Χ.Α.Μ.Α.Σ

Η ιστορία επαναλαμβάνεται ξανά με τους φοιτητές να βρίσκονται πάλι αντιμέτωποι με την κοσμητεία της σχολής. Άλλη μια φορά βλέπουμε το καθηγητικό μπλοκ να αποφασίζει για τους φοιτητές χωρίς αυτούς. Πιο συγκεκριμένα πριν 2 εβδομάδες περίπου ανακοινώθηκε το πρόγραμμα της χειμερινής εξεταστικής με διάρκεια τεσσάρων εβδομάδων χωρίς όμως να υπάρχει καμία ανακοίνωση για πτυχιακή εξεταστική. Τόσα χρόνια η πτυχιακή εξεταστική διεξάγεται κανονικά είτε χωρίς απόφαση νόμου είτε μέσω απόφασης (όπως πέρυσι) για όσους φοιτητές έχουν ξεπεράσει το 9 ο εξάμηνο, ενώ τα τελευταία χρόνια κι έπειτα από συνεχόμενες κινητοποιήσεις των φοιτητών ο κοσμήτορας της σχολής αρνείται πεισματικά τη διεξαγωγή της λόγω της δήθεν μετατροπής της σχολής σε εξεταστικό κέντρο. Η πτυχιακή εξεταστική πρέπει να διεξάγεται για να διευκολύνει τους φοιτητές, ειδικά στην περίοδο της κρίσης κατά την οποία αρκετοί φοιτητές αναγκάζονται να δουλεύουν και συνεπώς το όριο αποφοίτησης μέσω και της εντατικοποίησης στη σχολή έχει εκτο

Χρόνια τώρα οι πιο ισχυρές δυνάμεις, ΗΠΑ, ΕΕ και Ρωσία, επιδιώκουν να εντάξουν στη σφαίρα επιρροής τους χώρες της Μέσης Ανατολής. Η επιλογή των στόχων τους δεν ήταν και δεν είναι τυχαία, αλλά βασίζεται σε συγκεκριμένα οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα. Χώρες όπως το Ιράν, το Ιράκ, η Σαουδική Αραβία και η Συρία διαθέτουν μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου καθιστώντας τες δελεαστικούς στόχους για όσους προσδοκούν οικονομικά συμφέροντα. Πέρα από αυτό όμως, είναι και περιοχές με ιδιαίτερη γεωγραφική θέση καθώς ενώνουν τη δύση με την ανατολή επιτρέποντας τη διακίνηση εμπορευμάτων και ανθρώπινου δυναμικού με ιδιαίτερη ευκολία και επεκτείνοντας την επιρροή του δυτικού κόσμου στην ανατολή. Για να εισβάλλουν στις χώρες-στόχους, οι παραπάνω ισχυρές δυνάμεις που αναφέραμε, έπρεπε πρώτα να δημιουργήσουν ένα ευνοϊκό κλίμα για τη διατήρηση των ολοκληρωτικών καθεστώντων σε αυτές. Συγκεκριμένα στη Συρία, προχώρησαν έμμεσα στη σύσταση του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) με σκοπό να καταπνίξουν τα λαϊκά κι

