωρηθούν τα ελλείμματα των προηγούμενων ετών προς τα πάνω. Το γεγονός αυτό οδήγησε σε μείωση της αξιοπιστίας της χώρας και σε τριετή επιτήρηση από την Ε.Ε. Την ίδια χρονιά η Eurostat προχώρησε σε αναθεώρηση παλαιότερων ελλειμμάτων της Ελλάδας, από τα οποία προέκυπτε ότι η Ελλάδα δεν ικανοποιούσε ποτέ τα κριτήρια σύγκλισης του Μάαστριχτ (κάθε μέλος της ΕΕ πρέπει να έχει έλειμμα 3% και χρέος 60%,κάτι που είναι αδύνατο σε πειρίοδο κρίσης ) αφού ακόμα και την κρίσιμη χρονιά του 1999 εξακολουθούσε να έχει έλλειμμα πάνω από 3%

 

Φθινόπωρο 2007.

Η Ελλάδα ζει στον κόσμο της! Η πολιτική ηγεσία κινείται ακόμη στους ρυθμούς της σκανδαλολογίας και μιας «επανίδρυσης του κράτους». Η κυβέρνηση Καραμανλή έχει μόλις κερδίσει μια δεύτερη τετραετία με πρόφαση την οικονομία. Από το φθινόπωρο του 2008 όμως, λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η ελληνική οικονομία εκτροχιάζεται και το έλλειμμα άλλα και το χρέος αρχίζουν να αυξάνονται με γρήγορους ρυθμούς. Τον Νοέμβριο του 2010 η Eurostat προχώρησε σε αναθεώρηση των ελληνικών ελλειμμάτων των τελευταίων ετών και τελικά το χρέος του 2009 να αναθεωρείται στο 126,8% του ΑΕΠ που αντιστοιχεί σε 298 δις Ευρώ

Έχοντας διαμορφωθεί ένα δυσάρεστο κλίμα για την ελληνική οικονομία ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, που κυβερνούσε με μία μικρή πλειοψηφία 152 βουλευτών, εξαγγέλλει πρόωρες εκλογές για τις 4 Οκτωβρίου 2009.Τις εκλογές κερδίζει το ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπαδρεόυ, με βασικό σύνθημα «λεφτά υπάρχουν»!

Ακολουθεί μια συνεχής υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από τους οίκους αξιολόγησης και εκτίναξη των λεγόμενων spreads(η διαφορά επιτοκίου με το οποίο δανείζεται μία χώρα σε σύγκριση με μία άλλη) για όλους! Ωστόσο, εξαιτίας του τρόπου λειτουργίας της ΟΝΕ ,να προωθεί τα συμφέροντα των πιο ισχυρών κρατών(πχ. Η Μ.Βρετανία με έλλειμα 13% και χρέος 100%, δεν τήρησε τα σύμφωνα, ούτε μίλησε για κατάρευση), τα spreads εκτινάσσονται ασσύμετρα σε βάρος των πιο αδύναμων χωρών,με αποτέλεσμα να τους φορτώσουν ένα τεράστιο χρέος, καθώς οι δανεισμοί που ακολουθούν υπακουν σε «νομιμη τοκογλυφία».

Στα μέσα του 2010, και μετά τις αποκαλύψεις ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας έκλεισε για το 2009 σε επίπεδα πολύ πάνω από αυτά που θα καθιστούσαν το δημόσιο χρέος βιώσιμο, η ελληνική κυβέρνηση αδυνατούσε να δανειστεί με λογικά επιτόκια από τις αγορές για τη χρηματοδότηση του τρέχοντος δημοσιονομικού ελλείμματος και την αναχρηματοδότηση του χρέους. Αποτέλεσμα ήταν ο άμεσος κίνδυνος χρεοκοπίας και στάσης πληρωμών του Ελληνικού Δημοσίου.H ανακοίνωση της προσφυγής στον μηχανισμό στήριξης έγινε στις 23 Απριλίου 2010 και κάπως έτσι αρχίζει η σωτηρία μας ....

 

Πάρε μου τα μέτρα....

