ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Αποκτώντας κανείς τη φοιτητική ιδιότητα εισέρχεται σε μία νέα πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα που τον καλεί να ωριμάσει και να αντιληφθεί πως πλέον είναι ο ίδιος υπεύθυνος για τη ζωή και το μέλλον του. Ως μέλος της Πανεπιστημιακής κοινότητας καλείται να συμμετάσχει στη λήψη αποφάσεων πάνω σε καίρια ζητήματατα οποία θα καθορίσουν την καθημερινότητα του βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα. Μέσω της Γενικής Συνέλευσης του Φοιτητικού Συλλόγου ο φοιτητής ενημερώνεται αναλυτικά για τα επίδικα που έχουν ανακύψει (μία πρώτη ενημέρωση έχει ήδη γίνει με ανακοινώσεις, κείμενα) και συμμετέχει στη λήψη αποφάσεων ως μέλος του συλλόγου . Οι αποφάσεις της αφορούν είτε ζητήματα καθημερινότητας (φοιτητικές παροχές, καθηγητική αυθαιρεσία κλπ) είτε ζητήματα που θα μας επηρεάσουν ως φοιτητές, ως μελλοντικούς εργαζόμενους και ως μέλη της κοινωνίας γενικότερα. Η Γ.Σ. αποτελεί την πιο αμεσοδημοκρατική διαδικασία καθώς και το ανώτατο όργανο του Φ.Σ. και γι’αυτό το λόγο οι αποφάσεις της γίνονται σεβαστές από όλους.

Λίγα λόγια για τη διαδικασία

Κατά τη διάρκεια της γενικής συνέλευσης γίνονται τοποθετήσεις από τους πολιτικούς χώρους που δραστηριοποιούνται στη σχολή. Ακολουθούν ερωτήσεις. Κατά τη διάρκεια της γενικής συνέλευσης οποιοσδήποτε μπορεί να πει τη γνώμη του και να κάνει ερωτήσεις σχετικά με τα θέματα που έχουν ήδη αναφερθεί ή με θέματα που ο ίδιος θεωρεί σημαντικά. Αφού ολοκληρωθούν οι τοποθετήσεις κατατίθενται ψηφίσματα (αν υπάρχουν) τα οποία υπερψηφίζονται ή καταψηφίζονται από τα μέλη του συλλόγου. Τέλος διεξάγεται ψηφοφορία σχετικά με το πλαίσιο απόφασης του φοιτητικού συλλόγου. Όλα τα μέλη του φοιτητικού συλλόγου της σχολής ψηφίζουν ανάμεσα στα πλαίσια που έχουν κατατεθεί και το λευκό.

Γιατί να έρθει κανείς στη Γ.Σ. ;

Είναι γεγονός ότι ολοένα και περισσότερο η διαδικασία της γενικής συνέλευσης γίνεται λιγότερο μαζική,πέραν ορισμένων περιπτώσεων, κάτι το οποίο δημιουργεί προβλήματα στο εσωτερικό των συλλόγων. Αρχικά επειδή ακριβώς η Γενική Συνέλευση αποτελεί το ανώτατο όργανο του συλλόγου, όταν ο ίδιος ο σύλλογος απομαζικοποιεί τη διαδικασία,αυτόματα τροφοδοτεί την έλλειψη σεβασμού απέναντι στις αποφάσεις της, γεγονός που ενισχύει τις επιδιώξεις συγκεκριμένων πολιτικών χώρων μέσα στο πανεπιστήμιο για την θέσπιση οργάνων όπως ο “πρόεδρος” του συλλόγου, αλλά ακόμα και για κατάργηση του φοιτητικού συνδικαλισμού και των συλλογικών διαδικασιών του φοιτητικού κινήματος. Αντιθέτως για εμάς είναι αναγκαίο να υπερασπιστούμε με την παρουσία μας και τις μαζικές μας συλλογικές διαδικασίες τον υγιή συνδικαλισμό βάσης. Θεωρούμε ότι πρέπει να αντιτεθούμε σε λογικές ανάθεσης και εκπροσώπησης καθώς κάθε φοιτητής οφείλει να έχει λόγο πάνω στα προβλήματα που τον αφορούν και να συμμετέχει ο ίδιος στη λήψη των αποφάσεων, χωρίς να περιμένει από “λίγους και εκλεκτούς” να προσφέρουν λύση στα προβλήματά του. Τέλος, είναι ιδιαίτερα σημαντικό όταν βρισκόμαστε μπροστά σε σημαντικά επίδικα, όπως στην παρούσα συγκυρία το προσφυγικό ζήτημα και ο φασισμός, η 3η αξιολόγηση, η ολοένα και χειρότερη προοπτική η οποία μας περιγράφεται ως νεολαία, οι φοιτητικοί σύλλογοι να παίρνουν μαζικές αποφάσεις που θα προασπίζουν τα δικαιώματά τους και θα δημιουργούν ισχυρά οχυρά απέναντι στις επιθέσεις της εκάστοτε κυβέρνησης, που λειτουργεί υπό τις επιταγές της Ε.Ε. και του κάθε Υπουργείου.

Είναι επίσης πολύ σημαντικό να αναφερθεί ότι μέσα από τις διαδικασίες των Γενικών Συνελεύσεων ο φοιτητικός μας σύλλογος έχει πετύχει μια σειράαπό πολύ σημαντικές νίκες, όπως ήταν πέρυσι η διατήρηση του ενιαίου και αδιάσπαστου πτυχίου μπροστά στην αναμόρφωση του προγράμματος σπουδών και η αύξηση του μισθού της πρακτικής. Ωστόσο την περίοδο που διανύουμε βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη μία στοχευμένη προσπάθεια βάναυσης επίθεσης ενάντια στο λαό και τη νεολαία. Μία επίθεση η οποία μπορεί να ξεκινάει από τα “μικρά” ζητήματα: όπως το κόψιμο των συγγραμμάτων, το νομοσχέδιο Γαβρόγλου, οι πρακτικές, και μπορεί να καταλήγει στα “μεγάλα”, όπως η καταστρατήγηση εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων, απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία της νεολαίας, μνημόνια κλπ.

