ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΘΗΝΑΣ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27/9

Έπειτα από τις Εθνικές εκλογές στις  7 Ιουλίου παρατηρείται αλλαγή στο κεντρικοπολιτικό  σκηνικό της χώρας. Προφανώς αυτή τη στιγμή η Νέα Δημοκρατία εκμεταλλεύεται το δρόμο που έστρωσε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πουλώντας ένα «φιλολαϊκό» προφίλ, κατάφερε να περάσει αναίμακτα τα πιο αντιλαϊκά μέτρα. Μετά την ανάδειξη της Νέας Δημοκρατίας σε αυτοδύναμη κυβέρνηση, έρχεται με πολύ επιθετικό τρόπο να φέρει αντιδραστικά μέτρα τόσο στον χώρο της εκπαίδευσης όσο και στον τομέα της εργασίας. Οι πρώτες εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης ήταν μια σειρά από αντεργατικά μέτρα, όπως η κατάργηση της πενθήμερης εργασίας και η εφαρμογή της 7ήμερης ,η κατάργηση του 8ώρου (υπέρ του οποίου μάλιστα οι βουλευτές της Ν.Δ. και Χρυσής Αυγής ψήφισαν στην Ευρωβουλή) και η κατάργηση του κατώτατου μισθού. Εξίσου αντιδραστικές ήταν και οι εξαγγελίες γύρω από το κομμάτι της διαγραφής φοιτητών (στα ν+2 έτη φοίτησης), της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων, των αξιολογήσεων ιδρυμάτων και της δημιουργίας συμβουλίων ιδρυμάτων. Αρχική της κίνηση, όπως είχε «υποσχεθεί» κιόλας, ήταν η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου που το πέρασε με fast-track διαδικασίες και μέσα στο καλοκαίρι. Βρισκόμαστε, λοιπόν σε μία συγκυρία όπου τα ΕΑΑΚ έχουν να συντονιστούν σε επίπεδο πόλης 2χρόνια, για αυτό το λόγο είναι στοίχημα για το ίδιο το δίκτυο να  καταφέρει να συζητήσει πάνω στα επίδικα που ανοίγονται και να βγάλει έναν επιθετικό σχεδιασμό ο οποίος θα συγκρουστεί και θα προβάλει αντιστάσεις απέναντι στα σχέδια της κυβέρνησης.

  

Ξεκινώντας τη θητεία της, η νέα κυβέρνηση άνοιξε τον ασκό του Αιόλου με μία τροπολογία περί απολύσεων χωρίς αιτιολόγηση. Την ίδια στιγμή άλλαξε τη νομοθεσία σχετικά με τις εργασιακές επιθεωρήσεις και αυτό σε μία συγκυρία όπου οι εργαζόμενοι δουλεύουν ανασφάλιστοι με πάρα πολύ χαμηλούς μισθούς και σε εξουθενωτικά ωράρια. Πάνω σε αυτό το κλίμα η απελευθέρωση των απολύσεων που φέρνει η ΝΔ περιγράφει ότι αν ο εργαζόμενος σηκώσει ποτέ κεφάλι απέναντι στις άθλιες συνθήκες τις οποίες βιώνει θα απολύεται με συνοπτικές διαδικασίες χωρίς ο εργοδότης να είναι υπόλογος σε κανέναν. Όσον αφορά τις εργασιακές επιθεωρήσεις η αναγωγή τους σε συμβουλευτικό όργανο έρχεται να αντιδραστικοποιήσει ακόμη περισσότερο τις σχέσεις εργασίας αφήνοντας ελεύθερο το χέρι της εργοδοσίας για αυθαιρεσίες. Όπως διαφαίνεται στόχος των σχεδίων της ΝΔ είναι η διαμόρφωση ενός εργασιακού περιβάλλοντος όπου ο πειθήνιος και υπάκουος εργαζόμενος δε θα μπορεί να διεκδικήσει ούτε τα αυτονόητα.

Πολύ πριν έρθει η Νέα Δημοκρατία στη θέση της κυβέρνησης είδαμε ότι χτιζόταν σταδιακά η εικόνα του ασύλου ως χώρου ανομίας και παραβατικότητας. Μεγάλη ευθύνη φυσικά φέρουν και τα ΜΜΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ που με το πόρισμα Παρασκευόπουλου άνοιξε τη κουβέντα για την αμφισβήτηση του ασύλου τσουβαλιάζοντας τις μάχιμες πρακτικές των φοιτητικών συλλόγων (π.χ. Κινητοποιήσεις, Γενικές Συνελεύσεις, καταλήψεις) με εγκληματικές ενέργειες δίνοντας πάσα στη Νέα Δημοκρατία για τις σημερινές κινήσεις της γύρω από αυτό. Το άσυλο ιστορικά αποτελούσε το προστασία για το εργατικό και φοιτητικό κίνημα από την κρατική βία, κοιτίδα αγώνων και αντιστάσεων ενάντια σε επιθετικές βλέψεις των εκάστοτε κυβερνήσεων. Πιο συγκεκριμένα, ενσαρκώνει ένα χώρο ανυποχώρητου αγώνα και πάλης, όπου όλα τα κομμάτια της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας (μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι) πολιτικοποιούνται, οργανώνονται και  αντιστέκονται σε όποιον έρχεται να υποβαθμίσει τη ζωή τους, μακριά από την κρατική καταστολή. Η κατάργηση του Πανεπιστημιακού ασύλου αποτελεί ευθεία επίθεση στο λαϊκό κίνημα και στη δυνατότητά του να αγωνίζεται για μια διαφορετική προοπτική. Με αφετηρία λοιπόν την κατάργηση του ασύλου, η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί ουσιαστικά να χτυπήσει την δυνατότητα ξεσπάσματος κινηματικών διεργασιών και αντιστάσεων καθώς  αυτό αποτελεί την προϋπόθεση για την υλοποίηση των προεκλογικών της εξαγγελιών και του προγράμματός της.