Στην περίοδο αυτή, αντί της κατάργησης των πολιτικών και κοινωνικών προνομίων του κράτους της Δεξιάς, υποστήριξαν την επιλεκτική και εκτεταμένη παροχή «προνομίων» προς τις κοινωνικές ομάδες, αναλόγως του συναλλακτικού πλεονεκτήματος που είχε η εκάστοτε πολιτική εξουσία. Δημιουργήθηκε λοιπόν μια ιδιότυπη «δημοκρατία των προνομίων».

Ο ελληνικός λαός καλείται να «τιμωρηθεί» για λάθη ετών που έκαναν οι κυβερνήσεις του, ενώ κατηγορείται μάλιστα από βουλευτές ότι είναι υπεύθυνος για το μεγάλο έλειμμα της χώρας καθώς «όλοι μαζί τα φάγαμε» και οδηγήσαμε τη χώρα στην υπερχρέωση.Τα μέτρα που παίρνονται οδηγούν σε συνθηκες εργασίας του μεσαίωνα! Η ζωή των ανθρώπων εξαρτάται πια από τους οίκους αξιολόγησης, ενώ πλέον στην Ελλάδα δημιουργείται μια νέα τάξη : «οι νεόπτωχοι»! Τις συρρικνώσεις μισθών εργαζομένων και συνταξιούχων, τις καταργήσεις των συλλογικών συμβάσεων, τις περικοπές επιδομάτων ,τις αυξήσεις της φορολογίας ,το χαράτσι, έρχονται να περάσουν αρχικά η κυβερνηση του ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με την ΝΔ και το ΛΑΟΣ και στη συνέχεια μια υπηρεσιακή κυβέρνηση τεχνοκρατών (η οποία δεν εκλέχτηκε καν απο τον ελληνικό λαό με δημοκρατικές διαδικασίες) και τώρα η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ(:η νέα «αριστερά» της Ελλάδας!), αφήνοντας τους ευρωπαίους μετόχους μας να μετατρέψουν την Ελλάδα σιγά σιγά σε «κινέζικο» εμπορικο κατάστημα της Ευρώπης και να την «αγοράσουν» εντέλει ολόκληρη. Η αντίδραση του λαού «δημοκρατικά» αντιμετωπίζεται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις με τη γνωστή καταστολή : βίαιη επέμβαση της αστυνομίας με χρήση χημικών, ξυλοδαρμούς , αναίτιες συλλήψεις διαδηλωτών και τέλος συκοφάντηση των αγώνων και της προσπάθειας αντίδρασης του λαού μέσα από κινήματα από τα ΜΜΕ. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα εξαθλίωσης του λαού , οι «σωτήρες» μας συνεχίζουν να απολαμβάνουν τις πολυτέλειες που είχαν: υψηλοί μισθοί , υπερπολυτελή σπίτια και εξοχικά, λεφτά αφορολόγητα, εκατομμύρια σε ξένες τράπεζες από τα οποία δεν μπαίνει ευρώ στο ελληνικό δημόσιο την ώρα που ζητάνε από τις κατώτερες τάξεις να παρέχουν ότι έχουν και δεν έχουν στο ελληνικό δημόσιο, συν τις υπηρεσίες ασφαλείας κ.α. που απολαμβάνουν με τα λεφτά του δημοσίου –δηλαδή τα δικά μας -λόγο της ιδιότητάς τους ως βουλευτές...

1ο πακέτο μέτρων (9 Φεβρουαρίου2010- Γ.Παπανδρέου) :

Μέτρα για το δημόσιο τομέα:

> Πάγωμα μισθών

> Περικοπές επιδομάτων 10%

> Περικοπές υπερωριών και οδοιπορικών

2ο πακέτο μέτρων( 3 Μαρτίου 2010-Γ.Παπανδρέου) :

> Μείωση 30% στα δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα, αδείας

> Μείωση 12% σε όλα τα επιδόματα του Δημοσίου

> Μείωση 7% στις αποδοχές υπαλλήλων ΔΕΚΟ, ΟΤΑ, ΝΠΙΔ

> Αύξηση ΦΠΑ από 4,5 στο 5%, από 9 στο 10%, από 19 στο 21%

> Αύξηση 15% στον φόρο της βενζίνης

> Επιβολή επιπλέον 10% έως 30% στους (ήδη υπάρχοντες) φόρους εισαγωγής επί της αξίας των περισσότερων εισαγόμενων αυτοκινήτων.

