Κάτω τα χέρια από το Άσυλο
Μετά τα αποτελέσματα
των βουλευτικών εκλογών, και με την ανάδειξη της Νέας Δημοκρατίας σε αυτοδύναμη
κυβέρνηση, βλέπουμε να ακολουθείται ένα πολύ επιθετικό πρόγραμμα κινήσεων που
έρχεται να πλήξει λαό και νεολαία. Η Νέα Δημοκρατία, βαδίζοντας στο μονοπάτι
της αντιλαϊκής πολιτικής που έστρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται να χτυπήσει εκ νέου τα
κομμάτια της εκπαίδευσης και της εργασίας ξεκινώντας από το χτύπημα του ασύλου. Αυτό φαίνεται να αποτελεί προϋπόθεση για την
υλοποίηση των προεκλογικών της εξαγγελιών και του προγράμματός της.
Πολύ πριν έρθει η Νέα
Δημοκρατία στη θέση της κυβέρνησης είδαμε ότι χτιζόταν σταδιακά η εικόνα του
ασύλου ως χώρου ανομίας και παραβατικότητας. Μεγάλη ευθύνη φυσικά φέρουν και τα
ίδια τα ΜΜΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ με το πόρισμα Παρασκευόπουλου άνοιξε τη κουβέντα για την
αμφισβήτηση του ασύλου τσουβαλιάζοντας τις μάχιμες πρακτικές των φοιτητικών
συλλόγων (π.χ. Κινητοποιήσεις, Γενικές Συνελεύσεις, καταλήψεις) με εγκληματικές
ενέργειες δίνοντας πάσα στη Νέα Δημοκρατία για τις σημερινές κινήσεις της γύρω από
το άσυλο.
Γιατί λοιπόν το άσυλο
αποτελεί αυτή τη στιγμή κύριο κόμβο της επίθεσης και είναι τόσο ψηλά στην
ατζέντα της ΝΔ;
Οι Φοιτητικοί Σύλλογοι
στον ίδιο το χώρου του ασύλου, μέσα από Γενικές Συνελεύσεις έχουν σταθεί
απέναντι σε αντιδραστικές κινήσεις και εξαγγελίες κυβερνήσεων θέτοντας αναχώματα
στις επιθετικές πολιτικές τους. Έτσι, η Νέα Δημοκρατία επιλέγει να επιτεθεί
πρώτα-πρώτα στο ίδιο το άσυλο, να επιτεθεί δηλαδή στους αγώνες οι οποίοι
ξεπηδούν μέσα από αυτό. Η κυβέρνηση θέλει να φέρει αλλαγές στους χώρους
εργασίας, όπως είναι η 7ήμερη εργασία, τα ξεχειλωμένα εργασιακά ωράρια (12ωρα)
και η πλήρης εξουθένωση της ανθρώπινης ενέργειας με αντάλλαγμα ένα ξεροκόμματο
(μισθοί πείνας). Παράλληλα, εξαγγέλλει περαιτέρω αναδιαρθρώσεις στην
εκπαίδευση, αλλαγές που περιλαμβάνουν τις διαγραφές φοιτητών στα ν+2 έτη και τα
ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ξεκάθαροι στόχοι είναι, από τη μία η πειθάρχηση (εντατικοποίηση
ρυθμών σπουδών, μείωση ελευθέρου χρόνου – απομάκρυνση του ατόμου από οτιδήποτε άλλο πέρα απ'τις
σπουδές του) και από την άλλη η ριζική αλλαγή του χαρακτήρα της δημόσιας και
δωρεάν εκπαίδευσης. Με αυτόν τον τρόπο προωθείται η πολυδιάσπαση των αποφοίτων
και η απαξίωση των πτυχίων τους, αφού αυτά δε θα εξασφαλίζουν καμία συλλογική
κατοχύρωση στους αποφοίτους και προφανώς καμία εργασιακή προοπτική. Η κατάργηση
του ασύλου, λοιπόν, αποτελεί αρχικό στόχο αυτή τη στιγμή έτσι ώστε οι παραπάνω
αλλαγές να περάσουν στη συνέχεια όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα γίνεται.
Το άσυλο ιστορικά
αποτελούσε προστασία για το εργατικό και φοιτητικό κίνημα από την κρατική βία,
κοιτίδα αγώνων και αντιστάσεων ενάντια σε επιθετικές πολιτικές που έρχονται να
υποβαθμίσουν το βιοτικό επίπεδο λαού και νεολαίας. Το άσυλο για εμάς ενσαρκώνει
ένα χώρο ανυποχώρητου αγώνα και πάλης, όπου όλα τα κομμάτια της πληττόμενης
κοινωνικής πλειοψηφίας (μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι) πολιτικοποιούνται,
οργανώνονται και αντιστέκονται σε όποιον
έρχεται να υποβαθμίσει τη ζωή τους, μακριά από την κρατική καταστολή.
Υπό το παραπάνω πρίσμα,
δύο εβδομάδες μετά την εκλογή της Νέας Δημοκρατίας είδαμε ότι εξαπολύθηκε μία
επίθεση στον ίδιο τον ιστορικό χώρο του Κάτω Πολυτεχνείου με την εξαγγελία περί
μουσειοποίησής του. Αυτό αποτελεί μία ξεκάθαρη προσπάθεια διαχωρισμού του
ιστορικού ρόλου του Κάτω Πολυτεχνείου, δηλαδή των αγώνων που τότε δόθηκαν με
αίμα, από τις διεκδικήσεις και τις αντιστάσεις λαού και νεολαίας στο σήμερα.
Η μάχη του ασύλου,
λοιπόν, αφορά ολόκληρο το λαό και η κατάργησή του αποτελεί επίθεση στα ενιαία
συμφέροντα φοιτητών και εργαζομένων, επίθεση στην καθημερινότητα και την
προοπτική τους, μέσω της εντατικοποίησης των ρυθμών σπουδών και εργασίας. Ήδη οι φοιτητικοί σύλλογοι μαζί με άλλα
αγωνιζόμενα κομμάτια έχουν ξεκινήσει τον αγώνα τους, έχουν βγει στο δρόμο και
με τη μαζικότητα και τον παλμό τους στις πρώτες τους κινητοποιήσεις έδειξαν ότι
δε θα αφήσουν κανέναν να επιτεθεί στο άσυλο των αγώνων τους. Ως φοιτητές και
μελλοντικοί εργαζόμενοι είναι αναγκαίο να παλέψουμε μαζί με τα υπόλοιπα
κομμάτια της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας για την υπεράσπιση των αγώνων
μας και την προοπτική μας.
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΛΑΟΥ ΚΑΙ
ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΣΑ ΠΑΛΗΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΣΕ ΜΟΥΣΕΙΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ
ΑΣΥΛΟ, ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ
