Για ένα μάχιμο εκλογικό κατέβασμα στους Χημικούς Μηχανικούς!

Για Ένα Μάχιμο Πολιτικό Κατέβασμα στους Χημικούς Μηχανικούς

Έπειτα από 9 χρόνια δομικής κρίσης του συστήματος και από 7 χρόνια μνημονίων και πολιτικών λιτότητας η κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας μοιάζει με καμένη γη όντας πλήρως αποσαρθρωμένη όσον αφορά στοιχειώδη ανθρώπινα και εργασιακά δικαιώματα. Κύριοι υπαίτιοι για αυτή την κατάσταση είναι οι αστικές (συγ)κυβερνήσεις των προηγούμενων ετών ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ καθώς σύμφωνα με τις επιταγές ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ εφάρμοσαν τις εξοντωτικές πολιτικές τους στις πλάτες του λαού, σύμφωνα πάντα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των ισχυρών. Απέναντι σε αυτές τις πολιτικές ο λαός έδωσε σκληρές μάχες στο πεδίο του δρόμου κι έδωσε μήνυμα εναντίωσης και αντίστασης με χαρακτηριστικό παράδειγμα το δημοψήφισμα και τη μάχη του ΟΧΙ. Με την ψήφιση του 4ου Μνημονίου γίνεται πλέον ξεκάθαρα πως το βαρέλι δεν έχει πάτο αλλά και πως τώρα είναι πιο επιτακτική από ποτέ η μαζική επανεμφάνιση του κινήματος στο δρόμο.

Η συγκυρία που διανύουμε χαρακτηρίζεται από την όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και επεμβάσεων βάσει της αδυναμίας ξεπεράσματος της κρίσης με την παράλληλη ενίσχυση της ακροδεξιάς σε όλη την υφήλιο (εκλογή Trump, ''Σουλτάνος Ερντογάν, ακροδεξιά στην Ευρώπη κλπ). Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή διαρκώς χειροτερεύει με το λαό να είναι το μόνο θύμα του πολέμου. Κύρια ευθύνη για την κατάσταση στη Συρία σήμερα έχουν οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί του ΝΑΤΟ και της ΕΕ οι οποίοι με τις χρόνιες δράσεις τους στην εν λόγω περιοχή και με την παράλληλη τροφοδοσία με όπλα έθρεψαν το φίδι του φασισμού και του τζιχαντισμού. Κάπως έτσι οι εν λόγω πρόσφυγες καταλήγουν στα παράλια του Αιγαίου να πνίγονται μέσω και των μηχανισμών επιτήρησης του ΝΑΤΟ, στα σύνορα να βρίσκουν τους φράχτες της FRONTEX και την καταστολή των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και στο τέλος αν επιβιώσουν στοιβάζονται υπό άθλιες συνθήκες στα hot spots της Ελλάδας ή στις φυλακές της Τουρκίας κι όλα αυτά υπό τις ευλογίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όπως επιτάσσει και η ρατσιστική αντιλαϊκή συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας – Ελλάδας. Είναι προφανές πως στη δίνη της κρίσης με την ανεργία στο ζενίθ, το κεφάλαιο δεν μπορεί να απορροφήσει στις τάξεις του τόσους εργαζομένους ενώ δεν τους θέλει λόγω της επικείμενης αύξησης της ανεργίας στις ευρωπαϊκές χώρες που θα σημάνει όξυνση της πολιτική κρίσης στο εσωτερικό τους.

Παράλληλα στην Τουρκία συνεχίζεται η επίθεση από πλευράς Ερντογάν και αστών σε βάρος του λαού και των αγωνιστών. Εντείνονται οι απολύσεις στο δημόσιο ενώ διαρκώς το κίνημα χτυπιέται από δολοφονικές επιθέσεις. Είναι πασιφανές πως η Τουρκία κάθε άλλο παρά μέρος φιλοξενίας δεν αποτελεί ενώ η διαρκώς εντεινόμενη κατάσταση στη γείτνα χώρα σηματοδοτεί νέες εξελίξεις και σε εγχώριο επίπεδο βάσει του ανταγωνισμού για τις ΑΟΖ στο Αιγαίο.

Σε εγχώριο επίπεδο η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αποτελώντας τον κύριο εκφραστή της επίθεσης κατέθεσε και υπερψήφισε το 4ο μνημόνιο αναβαθμίζοντας την όλη κατάσταση. Πιο συγκεκριμένα, το 4^ο μνημόνιο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τουλάχιστον 18% κόψιμο σε ΌΛΕΣ τις συντάξεις, ανεξαρτήτως κοινωνικών ή και οικονομικών κριτηρίων, περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις, αύξηση της άμεσης φορολογίας σε κάθε εργαζόμενο ή συνταξιούχο, μείωση επιδομάτων αλλά και πλήρης απαξίωση μέσω μείωσης του προϋπολογισμού στην Υγεία, την Παιδεία και την Κοινωνική Ασφάλιση, μη επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων αλλά αντιθέτως συνέχιση των ατομικών. Την ίδια στιγμή η συγκυβέρνηση μέσα από τη θεσμοθέτηση “αντιμέτρων” παρουσιάζει ένα δήθεν κοινωνικό προσωπείο, κοροϊδεύοντας μας μέσα στα μούτρα μας. Τέτοια “αντίμετρα” μπορεί να είναι τα δωρεάν γεύματα στα σχολεία και άλλα. Στόχος τους αποτελεί η τήρηση του αιματηρού πλεονάσματος του 3,5 %, πλεόνασμα το οποίο πηγάζει από τη διαρκή λιτότητα που ασκείται σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και από το συνεχές ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου μέσω του ΤΑΙΠΕΔ.

Όσον αφορά τους εργαζόμενους με μπλοκάκι έρχεται νέο χαράτσι – αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών μέσω της αλλαγής της βάσης υπολογισμού, (από 1/1/2018) καθώς δεν θα αφαιρούνται από το εισόδημα οι ασφαλιστικές εισφορές που καταβλήθηκαν το προηγούμενο έτος. Το μέτρο αυτό θα οδηγήσει σε νέα απότομη επιβάρυνση το 2018 κατά 23% (δήθεν ως περίοδος προσαρμογής!) ενώ το 2019 η αύξηση των εισφορών θα είναι ακόμα μεγαλύτερη και θα αγγίζει έως και το 27%. Η νέα αλλαγή στη βάση υπολογισμού που έρχεται με το μνημόνιο, θα σημάνει την εκτόξευση του ποσοστού στο 52% επί του φορολογητέου εισοδήματος, όταν τελειώσουν οι εκπτώσεις το 2021. Μέσα στα υπόλοιπα, την ίδια περίοδο εφαρμόζεται και η υποχρεωτική εγκατάσταση POS, ακόμα και για τους εργαζόμενους με «μπλοκάκι», επιβαρύνοντάς τους με μερικές δεκάδες ως εκατοντάδες ευρώ το χρόνο προς όφελος των τραπεζών. Εν τω μεταξύ η εν λόγω κατάσταση εντείνεται μέσω άλλης μίας προσπάθειας ανοίγματος του επαγγέλματος του μηχανικού μέσω των μητρώων, μίας τομής κατά την οποία το πτυχίο των μηχανικών θα έχει μηδενικά επαγγελματικά δικαιώματα αλλά θα είναι ένα απλό ''διαβατήριο'' για την εξασφάλιση δικαιωμάτων μέσω σεμιναρίων και μεταπτυχιακών, γεγονός που σημαίνει διάλυση των μηχανικών ως σύνολο που διεκδικεί – πιέζει για τη συλλογική του κατοχύρωση και παρασιτική επιβίωση κάποιων λίγων ''μεγαλομηχανικών'' που έχουν κάνει κομπρεμί με το ΤΕΕ ή κατέχουν διοικητικές θέσεις εντός του.