> Επαναφορά τεκμηρίων διαβίωσης σε όλα ανεξαιρέτως τα αυτοκίνητα (είχαν καταργηθεί τον Σεπτέμβριο του 2003), ακόμα και στα μικρότερου κυβισμού.

> Επέκταση των τεκμηρίων διαβίωσης σε όλα ανεξαιρέτως τα ακίνητα, ακόμα και στα μικρότερα.

 

Μνημόνιο και τρίτο πακέτο μέτρων (2 Μαΐου 2011-Γ.Παπανδρέου):

> Αντικατάσταση του 13ου και 14ου μισθού των δημοσίων υπαλλήλων με επίδομα 500 Ευρώ και πλήρης κατάργησή των δύο μισθών για μεγαλύτερες αποδοχές

> Αντικατάσταση 13ης και 14ης σύνταξης με επίδομα 800 Ευρώ για συντάξεις ως 2500 Ευρώ.

> Περαιτέρω περικοπή επιδομάτων 8% στα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων και 3% στους υπαλλήλους των ΔΕΚΟ όπου δεν υπάρχουν επιδόματα.

> Αύξηση του υψηλού συντελεστή ΦΠΑ από 21% σε 23%, του μεσαίου από 10% σε 11% και από 11% σε 13% και αντίστοιχα του χαμηλού στο 6,5%

> Αύξηση στον ειδικό φόρο κατανάλωσης σε καύσιμα, τσιγάρα και ποτά κατά 10%

> Αύξηση στις αντικειμενικές τιμές ακινήτων

 

Μεσοπρόθεσμο (29 Ιουνίου 2011-κυβέρνηση τεχνοκρατών- Γ.Παπανδρέου):

Η λιτότητα πλήττει πάλι τους μισθωτούς, την απασχόληση, τις συντάξεις, καθώς τη θέση τους πλέον έρχονται να πάρουν σιγά σιγά και οι ιδιωτικοποιήσεις - ξεπούλημα του δημοσίου. Ανασφάλιστη εργασία, μειώσεις μισθών και συντάξεων,ελαστικοποίηση σχέσεων εργασίας, αύξηση του ΦΠΑ, εφεδρεία σε οργανισμούς του δημοσίου που καταργούνται.

Η απόκλιση όμως των μέτρων από τους στόχους τους φέρνει άλλα μέτρα στα τέλη Αυγούστου που μέσα σ αυτά περιλαμβάνονται :

> εργασιακή εφεδρεία και σε οργανισμούς που δεν καταργούνται

> Νέος έκτακτος φόρος στις κατοικίες που θα καταβάλλεται μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ

> Περικοπή συντάξεων και μεγάλες περικοπές στο εφάπαξ

> Νέες περικοπές μισθών στο δημόσιο και εφαρμογή ενιαίου μισθολογίου

> Μείωση του αφορολόγητου ορίου από τις 8.000€ στις 5.000€

> Άνοιγμα όλων των κλειστών επαγγελμάτων

 

2ο Μνημόνιο (10 Φεβρουαρίου 2012 – κυβέρνηση τεχνοκρατών – Γ.Παπανδρέου) :

> Μείωση κατά 22% του κατώτατου μισθού σε όλα τα κλιμάκια του βασικού μισθού (από 751€ σε 586€) και 32% στους νεοεισερχόμενους μέχρι 25 ετών.

> Κατάργηση 150.000 θέσεων εργασία από το δημόσιο τομέα έως το 2015, εκ των οποίων 15.000 μέσα στο 2012.

> Ατομικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας αντί για τις κλαδικές.

> Περικοπές συντάξεων, επιδομάτων, δαπανών υγείας, άμυνας, λειτουργιών του Κράτους και εκλογών.

> Κατάργηση των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας και Εστίας.

> Αύξηση αντικειμενικών αξιών και ενοποίηση φόρων στα ακίνητα.

> Πλήρες άνοιγμα 20 κλειστών επαγγελμάτων.

> Αύξηση των εισιτηρίων στις Αστικές Συγκοινωνίες και στον ΟΣΕ κατά 25%.