Μπροστά σε όλα αυτά, είναι για μας ξεκάθαρο ότι είναι αναγκαίο να πραγματοποιούνται μαζικές Γενικές Συνελεύσεις. Συνελεύσεις που θα στέλνουν ηχηρό μήνυμα σε όσους επιθυμούν να φιμώσουν τους συλλόγους. Μήνυμα ότι είμαστε εδώ και παλεύουμε με πείσμα για τα δικαιώματά μας.

Τι καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε;

Πιο συγκεκριμένα, τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο είναι σημαντικό να λάβουμε αποφάσεις πάνω στα ακόλουθα επίδικα:

1. Κόψιμο συγγραμμάτων

Η αναστολή τς διανομής των συγγραμμάτων θα μπορούσε να σημάνει την αρχή για την οριστική διακοπή των δωρεάν συγγραμμάτων. Μία τέτοια κίνηση αμφισβητεί με ξεκάθαρο τρόπο το δημόσιο δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, τον οποίο εδώ και δεκαετίες το φοιτητικό κίνημα έχει σθεναρά υπερασπιστεί. Το παραπάνω αποτελεί την πιο απτή, υλική αποτύπωση της πραγματικότητας που ζούμε συνολικά στην κοινωνία, με την περικοπή πληθώρας παροχών στο βωμό των μνημονίων και των πλεονασμάτων. Το ίδιο το νομοσχέδιο Γαβρόγλου το οποίο ψηφίστηκε μέσα στο καλοκαίρι, ανοίγει το δρόμο για τα συγγράμματα σε ηλεκτρονική μορφή. Η καθιέρωση τέτοιου είδους συγγραμμάτων μετακυλίει το κόστος της εκτύπωσης στις πλάτες του φοιτητή. Στη σχολή μας το φαινόμενο αυτό ήδη παρατηρείται σε ορισμένα μαθήματα, όπως η Ηλεκτροχημεία, η Εισαγωγή στη Χημική Μηχανική, όπου είμαστε αναγκασμένοι να εκτυπώσουμε τις σημειώσεις των καθηγητών, αφού πλέον δεν διανέμονται ούτε όλα τα κίτρινα βιβλία των σημειώσεων, τα οποία τυπώνονται από την εκτυπωτική μονάδα του ΕΜΠ. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε, ότι τα επιστημονικά συγγράμματα δεν είναι μόνο αναγκαία εφόδια για τις σπουδές μας, αλλά και εκείνη η βιβλιογραφία που θα έχουμε διαθέσιμη στη βιβλιοθήκη μας για τη μετέπειτα εργασία μας.

2. Νόμος Γαβρόγλου

Το εν λόγω νομοσχέδιο ψηφίστηκε μέσα στο καλοκαίρι και είναι καίριο ζήτημα το πως θα καταφέρουμε να εμποδίσουμε την πρακτική εφαρμογή του. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο υπομονομεύει με ποικίλους τρόπους το μέλλον μας και κυρίως μέσω των ΚΕΔΙΒΙΜ και της Δια Βίου Μάθησης. Τέτοιες λογικές προωθούν το συνεχές κυνήγι πιστοποιήσεων και χαρτιών και την εύρεση εργασίας. Με αυτόν τον τρόπο και την ίδρυση ΚΕΔΙΒΙΜ μέσα στα Πανεπιστήμια, αποδυναμώνεται το πτυχίο μας ακόμα περισσότερο και μάλιστα επίσημα, αφού δεν έχει πλέον καμία αξία στην αγορά εργασίας.

3. Πρακτικές

Την περσινή χρονιά, σε σύμπλευση και με άλλους συλλόγους, πετύχαμε την αύξηση του μισθού της πρακτικής από 400€ σε 600€, δηλαδή βασικό μισθό. Είναι σημαντικό το γεγονός αυτό, καθώς πέρα από την αύξηση ως τέτοια, η πρακτική αναγνωρίστηκε ως κανονική εργασία και όχι μόνο ως εκπαιδευτική διαδικασία. Ωστόσο, το ΦΕΚ αυτό ισχύει μόνο για ένα χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι και πάλι θα πρέπει να κινηθούμε σε αυτή τη διεκδίκηση προς τη μονιμοποίησή της. Εκτός αυτού θα πρέπει σε κάθε πρακτικάριο να καλύπτονται τα έξοδα διαμονής, σίτισης και στέγασης κατά τη διάρκεια της πρακτικής, ιδιαίτερα εφόσον πολλοί φοιτητές ασκούν την πρακτική τους στην επαρχία. Από την άλλη, είναι ανγκαίο η πρακτική να απεμπλακεί από το θεσμό της μαθητείας. Ένας θεσμός, ο οποίος προωθείται συνολικά και εκτός Πανεπιστημίου και σου λέει ότι επειδή είσαι νέος, θεωρείσαι μαθητευόμενος και όχι εργαζόμενος και συνεπώς έχεις λιγότερα δικαιώματα, ενώ εργάζεσαι κανονικά. Η παγίωση τέτοιων σχέσεων εργασίας στο εσωτερικό του Πανεπιστημίου είναι κάτι ανεπίτρεπτο, καθώς έτσι εμπεδώνεται η λογική της αμισθί και ανασφάλιστης εργασίας των νέων ήδη από τα φοιτητικά τους χρόνια.