Κάπως έτσι έρχεται να εντείνει τη νέα πραγματικότητα με το μοντέλο των εργασιακών σχέσεων των voucher, της ανεργίας, της μαύρης εργασίας, της ανασφάλιστη εργασία και τους μισθούς πείνας. Ένα καθεστώς το οποίο έρχεται να νομιμοποιήσει μία σειρά μορφών εργασίας, οι οποίες ήδη εφαρμόζονται στις καπιταλιστικές μητροπόλεις όπως τα mini jobs, συμβάσεις μηδενικών ωρών, αλλά πλήρης απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, οδηγώντας τη νεολαία στη μακροχρόνια ανεργία και επισφάλεια, την εργασία σε ένα καθεστώς σύγχρονης δουλείας προτείνοντας της ως διέξοδο την συνεχή εξειδίκευση, τη διαρκή επανακατάρτιση και τη μετανάστευση. Λύσεις που προφανώς δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα αλλά προσπαθούν να ενσωματώσουν τη νεολαία σε ένα βάλτο διάλυσης της προοπτικής της.

Στο επίπεδο της Παιδείας η διαδικασία της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης συνεχίζεται με κεντρική πτυχή της τις αντιδραστικές αλλαγές στα Προγράμματα Σπουδών και την αποστοίχηση επαγγελματικών δικαιωμάτων (π.χ. Διδακτική Επάρκεια) στις εκάστοτε σχολές και ιδρύματα. Ταυτόχρονα η υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων πιέζει ήδη ασφυκτικά καθηγητές και πρυτανείες να επιταχύνουν την εφαρμογή των αναδιαρθρώσεων και να ευθυγραμμιστούν γρηγορότερα με τα πορίσματα των αξιολογήσεων και τις δυνατότητες αύξησης της ανταγωνιστικότητας τομέων και τμημάτων, ενισχύοντας λογικές αυτονόμησης των ιδρυμάτων από την κρατική χρηματοδότηση και εντείνοντας τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια εντός των σχολών. Εν τω μεταξύ προετοιμάζεται ο νέος Νόμος για την Παιδεία που φέρνει ήδη από το Λύκειο τον Ατομικό Φάκελο Προσόντων, την τομή με την οποία καταργούνται τα πτυχία ως μέσο συλλογικής διεκδίκησης στην πράξη μέσω συλλογής πιστωτικών μονάδων και σεμιναρίων ενώ θα εφαρμόσει την κινητικότητα από σχολή σε σχολή καταρρίπτοντας ακόμα και τον τίτλο του εκάστοτε απόφοιτου. Τέλος εντείνεται ο θεσμός της μαθητείας και η εθελονική εργασία, τομές οι οποίες αποτελούν το πιο εξόφθαλμο δείγμα ενσωμάτωσης της νεολαίας στο νέο εργασιακό μοντέλο περιπλάνησης, κατάρτισης και επανακατάρτισης.