Αναμονή για τα νέα μέτρα των 11,6δις ( Σεπτέμβριος 2012 – τρικομματική κυβέρνηση)

Το μόνο βέβαιο για το επόμενο χρονικό διάστημα είναι πως η επίθεση θα ενταθεί. Το σύνολο του λαού οφείλει να επιδείξει αναβαθμισμένα αντανακλαστικά τα οποία θα μετουσιωθούν σε ένα ευρύ, μαχητικό και νικηφόρο κίνημα. Ένα σχέδιο άμεσης εξόδου από την κρίση προς όφελος του λαϊκού παράγοντα δεν μπορεί να επιτευχθεί με κανέναν άλλο τρόπο περά από την όξυνση της ταξικής πάλης. Μόνο έτσι, και με την ευρύτερη πολιτική και κοινωνική συσπείρωση των αγωνιζόμενων κομματιών που συμμετέχουν στο κίνημα, αλλά και την συγκρότηση ενός διευρυμένου κοινωνικο-πολιτικού μετώπου που θα αποτυπώνει την υλική έκφραση των αιτημάτων του λαού, θα μπορέσει ο αγώνας να έχει προοπτική και αντανάκλαση στο πολιτικό επίπεδο, μετατρέποντας την διευρυμένη αγανάκτηση του λαού σε μία διευρυμένη κρίση του συστήματος.

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ :ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΙΚΟΝΑ Ή ΕΝΑ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ?

Σήμερα στην Ελλάδα , λόγω της εξαθλίωσης του λαού και της ταυτόχρονης όχι μόνο διατήρησης αλλά διόγκωσης του κεφαλαίου γίνεται μια προσπάθεια ο λαός να παραπλανείτε και να του αποσπαστεί η προσοχή ωθώντας τον προς δύο κατευθύνσεις :

1. O πατριωτικός φανατισμός ενάντια στους ξένους και έλληνες «κατακτητές». Σ’ αυτή την κατεύθυνση οι άνθρωποι ονομάζουν εχθρό το μνημόνιο , χωρίς να βλέπουν ότι πίσω από αυτό κρύβεται το υπάρχον οικονομικό σύστημα. Ονομάζουν εχθρό τα διάφορα έθνη και βγάζουν το μίσος τους σε πρόσωπα,όχι στις ιεραρχίες και στις τάξεις.

2. Ο οξυμμένος ρατσιμός ενάντια στους μετανάστες , παραβλέποντας πως και οι μετανάστες και οι «νεοφτωχοι» ή φτωχοί έλληνες είναι αποτελέσματα του ίδιου πολιτικοοικονομικού συστήματος.

Ας ασχοληθούμε όμως λίγο με τα αίτια που οδηγούν σήμερα πολλούς έλληνες σε ξενοφοβικές , ρατσιστικές και άλλοτε μέχρι και νεοναζιστικές συμπεριφορές.

Όπως και τότε.....

Καθώς μεταφερόμαστε πίσω στις εποχές μεγάλης «ευημερίας» της χώρας , βλέπουμε τ΄ αφεντικά να διατηρούν τον πάντα υποβόσκοντα ρατσισμό σε ένα ελεγχόμενο και ωφέλιμο γι αυτά επίπεδο. ‘Ηταν η εποχή που οι μετανάστες «βολεύουν» τους πάντες : τα μεγάλα αφεντικά που έβρισκαν πάνφθηνο εργατικό δυναμικό , καθώς ταυτόχρονα πίεζαν τους μισθούς προς τα κάτω στο όνομα της ανταγωνιστικότητας ,αλλά και τα μικρά αφεντικά που φόρτωναν τις μεχρι τότε (χειρωναχτικές) εργασίες τους στους μετανάστες για να γίνουν εργολάβοι, να εισπράττουν επιδοτήσεις και να αποφεύγουν τις ασφαλιστικές εισφορές.

