Εσωτερικοί Κανονισμοί προ των πυλών
Το συνταγματικά κατοχυρωμένο αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων (αν και ουκ ολίγες φορές καταστρατηγείται στην πράξη από τις εκάστοτε κυβερνήσεις) προβλέπει την κατάρτιση και ανά τακτά χρονικά διαστήματα ανανέωση ενός Εσωτερικού Κανονισμού Ιδρύματος, βάσει του οποίου λειτουργεί και προγραμματίζεται το κάθε ίδρυμα. Ο Ε.Κ. του ιδρύματος καθορίζει την οργανωτική δομή, τα όργανα συνδιοίκησης, τις σπουδές των φοιτητών, τις φοιτητικές παροχές, τη στελεχιακή υποδομή του ιδρύματος αλλά και την οικονομική στρατηγική που θα ακολουθεί το ίδρυμα. Με τη λήξη του τρέχοντος εσωτερικού κανονισμού το υπουργείο κατέθεσε μία πρόταση-κατευθυντήρια γραμμή για την κατάρτιση των νέων εσωτερικών κανονισμών των ιδρυμάτων. Όπως είχε προβλεφθεί η πρόταση αυτή κινείται στην στρατηγική που πιστά ακολουθεί το υπουργείο παιδείας εδώ και κάποια χρόνια και αποσκοπεί στη διάλυση του δωρεάν και δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Αξίζει να δούμε αναλυτικά κάποια από αυτά που φέρνουν οι νέοι εσωτερικοί κανονισμοί:
Το μοντέλο της ενιαίας πενταετούς φοίτησης (όσον αφορά το ΕΜΠ) παύει να υπάρχει και αυτή διασπάται σε δύο κύλους σπουδών (προπτυχιακός και μεταπτυχιακός). Ο δεύτερος κύκλος πλέον θα είναι επι πληρωμεί και όχι δωρεάν όπως ήταν μέχρι σήμερα (βάσει πρότασης του ΟΟΣΑ και οι δύο κύκλοι σπουδών θα είναι επί πληρωμεί αλλά αυτό δεν έχει ακόμα υιοθετηθεί). Επίσης, το πτυχείο μας μέσω αυτής της τροποποίησης αλλά και της εισαγωγής των πιστωτικών μονάδων και του ατομικού φακέλου προσόντων του φοιτήτη παύει ουσιαστικά να έχει οποιαδήποτε συλλογική δύναμη και οδηγεί τον απόφοιτο σε ατομική διαπραγμάτευση στην αγορά εργασίας. Για παράδειγμα ο Χημικός Μηχανικός που μέχρι σήμερα καλυπτόταν από τα συλλογικά του δικαιώματα βάσει του πτυχείου του, πλέον δε λογίζεται ως Χημικός Μηχανικός αλλά ως απόφοιτος της σχολής με συγκεκριμένο φάκελο προσόντων βάσει του οποίου καλείται να διαπραγματευτεί ατομικά με τον εκάστοτε εργοδότη για να βρει δουλειά.Σχετικά με τις σπουδές:
Μερικά ακόμα στοιχεία που συμπεριλαμβάνονται στους εσωτερικούς κανονισμούς και άπτονται της φοιτητικής μας καθημερινότητας είναι:· Σύγγραμμα πλεόν θα θεωρείται κάθε έντυπο ή ηλεκτρονικό βιβλίο, καθώς και οι σημειώσεις των καθηγητών αρκεί να καλύπτει ολόκληρο ή το μεγαλύτερο μέρος της ύλης. Δηλαδή, εκτός του ότι μέσω του ηλεκτρονικού συγγράμματος το κόστος εκτύπωσης μετακυλίεται στον φοιτητή πλέον ένα σύγγραμμα θεωρείται ικανοποιητικό ακόμα και αν δεν καλύπτει το πλήρες εύρος της ύλης (!!!!!).
· H θεσμοθέτηση της εξ αποστάσεων εκπαίδευσης κάτι το οποίο παραπέμπει σε βαλκανοποίηση του ελληνικού πανεπιστημίου, όπου σε χώρες όπως η Ρουμανία πληρώνεις τα δίδακτρα και σου στέλνουν ουσιαστικά το πτυχείο στο σπίτι.
· H θεσμοθέτηση των αλυσίδων στα μαθήματα. Για παράδειγμα όποιος από εμάς δεν έχει περάσει Φυσικοχημεία 1, δεν θα μπορεί να παρακολουθήσει τις υπόλοιπες Φυσικοχημείες.
· Η θεσμοθέτηση ορίου εξετάσεων ανά μάθημα. Αναφέρεται ότι κάθε φοιτητής θα έχει τη δυνατότητα να δώσει ένα μάθημα μέχρι έναν μέγιστο αριθμό φορών, ο οποίος σε κάθε περίπτωση δεν θα ξεπερνά τις έξι, σε αντίθετη περίπτωση προβλέπεται η διαγραφή του φοιτητή από τη σχολή του.
· Η δυνατότητα των σχολών να πραγματοποιούν επί πληρωμεί σύντομα θεματικά σεμινάρια. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κάποιος θα μπορεί να πραγματοποιήσει ένα σεμινάριο που να αφορά της Φυσικές Μεθόδους Ανάλυσης καταβάλοντας το αντίστοιχο ποσό και στη συνέχεια θα θεωρείται ικάνος (όσο και ο Χημικός Μηχανικός) να δουλέψει στην αντίστοιχη θέση εργασίας.