Για Ένα Κίνημα Ρήξης και Ανατροπής

Υπό αυτό πρίσμα γίνεται ορατό πως οι απαντήσεις και οι μάχες στα καθημερινά ζητήματα της σχολής δεν πρέπει να μένουν εκεί αλλά άμεσα να μετασχηματιστούν σε μία κεντρική πολιτική αναμέτρηση της γενιάς μας για ένα άλλο συνολικό ριζοσπαστικό όραμα κόντρα στην άνευ όρων διάλυσης της προοπτικής της. Γίνεται πλέον εμφανές πως το κίνημα και η αριστερά για να δώσουν απαντήσεις πρέπει να έρθουν σε πλήρη ρήξη με το τρίπτυχο ΕΕ - € - Χρέος καθώς και με λογικές κυβερνητικού μετεωρισμού, αυταπατών για μια νέα πιο αριστερή κυβέρνηση διαχείρισης της κρίσης και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας στα πλαίσια καπιταλισμού. Η αποτυχία του σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ και η μετατροπή του σε εφιάλτη λαού και νεολαίας δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη αλλά εδώ και τώρα το λαϊκό εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα στο δρόμο πρέπει αν σπάσουν την απογοήτευση και την ηττοπάθεια να πέσει εδώ και τώρα η κυβέρνηση. Δεν υπάρχει δυνατότητα άσκησης φιλολαϊκής πολιτικής στα πλαίσια του χρέους, των μνημονίων, της ΕΕ και των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών γι’ αυτό και η ελπίδα του λαού πρέπει να στηθεί σε έναν ανυποχώρητο αγώνα που στον πυρήνα του θα έχει ως αίτημα τη ρήξη και αποδέσμευση από αυτούς, μακριά από λογικές διαπραγμάτευσης και ήττας. Μακριά από λογικές του μικρότερου κακού, της ανάθεσης σε μια ‘’πιο αριστερή’’ κυβέρνηση και συνδιαλλαγής με την κυβέρνηση για την υπεξαίρεση κλάδων και συντεχνιών. Στο σήμερα κρίνεται αναγκαία η οικοδόμηση ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής που να θέτει τα συμφέροντα των κυρίαρχα πληττόμενων κομματιών μπροστά απέναντι στην ξεπουλημένη γραφειοκρατία και μηχανισμών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ όπως και της στάσης αποκλιμάκωσης και γραμμής ήττας του ΠΑΜΕ. Σε αυτή την κατεύθυνση κρίσιμη είναι η πάλη ενάντια στις αναδιαρθρώσεις σε εργασία και εκπαίδευση που όχι απλώς θα βάζουν αναχώματα σε αυτές αλλά θα αποτελούν εφαλτήριο για συνολικότερες ανατροπές με επιθετικά προτάγματα ανατροπής του καθεστώτος των μνημονίων, του συνόλου των αναδιαρθρώσεων, της κάθε αστικής κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Η νεολαία των εν λόγω χαρακτηριστικών (ΑΕΙ – ΤΕΙ, ΙΕΚ, ΕΠΑΛ, άνεργοι) στο νεολαιίστικο κίνημα στο σήμερα για μας κρίνεται αναγκαία προϋπόθεση και θα δώσει νέα πνοή και όραμα στην αγωνιζόμενη νεολαία καθώς θα δίνει συνολικές απαντήσεις, κόντρα στο συμβιβασμό και την υποταγή για μια άλλη προοπτική ανυποχώρητων αγώνων, νίκης χωρίς αυτούς που της το στερούν.

ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, BLOCO Όργανα του Συστήματος στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο

Εγκάθετοι της συνέχισης της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, της περαιτέρω υποβάθμισης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και της εδραίωσης των απολιτίκ θέσεων και απόψεων δε θα μπορούσαν παρά να αποτελούν οι κύριες μνημονιακές δυνάμεις εντός των σχολών ΔΑΠ, ΠΑΣΠ και εσχάτως BLOCO. Είναι ξεκάθαρη η θέση τους και η πάγια τακτική τους να τίθενται ως οι πράκτορες του εκάστοτε Υπουργείου Παιδείας στη βάση του βαθέματος της αναδιαρθωτικής κίνησης. Η πρώτη λειτουργώντας ως υποδοχέας σε φασιστοειδή, τα φυγαδεύει εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων που μαζί με το νεοφιλελεύθερο αντιδραστικό μπλοκ σχηματίζει ένα εκρηκτικό κράμα ακροδεξιάς ρητορείας προς όφελος των ‘’επενδύσεων’’, δηλαδή του κεφαλαίου και την όποια δραστηριοποίηση αυτό ξεκινήσει εντός των ιδρυμάτων.