Σήμερα;… οι μετανάστες δεν μπορούν να παίζουν αυτό το ρόλο εν μέσω κρίσης της καπιταλιστικής κοινωνίας. Οι μετανάστες «περισσεύουν»! Σήμερα οι μετανάστες στην Ελλάδα είναι ότι ήταν οι Εβραίοι στη Γερμανία του ’30 :όσο υπήρχαν οι συνθήκες της «ελεύθερης αγοράς» οι Εβραίοι γίνονταν αποδεκτοί , καθώς ωφελούσαν την ανάπτυξη και την επέκταση της οικονομίας. Όταν ξέσπασε όμως κρίση , η λύση δόθηκε μέσα από τον ολοκληρωτισμό και οι νέοι εξουσιαστές ανέλαβαν μόνοι τους να φέρουν εις πέρας τη συγχώνευση κράτους και οικονομίας. Ωστόσο, η έπαρση , η άγνοια και ο εγωϊσμός ,συστατικά απαραίτητα για τον πατριωτισμό, που εμφύτευσε στο λαό η τότε εξουσία, είχε αποτέλεσμα να οδηγηθεί ο λαός στο να συναινέσει ή να ανεχτεί ή και να συμμετάσχει ακόμα σε ένα πόλεμο όχι μόνο κατά των εβραίων ,που σκότωσε και βασάνισε εκατομμύρια ανθρώπων, στο όνομα μιας «Αρειας Φυλής», ενός «Φυρερ» και μιας πλαστής ευημερίας ,που ποτέ δεν ωφελούσε ουσιαστηκά τον λαό.Το μοντέλο εκείνο απέτυχε και στο τέλος οδηγησε ολόκληρη χώρα να χωριστεί στα δύο!...Kαι οι εβραίοι στη Γερμανία τότε, όπως και οι μετανάστες στην Ελλάδα;... ώρα για ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ!

Σχετικά με την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση…

Τί έγινε πέρυσι

Το καλοκαίρι του 2011 μέσα στον Αύγουστο, η τότε υπουργός παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου περνάει στη βουλή έναν νόμο-έκτρωμα για την παιδεία. Ο συγκεκριμένος νόμος τυγχάνει μεγάλης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας από τα κόμματα της μετέπειτα μαύρης συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ. Το φοιτητικό κίνημα απαντά άμεσα και μέχρι τα μέσα Σεπτέμβρη περισσότερες από 300 σχολές είχαν μπει σε κινηματική διαδικασία μέσω γενικών συνελεύσεων-καταλήψεων και μαζικών διαδηλώσεων. Τότε, εμφανίστηκαν στις γενικές συνελεύσεις τα γνωστά ‘Ανεξάρτητη Πλαίσια’, τα οποία σαν μοναδικό στόχο είχαν τη διακοπή των καταλήψεων και σαν μοναδικό επιχείρημα την αναγκαιότητα της ομαλής διεξαγωγής των μαθημάτων. Ήταν βέβαια σαφές από την πρώτη στιγμή πως πίσω από αυτούς τους ‘ανεξάρτητους’ φοιτητές βρίσκονταν οι φοιτητικές νεολαίες των κομμάτων του δικομματισμού ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, οι οποίες απέσυραν τα πλαίσια τους στις γενικές συνελεύσεις και στήριζαν από κοινού το ‘ανεξάρτητο’ πλαίσιο για να ανοίξουν οι σχολές. Ακόμα, όμως και όταν τελικά οι καταλήψεις κόπασαν το φοιτητικό κίνημα δεν επαναπαύθηκε αλλά σε κάθε ευκαιρία έδειχνε την αντίθεση του απέναντι στο νόμο που έβαζε ταφόπλακα στη δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπως για παράδειγμα μέσω του μπλοκαρίσματος των εκλογών για την ανάδειξη των γνωστών συμβουλίων διοίκησης.

Ο νόμος Διαμαντοπούλου

Ο συγκεκριμένος νόμος αποτελεί τον πλέον αντιδραστικό νόμο για την παιδεία που ψηφίστηκε ποτέ από το ελληνικό κοινοβούλιο και με συνοπτικά βασίζεται στο τρίπτυχο: εντατικοποίηση-πειθάρχηση-κατάργηση δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου. Μερικά παραδείγματα είναι η θέσπιση όριου φοίτησης (ν+2 ετών) και δυνατότητα διαγραφής φοιτητών (πειθάρχηση-εντατικοποίηση), η αλλαγή του τρόπου διοίκησης των ιδρυμάτων με την καθιέρωση των συμβουλίων διοίκησης που ουσιαστικά θα ελέγχονται από του υπουργείο, η δυνατότητα μείωσης των μισθών των μελών ΔΕΠ ή ακόμα και η απόλυση τους αν δεν αξιολογούνταν ως επαρκείς αλλά και το πετσόκομα των φοιτητικών παροχών (σίτιση-στέγαση-συγγράμματα).