Η εντατικοποίηση των σπουδών των φοιτητών που συνάγεται από τις αλυσίδες και το όριο εξετάσεων ανα μάθημα σε μία περίοδο όπου παραπάνω από το 50% των φοιτητών αναγκάζεται να εργάζεται για να καλύψει τα έξοδα των σπουδών του είναι ανεπίτρεπτη και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να γίνει αποδεκτή από την ακαδημαική κοινότητα.
Οι νέοι Ε.Κ. των πανεπιστημίων ουσιαστικά αφαιρούν από το σύνολο των φοιτητών τη δυνατότητα συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων που αφορούν πρώτα από όλους τους ίδιους. Πιο συγκεκριμένα, η έννοια της γενικής συνέλευσης των φοιτητών, του ανώτατου συλλογικού τους οργάνου δηλαδή αποδυναμώνεται πλήρως και καθίσταται έκνομη. Στους νέους εσωτερικούς κανονισμούς πουθενά δεν αναφέρεται η γενική συνέλευση των φοιτητών ως όργανο συνδιοίκησης του πανεπιστημίου. Αντίθετα, αναφέρεται (όπως και στο νόμο 4009) η δυνατότητα εκλογής ενός(!!!) φοιτητή από το σύνολο του ιδρύματος, ο οποίος θα συμμετέχει στο Συμβούλιο Ιδρύματος. Με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά καταργείται η έννοια της συλλογικής σκέψης και δράσης στο πανεπιστήμιο και ενισχύεται η διαπλοκή των παρατάξεων με το καθηγητικό μπλοκ.Σχετικά με τη διοίκηση των πανεπιστημίων:
Είναι προφανές ότι οι Ε.Κ. αποσκοπούν στην αποδυνάμωση του φοιτητικού κινήματος διότι οι συντάκτες τους, βλέπουν ότι το φοιτητικό κίνημα εξακολουθεί να δημιουργεί προβλήματα στις κυβερνήσεις που προωθούν την αντιεκπαιδευτική αναδιάρθρωση των τελευταίων ετών. Είναι πέρα για πέρα προφανής η προσπάθεια του υπουργείο να πειθαρχίσει του φοιτητές στα όσα αυτό αποφασίζει, και να τους αφαιρέσει τη δυνατότητα αντιλόγου.
Αναφέρεται ότι το εκάστοτε Συμβούλιο Ιδρύματος θα έχει τη δυνατότητα να αποφασίζει για την συγχώνευση ή και κατάργηση σχολών και τμημάτων αν και όποτε το κρίνει σκόπιμο. Δηλαδή, εγκαθίσταται ουσιαστικά ένας μόνιμος μηχανισμός αλεπάλληλων “σχεδίων Αθηνά”, που θα μπορεί να αναδιαρθρώνει το χάρτη της ανώτατης εκπαίδευσης χωρίς να ρωτάει κανέναν, στη λογική του αποφασίζουμε και διατάζουμε.Σχετικά με την οργανωτική δομή των ιδρυμάτων:
Επίσης, δίνεται η δυνατότητα στα Σ.Ι να καταργούν οργανικές θέσεις σε τομείς όπως η φύλαξη, η καθαριότητα, η συντήρηση, η εργαστηριακή στελέχωση, η γραμματειακή υποστήριξη κοκ και να τις παραδίδουν σε εργολαβίες, κάτι που άμεσα συνδέεται με το πρόσφατο μέτρο της διαθεσιμότητας που εφαρμόστηκε στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Αυτό σημαίνει ότι βάσει των Ε.Κ. σύντομα θα βρεθούμε σε ένα Πολυτεχνείο με σεκιουρίτι να μας “φυλάνε” με εξαθλιωμένους και λίγους ανθρώπους να μας βοηθούν στα καθημερινά μας προβλήματα, αλλά και με κάποια μορφή ανταποδοτικής εργασίας των φοιτητών για να μπορούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους.
Είναι, θεωρούμε, ξεκάθαρο ότι οι νέοι Εσωτερικοί Κανονισμοί έρχονται σε συνέχεια της προσπάθειας του υπουργείου αφενός να συρρικνώσει και να πλήξει το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και αφετέρου να φιμώσει το πιο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας που δεν είναι άλλο από τη νεολαία και τους φοιτητές. Ο αντιδημοκρατικός κατήφορος του υπουργείου παιδείας φαίνεται πως δεν έχει τελειωμό και χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της δυνατότητας που δίνεται στο υπουργείο σε περίπτωση που οι νέοι εσωτερικοί κανονισμοί απορριφθούν από κάποιο ίδρυμα να τους θέσει σε ισχύ μέσω μίας ΚΥΑ (πολύ επίκαιρος όρος τον τελευταίο καιρό) των υπουργείων παιδείας και διοικητικής μεταρρύθμισης. Ουσιαστικά δηλαδή το υπουργείο δηλώνει ότι αυτοί θα είναι οι νέοι εσωτερικοί κανονισμοί ακόμα και αν δεν τους θέλουμε. Αλλά λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο και ξενοδόχος είναι το φοιτητικό κίνημα που (ως οφείλει) θα βρεθεί για άλλη μία φορά στις επάλξεις για να διαφυλάξει το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και όλα εκείνα τα κεκτημένα δικαιώματα που μεθοδικά τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια να καταστρατηγηθούν.
ΧΑΜΑΣ