H ΠΑΣΠ και η έως ακροδεξιά στροφή που έχει πάρει για να καλύψει το πολιτικό κενό της ΔΑΠ στη σχολή μας, παλεύοντας για την απομαζικοποίηση των διαδικασιών του συλλόγου στοχεύει στην απροκάλυπτη παρεμπόδιση των αγωνιστικών αποφάσεων του συλλόγου, αποφάσεων που λειτουργούν ως ασπίδα σε οποιαδήποτε επίθεση στα κεκτημένα του συλλόγου ενώ παράλληλα λειτουργεί και ως κυματοθραύστης στην όποια προσπάθεια του συλλόγου να κινηθεί αγωνιστικά. Τα μνημονιακά ζόμπι της ΠΑΣΠ, όπως απέδειξαν περίτρανα και με την αλλαγή του Προγράμματος Σπουδών στη σχολή μας πως αποτέλεσε τον υποκινητή της πρότασης των καθηγητών εντός του συλλόγου εξυπηρετώντας παράλληλα τα σχέδια που έχει για τους φοιτητές της σχολής παραγνωρίζοντας μάλιστα τις αποφάσεις του φοιτητικού μας συλλόγου. Η στάση μας οφείλει να είναι καταδικαστική σε αυτές τις παρατάξεις – τσιράκια και η απονομιμοποίησή τους αποτελεί ξεκάθαρο δρόμο για να σταματήσει η υποδαύλιση των αγωνιστικών μας αποφάσεων.

Το BLOCO, με την καραμέλα του “δικτύου σχημάτων” , αποτελεί την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στις σχολές και έρχεται να επιτελέσει τον εγκάθετο της κυβέρνησης εντός του πανεπιστημίου. Έρχεται να παρουσιάσει μέσα στους συλλόγους τα μέτρα και το μνημόνιο σαν το αναγκαίο κακό, που είμαστε υποχρεωμένοι να βιώσουμε αν θέλουμε η χώρα μας να έχει μία “καλή πορεία” εντός της Ε.Ε.. Σε αυτούς τους εγκάθετους που έχουν ως στόχο να προωθήσουν τα σχέδια της κυβέρνησης και τις πρακτικές της οφείλουμε να τους δείξουμε πως δε χωράνε εντός του πανεπιστημίου, πως είναι ανεπιθύμητοι όπως κάθε εγκάθετος υποκινητής της καταστροφής του μέλλοντος και της προοπτικής μας και πως δεν έχουν καμία θέση στο φοιτητικό μας σύλλογο.

Λέμε ΟΧΙ στην Αριστερά της Υποταγής

Η ΠΚΣ με τη σειρά της, στη βάση της εξυπηρέτησης των εντολών του ‘’Κόμματος’’ απονομιμοποιεί τον οποιονδήποτε αγώνα δεν παίρνει το χρίσμα του κι επομένως ο τρόπος λειτουργίας της θέτει αναχώματα στις οποιεσδήποτε κινηματικές διεργασίες αναπτύσσονται εκτός του πολιτικού της σχεδίου και καταλήγει σε αγώνες περιχαράκωσης και απομόνωσης από το υπόλοιπο κίνημα λες και υπάρχουν διαφορετικά συμφέροντα μεταξύ αυτών. Παράλληλα εξαιτίας της αδυναμίας της να δει νικηφόρα κινήματα στο σήμερα θέτει κινητοποιήσεις με ακίνδυνο πολιτικό περιεχόμενο και προτάγματα για το κεφάλαιο και τους εκφραστές του στο πανεπιστήμιο ενώ μέσω της λογικής της ανάθεσης και των ‘’μαχητών του ΔΣ’’ ουσιαστικά αδρανοποιεί το σύλλογο και θέτει περαιτέρω αναχώματα στη δράση του. Τέλος στη βάση της ιδεολογικής καθαρότητας που το διέπει, στις μεγάλες μάχες που έρχονται κατά τη διάρκεια της ιστορίας επιλέγει τον εύκολο δρόμο, του ‘’νίπτω τα χείρας μου’’ κι επομένως στις κρίσιμες μάχες του κινήματος, όπως αυτή του δημοψηφίσματος, καταλήγει να βοηθά την επίτευξη των αστικών σχεδίων και πολιτικών.