Βράδυ 6ης Δεκεμβρίου 2008. Σ’ ένα στενό πεζόδρομο στη συμβολή των οδών Μεσσολογίου και Τζαβέλλα, στο κέντρο των Εξαρχείων μία φωνή θα σιγήσει για πάντα. Μια ψυχή θ ανοίξει τα φτερά της προς τα ουράνια, θα δραπετεύσει από τον καθωσπρεπισμό της κοινωνίας που τίποτα δεν έβρισκε να της ταιριάζει, όπως συνήθιζε να λέει ο 15χρονος Αλέξης. Τις επόμενες ώρες στα φλεγόμενα Εξάρχεια ένα κύμα οργής και θυμού ξεδιπλώνεται. Η μάνα του Μ. Καλτεζά που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ το Νοέμβριο 1985 από τον μπάτσο Μελίστα ( ο οποίος αθωώθηκε από το κράτος και τη δημοκρατία…) βγαίνει στα κανάλια τις μέρες εκείνες του Δεκέμβρη 2008 και υπενθυμίζει ότι οι δημοσιογράφοι των τότε ΜΜΕ πάλι βυσσοδομούσαν και συκοφαντούσαν το νεκρό Καλτεζά όπως και στην περίπτωση Γρηγορόπουλου. Η εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου δεν είναι τίποτα άλλο πάρα μόνο μία ακόμη προσθήκη στη λίστα των εκτελέσεων (δολοφονίες “περιθωριακών”, μεταναστών, αγωνιστών) που ο ίδιος ο κρατικός μηχανισμός πραγματοποιεί. Μία λίστα π

Το τελευταίο μήνα γίναμε μάρτυρες μιας άνευ προηγουμένου στοχοποίησης ενός πολιτικού χώρου του συλλόγου. Για τρίτη συνεχόμενη εβδομάδα το πολιτικό υλικό του σχήματος της ΧΑΜΑΣ έχει καταστραφεί. Αυτό δεν αποτελεί επίθεση μόνο στο σχήμα αλλά και στο πολιτικό σχέδιο που αυτό ανοίγει στο σύλλογο, το οποίο καλεί τη νεολαία να συστρατευθεί σε ένα δυναμικό και ριζοσπαστικό κίνημα κόντρα στην κυρίαρχη ιδεολογία και τα σχέδια της για το μέλλον μας. Σε μία περίοδο που γίνονται προσπάθειες το φοιτητικό κίνημα να ξαναβγεί στο προσκήνιο, απαλλαγμένο από αναθετικές αντιλήψεις, ώστε να ανακόψει την στοχευμένη επίθεση που δέχεται η παιδεία από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, η προσπάθεια πολιτικής φίμωσης εξυπηρετεί τα πιο αντιδραστικά πολιτικά σχέδια που λειτουργούν εδώ και χρόνια ως πυροσβεστήρες και αναχώματα του κινήματος. Η στοχοποίηση δεν αφορά μόνο την ΧΑΜΑΣ αλλά και τον Φοιτητικό Σύλλογο , καθώς μεγάλο κομμάτι αυτού συστρατεύεται στο πολιτικό της σχέδιο, στη λογική των συλλογικών αγώνω

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΔΕ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΜΟΥΣΕΙΑ ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ! Της Σύνταξης Είναι γιορτούλα; Είναι κομματικό πανηγύρι; Είναι μια αφορμή για να κλείσουμε τρεις μέρες τη σχολή και να πάμε εκδρομή; Οι παραπάνω είναι κάποιες από τις αντιλήψεις που προσπαθούν να περάσουν για την “επέτειο” του Πολυτεχνείου οι καθεστωτικές παρατάξεις, τα κόμματα και τα ΜΜΕ. Ποια είναι όμως η αλήθεια; Γιατί η 17 Νοέμβρη εξακολουθεί να συγκλονίζει τον κόσμο; Γιατί ο λαός συνεχίζει να συμμετέχει μαζικά στην πορεία παρά το κλίμα τρομοκρατίας που στέλνουν τα κάθε είδους “παπαγαλάκια” της εκάστοτε κυβέρνησης; Γιατί επιμένει να καταλήγει η πορεία έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία παρά την προκλητική στάση των ΜΑΤ έξω από αυτή; Κατ' αρχάς γιατί, όπως λέει και ένα παλιό σύνθημα, το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή, ήτανε εξέγερση και πάλη λαϊκή. Ήταν η πάλη ενός ολόκληρου λαού, με πρωτοπορία του πιο δυναμικού κομματιού του, της νεολαίας και των εργαζομένων, κόντρα σε ένα καθεστώς που έμοιαζε