ΠΑ(Σ)ΠΑΡΑ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ...

Στις 25 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε η δεύτερη Γενική Συνέλευση του συλλόγου Χημικών Μηχανικών για τη φετινή χρονιά, μέσω της οποίας ο ΦΣ επέλεξε να στηρίξει το Πλαίσιο Αγώνα. Ένα πλαίσιο το οποίο, αποτελεί προϊόν βαθιάς ζύμωσης με τον ίδιο το σύλλογο, αφού είναι και το μόνο το οποίο διαμορφώνεται σε ανοιχτή και δημόσια διαδικασία. Ένα πλαίσιο, το οποίο, σε ότι αφορά την απόληξή του, απαιτεί την κατάργηση του νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου και του νόμου Γαβρόγλου (ως συνέχειά του) και συνολικά καλεί τους φοιτητές να αγωνιστούν συλλογικά διεκδικώντας μία καλύτερη προοπτική. Σε ότι αφορά τη μαζικότητα της Γ.Σ., αυτή κινήθηκε στα επίπεδα της προηγούμενης (παρά της απεγνωσμένες προσπάθειες των μελών της ΠΑΣΠ να την απομαζικοποιήσουν).

Η ΠΑΣΠ και αυτή τη φορά, έβαζε κωλύματα στη διεξαγωγή της. Αρχικά δεν αναγνώριζε τις υπογραφές 120 φοιτητών, αριθμός ο οποίος είναι διπλάσιος από την απαρτία που χρειάζεται για την πραγματοποίησή της. Γενικότερα, όμως, και από τη μέρα που κανονίστηκε η Γ.Σ., η ΠΑΣΠ έκανε τα αδύνατα δυνάτα για να μην διεξαχθεί, ακολουθώντας την πάγια τακτική της, αυτή της τρομοκρατίας για καταλήψεις διαρκείας. Η τακτική αυτή είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική για αυτήν την παράταξη , αφού μέ “ένα σμπάρο έχουν δύο τρυγώνια”. Αφενός την αποχή των φοιτητών από τη Γ.Σ. και αφετέρου τον αποπροσανατολισμό από τα φλέγοντα ζητήματα (βλ. Νόμος Γαβρόγλου και ΚΕΔΙΒΙΜ, πρακτικές ασκήσεις κ.α.), των οποίων οι συνέπειες θα έχουν άμεσο αντικτυπο στην καθημερινότητά μας στο παρόν, αλλά και στην προοπτική μας ως νεολαία.

Δεν μας κάνει καθόλου εντύπωση η στάση που έχει επιλέξει η ΠΑΣΠ για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο πάντως. Ο τρόπος με τον οποίο αποκρύπτει πλήρως στις τοποθετήσεις της και στα κείμενά της, τα βασικά στοιχεία των ΚΕΔΙΒΙΜ και συνολικά της επανακατάρτισης για την απόκτιση επαγγελματικών δικαιωμάτων και της απαξίωσης του πτυχίου και του κατακερματισμού των αποφοίτων, καταστρέφοντας την όποια έννοια συλλογικής κατοχύρωσης, είναι μοναδικός. Και δεν μας κάνει εντύπωση καθώς ήταν εκείνη η παράταξη που σε πλήρη σύμπνοια με τους καθηγητές, κατά την διάρκεια αλλαγής του προγράμματος σπουδών, πρότεινε και στήριξε τα σεμιναριακά μαθήματα, αντί των κανονισκών μαθημάτων, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τη διάλυση και την απαξίωση του πτυχίου μας. Ευτυχώς ο Φοιτητικός Σύλλογος με τις μαζικές του συνελεύσεις και τη συνεχή παρουσία του στα τμήματα καθηγητών, απέτρεψε αυτά τους τα σχέδια.

Το δε κομμάτι της συνδιοίκησης είναι αυτό που αποκαλύπτει ακόμα και στον πιο καλόπιστο, ποιο ακριβώς θέμα είναι αυτό που απασχολεί την „παράταξη του Αντρέα”, δηλαδή το πως θα παραγοντίζεται ελεύθερα με τη σύγκλητο και το καθηγητικό στρώμα για να ξεπουλάει μέρα με τη μέρα τα κεκτημένα για τα οποία οι φοιτητικοί σύλλογοι τόσα χρόνια έχουν παλέψει.

Όσο για το BLOCO, τους εκπροσώπους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο Πανεπιστήμιο, θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι όσα “τυράκια” κι αν προσπαθούν να μας πλασάρουν, για εμάς ο ν. Γαβρόγλου δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία συνέχεια του ν. Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου. Έρχεται να παγιώσει μία κατάσταση η οποία ήδη υπάρχει, αυτή του συνεχούς κυνηγιού πιστοποιήσεων για μία θέση εργασίας, της απλήρωτης δουλειάς (βλ. Ανταποδοτική εργασία στα μεταπτυχιακά), αλλά και των διδάκτρων (τώρα στα μεταπτυχιακά, αργότερα ποιος ξέρει και για τα προπτυχιακά). Οι αποφάσεις του συλλόγου μέχρι τώρα κάνουν ξεκάθαρο πως τέτοια νομοσχέδια δεν γίνονται δεκτά από τους φοιτητές. Αν αυτά τα κυβερνητικά τσουτσέκια δεν ενδιαφέρονταν μόνο για μικροπολιτική θα είχαν μεταφέρει ήδη στον Αλέξη, πως απαίτηση των ΦΣ είναι η άμεση κατάργηση και του ν. Γαβρόγλου, όπως και του ν.Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου. Στη συγκυρία που ζούμε, ως ΧΑΜΑΣ, θεωρούμε πως είναι αναγκαίο το σύνολο φοιτητών να αγωνιστεί ενάντια στην προοπτική που περιγράφεται, αυτή της μαύρης και απλήρωτης εργασίας, του υποκατώτατου μισθού για τη νεολαία. Ως κομμάτι αυτής, είναι καίριο να έρθουμε σε επαφή και με τα υπόλοιπα τμήματά της, αλλά και με το σύνολο των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας και να παλέψουμε από κοινού απέναντι σε κυβερνήσεις και Ε.Ε. για το μέλλον που μας αξίζει!