Όσον Αφορά Εμάς

Το σχήμα της ΧΑΜΑΣ όντας ένα ανεξάρτητο αριστερό σχήμα θέτει σαν 1^ο στόχο τη ριζοσπαστικοποίηση του συλλόγου, στα πλαίσια της πάλης ενάντια σε όσους υποθηκεύουν το μέλλον μας, και η εμπλοκή του κάθε φοιτητή στη λήψη αποφάσεων μέσα από τη συμμετοχή του στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες με στόχο την ενίσχυση των κινημάτων ρήξης και ανατροπής στο σήμερα. Εξυπηρετώντας την ένταξη κοινωνικών ρευμάτων και κομματιών της νεολαίας στην περιγραφή ενός άλλου οράματος με τέλος και σκοπό τη μετωπική σύγκρουση με το αστικό μπλοκ, την πάλη για την εξουσία των εργαζομένων.

Στόχος της ΧΑΜΑΣ δεν είναι η αυτόκεντρη ανάπτυξη της, αλλά η ανάπτυξη αντιστάσεων και διεκδικήσεων από τη μεριά όλων των φοιτητών απέναντι στα κοινά τους προβλήματα. Όπλο μας είναι οι συλλογικές διαδικασίες, μακριά από λογικές ανάθεσης, έτσι ώστε το σύνολο των φοιτητών να μπορεί να έχει λόγο πάνω στις αποφάσεις του Συλλόγου για όσα μας αφορούν, αλλά και γιατί είναι το μόνο πεδίο όπου όλες οι πραγματικές γραμμές και αποχρώσεις ξεδιπλώνονται.

Η ΧΑΜΑΣ συμμετέχει στα ΕΑΑΚ γιατί από τα ‘’γεννοφάσκια’’ τους υπήρξαν εκείνο το σημείο τομής της αντικαπιταλιστικής - επαναστατικής αριστεράς και διάφορων ριζοσπαστικών ρευμάτων της νεολαίας που αποτελούν εκείνη τη δύναμη έκφρασης των αιτημάτων των συλλόγων που συνδυάζοντάς τα με τη ρηξιακή – ανατρεπτική τους φυσιογνωμία, δίνουν στο κίνημα τα απαραίτητα χαρακτηριστικά να πετυχαίνουν νίκες. Παλεύει για την πολιτική διεύρυνση και ενίσχυση των ΕΑΑΚ στο σήμερα και του σχεδίου τους στις μάζες γιατί αποτελούν όχι κάτοχοι της απόλυτης αλήθειας αλλά τη μόνη πραγματική και αληθινή φωνή της δικιάς μας αριστεράς σε επίπεδο πανεπιστημίου. Ως ΧΑΜΑΣ είμαστε κομμάτι των ΕΑΑΚ σε επίπεδο γραμμής και φυσιογνωμίας τους βλέποντας τα σαν αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής, συσπείρωσης των πολιτικών δυνάμεων της Αντικαπιταλιστικής, Επαναστατικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Τα ΕΑΑΚ ήταν πάντα και είναι ανοιχτά σε αριστερές δυνάμεις και ανένταχτους αγωνιστές που έχουν δώσει από κοινού μάχες στο επίπεδο του κινήματος και κλυδωνίζονται από το ρεφορμισμό και πάντα τους εγκαλούσαν σε ισότιμη ένταξή τους σε αυτά, προσβλέποντας πάντα στην πολιτική διεύρυνση των ίδιων και του πολιτικού τους σχεδίου.

Μέσα στην κρίση του συστήματος κρίνεται αναγκαίο η νεολαία να πρωτοστατήσει, να σταθεί στο πλάι των κυρίαρχα πληττόμενων στρωμάτων της κοινωνίας και να χαράξει από κοινού πορεία μέσω του οριζόντιου συντονισμού της με αυτά. Το κίνημα πρέπει να μετασχηματισθεί στις ανάγκες του σήμερα, στην ανάγκη της συνολικής ρήξης με € – ΕΕ – ΝΑΤΟ – χρέος, στην ανάγκη της συνολικής ανατροπής του συστήματος καθώς είναι πλέον ξεκάθαρο πως μόνο εκτός αυτών των μηχανισμών μπορεί να περιγραφεί μία καλύτερη προοπτική για τη γενιά μας.