 

Τι γίνεται σήμερα

Σήμετα, και αφού ο νόμος πέρασε από τα χέρια διαφόρων υπουργών (Μπαμπινιώτης-Αρβανιτόπουλος), έχει αποκαλύψει το πραγματικό του πρόσωπο όσο και αν κάποιοι προσπαθούσαν και προσπαθούν ακόμα να τον εξωραϊσουν. Τα ιδρύματα σε όλη την Ελλάδα βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση με μερικά από αυτά όπως το ΑΠΘ να δυσκολεύονται ακόμα και να καλύψουν ανάγκες όπως η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος και η μισθοδοσία των καθηγητών. Μάλιστα όπως ακούγεται πολλά θα συγχωνευθούν και θα κλείσουν(!!). Η σίτιση και η στέγαση έχουν δεχθεί ισχυρό πλήγμα και πλέον τίθενται ευθέως υπό αμφισβήτηση από το υπουργείο. Εξάλλου, ο νέος υπουργός θέτει θέμα θέσπισης διδάκτρων στους φοιτητές που υπερβαίνουν τα ν έτη, και ποιος ξέρει ίσως στη συνέχεια και στο σύνολο των φοιτητών, ενώ τα δωρεάν συγγράμματα καταργούνται από το επόμενο εξάμηνο, χωρίς μάλιστα να έχει αποφασισθεί με τι θα αντικατασταθούν.

Τι λέμε εμείς

Η ΧΑΜΑΣ ως αριστερό σχήμα στους χημικούς μηχανικούς προτάσσει τη δύναμη των συλλογικών αγώνων και διεκδικήσεων μέσω των γενικών συνελεύσεων. Πιστεύουμε, ότι μόνο όλοι μαζί μπορούμε να πετύχουμε τη διατήρηση των ιστορικών κεκτημένων του φοιτητικού κινήματος. Δε λέμε ότι στην ελληνική ανώτατη εκπαίδευση όλα λειτουργούν τέλεια αντίθετα πιστεύουμε ότι χρειάζονται ουκ ολίγες βελτιωτικές κινήσεις. Ωστόσο, αυτές δεν πρέπει να έχουν ως στόχο την περαιτέρω απολυταρχικόποιηση των σπουδών, ούτε την μείωση των δαπανών πολύ κάτω από αυτές που είναι απαραίτητες για την ομαλή λειτουργία των ιδρυμάτων. Στεκόμαστε απέναντι στην συθέμελη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου και στην μετατροπή του σε ΙΕΚ. Στην απαξίωση των πτυχίων μας και στον κατακερματισμό των επαγγελματικών και εργασιακών μας δικαιωμάτων και στην μετατροπή των πτυχίων σε τίτλους ανεργίας. Στους λυκειακούς ρυθμούς φοίτησης που μόνο σκοπό έχουν να καλλιεργούν την εξατομίκευση και να μας αποκόπτουν από οποιαδήποτε άλλη ασχολία. Απέναντι στα σχέδια που ετοιμάζουν για εμάς, χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους τις αντιδράσεις μας, απαντάμε με την ζωντάνια και την δυναμική των αγώνων μας. Ο νόμος θα αποτελέσει το κεντρικό ζήτημα αντιπαράθεσής μας με την κυβέρνηση. Έτσι πρέπει να γίνει, καθώς το πανεπιστήμιο δεν μπορεί να λειτουργήσει υπό το πλαίσιο της συγκεκριμένης νομοθεσίας, και έτσι θα γίνει. Θα συνδεθούμε και με τα υπόλοιπα κομμάτια της ακαδημαϊκής κοινότητας που πλήττονται από τον νόμο (καθηγητές-εργαζόμενους) και με την α’βάθμια και β’βάθμια εκπαίδευση στα πλαίσια δημιουργίας ενός μαζικού πανεκπαιδευτικού μετώπου, με σκοπό την πλήρη ανατροπή του νόμου έκτρωμα. Τέλος, θα συνδεθούμε και με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, ώστε να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες πιέσεις που θα παράξουν τριγμούς στην κυβέρνηση ώστε να αναγκαστεί να πάρει δρόμο, παίρνοντας μαζί της και την πολιτική του τσακίζει το παρόν και υποθηκεύει το μέλλον μας.