Κάλεσμα

Υπό αυτό το πρίσμα κρίνεται αναγκαίο στο σήμερα στη μάχη των φοιτητικών εκλογών η πραγματική αριστερά να αφήσει το πιο δυνατό και μάχιμο στίγμα της, μέσω του αντι – ΕΕ και αντιιμπεριαλιστικού της χαρακτήρα, μέσω του αντικυβερνητικού στίγματος, της αντιαναδιαρθρωτικής πάλης, ενάντια σε λογικές συνδιαχείρησης, στη βάση του πολιτικού σχεδίου ρήξης και ανατροπής που είναι αναγκαίο στο σήμερα. Σε αυτήν την κατεύθυνση η ΧΑΜΑΣ συνεχίζει να έχει πρόταση κοινής δράσης στο κίνημα ανοιχτή σε όλες τις μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς, αγωνιστές και ρεύματα που θα έχουν στον πυρήνα τους το σχέδιο πάλης ενάντια στη στρατηγική της διαχείρισης, της εύκολης λύσης και του κοινοβουλευτικού δρόμου. Και γι’ αυτό καλούμε το σχήμα της Εντροπίας Χημικών Μηχανικών, κάθε αγωνιστική πολιτική δύναμη και ανένταχτο αγωνιστή σε κοινή διαδικασία για τη διερεύνηση κοινού εκλογικού κατεβάσματος στις φοιτητικές εκλογές τη Δευτέρα 22 Μαΐου. Για εμάς οι φοιτητικές εκλογές δεν αποτελούν αυτοσκοπό ούτε απόγειο της πολιτικής και συνδικαλιστικής μας ύπαρξης. Αποτελούν όμως, ένα στιγμιότυπο του κινήματος, μια αποτύπωση συσχετισμών και στέλνουν μηνύματα προς διαφορετικές κατευθύνσεις, στη σχολή, στο υπουργείο Παιδείας, στα κομματικά γραφεία και στην όποια καταστολή του φοιτητικού αγώνα. Ως σχήμα παλεύουμε ώστε η μαχόμενη αριστερά της σχολής να βρίσκεται σε κοινή δράση στη σχολή και στο πεδίο του δρόμου, στοχεύοντας έτσι στην παρουσία ενός ανεξάρτητου αριστερού σχήματος ανά σχολή που θα συσπειρώσει σε ένα μάχιμο πολιτικό σχέδιο τους φοιτητές της σχολής, μακριά από λογικές περιχαράκωσης. Όπως συνέβαινε στη δεκαετία του 2000 όπου ο σύλλογος μας ήταν μέτοχος και μπροστάρης του μεγαλύτερου φοιτητικού αναβρασμού και κινήματος της εποχής μας.

Για άλλη μια χρονιά θα στείλουμε μήνυμα άγχους στα κομματικά τους επιτελεία, μήνυμα ανυπακοής στην κυβέρνηση και τα τσιράκια της, μήνυμα ανατροπής των σχεδίων του κεφαλαίου, της ΕΕ και λοιπών εγκάθετων. Οι εκλογές είναι ένα κομμάτι της πάλης του φοιτητικού κινήματος, που πιστεύει στην νικηφόρα έκβαση των κινημάτων, των ασυμβίβαστων πολιτικών μαχών στο σήμερα. Ωστόσο οι μικρές νίκες που πετυχαίνουμε στο εσωτερικό του συλλόγου (Πρόγραμμα Σπουδών, Πρακτική Άσκηση) θα μένουν αδικαίωτες όσο δεν συνδέονται με το σύνολο της κοινωνίας και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει. Οφείλουμε, λοιπόν, να τις συνδέσουμε με τα κεντρικά ερωτήματα και με τη μάχη μας για μια καλύτερη προοπτική, για την προοπτική και τη ζωή που μας αξίζει! Μία μάχη που από τον αμυντισμό της εποχής θα μας βγάλει σε επιθετικές διεκδικήσεις! Γιατί χαμένοι είναι οι αγώνες που δεν έγιναν ποτέ!