Η Ν.Δ. έρχεται να εξαπολύσει μία πολύπλευρη επίθεση στην εκπαίδευση με περαιτέρω αναδιαρθρώσεις, αλλαγές που περιλαμβάνουν τις διαγραφές φοιτητών στα ν+2 έτη, την συνέχιση της επίθεσης στα πτυχία και τα επαγγελματικά δικαιώματα, την επαναφορά των Συμβούλιων Ιδρύματος, τις εξωτερικές αξιολογήσεις και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ξεκάθαρος στόχος είναι, η πειθάρχηση του φοιτητικού σώματος όπως περιέγραψε και η ίδια η Κεραμέως σε δηλώσεις  της (εντατικοποίηση ρυθμών σπουδών, μείωση ελευθέρου χρόνου - δημιουργία ενός αποστειρωμένου ιδρύματος από συλλογικές διαδικασίες) η οποία πατάει στον ήδη διαμορφωμένο δυσμενή συσχετισμό της αντιδραστικοποίησης των Προγραμμάτων Σπουδών και της απονέκρωσης των Συλλόγων έτσι ώστε με μοχλό την περαιτέρω σύνδεση της κρατικής χρηματοδότησης με τις αξιολογήσεις να πιέζει συνεχώς τα ιδρύματα σε εναρμόνιση τους με τα ευρωπαϊκά πρότυπα και κατευθύνσεις. Από την άλλη, η ενίσχυση των ιδιωτικών δομών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (μετά και την εξίσωση των πτυχίων Ιδιωτικών κολλεγίων και ΑΕΙ)  αποτελεί, όχι μόνο επίθεση στα κεκτημένα της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, αλλά πολύ περισσότερο μέσο όξυνσης του κλίματος ανταγωνισμού μεταξύ των δημόσιων και των ιδιωτικών ιδρυμάτων που θα έχει σαν συνέπεια την πίεση για αλλαγή του τρόπου λειτουργίας των δημοσίων (πολύ ειδικευμένα προγράμματα σπουδών, σπασμένα σε δύο κύκλους με πολύ εντατικοποιημένους ρυθμούς, δίδακτρα, υποχρεωτικές παρακολουθήσεις μαθημάτων, στείρο περιβάλλον φοίτησης, απουσία συνδικαλισμού). Επίσης, αυξάνεται ακόμα περισσότερο η δεξαμενή των απόφοιτων ανά κλάδο, μετά και από όλες τις συγχωνεύσεις σχολών και ιδρυμάτων που εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ, που θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους προκειμένου να διεκδικήσουν μία θέση εργασίας, ενισχύοντας τον κατακερματισμό των πτυχίων και των αποφοίτων αφού τα πτυχία δεν θα έχουν σαφή κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα την ίδια ώρα που η ανεργία είναι στα ύψη.  Η διάλυση των πτυχίων ως συλλογικών κατοχυρώσεων, αποτελεί κεντρικό σημείο αντιπαράθεσης για το φοιτητικό κίνημα τη στιγμή που μεταξύ άλλων η κυβέρνηση ΝΔ εγγυάται την εφαρμογή και ολοκλήρωση των συγχωνεύσεων που θεσμοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Η λογική του ατομικού φακέλου προσόντων (συλλογής πιστοποιήσεων) θα καθιερώνεται, όσο εξαπλώνεται η ελαστική και ευέλικτη εργασία και θα πρέπει παράλληλα με την ανάδειξη του ρόλου της «μαθητείας» ως μέσο εμπέδωσης αυτής της εργασιακής πραγματικότητας να αποτελεί το casus belli για το φοιτητικό κίνημα και να ορίζει καθήκοντα κοινών μαχών για φοιτητές και εργαζομένους.

Αντίστοιχη επίθεση ετοιμάζεται να εξαπολύσει στους εργασιακούς χώρους μέσω του αναπτυξιακού νομοσχεδίου που βάζει στο στόχαστρο  τις συλλογικές κατοχυρώσεις και την απεργία. Ο κεντρικός στόχος της κυβέρνησης είναι η διάλυση κάθε συλλογικής κατοχύρωσης των εργαζομένων , κάνοντάς τους έρμαιο στις ορέξεις του εργοδότη και καλλιεργώντας  τους τον φόβο να αγωνιστεί για τη βελτίωση των όρων εργασίας του, απειλούμενος πως πρόκειται να μείνει χωρίς δουλειά. Έτσι καταλήγει να διαλύεται η μόνιμη και σταθερή εργασία χτυπώντας τις ΣΣΕ (Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας), και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα μέσω του αντεργατικού νομοσχεδίου που έχει ήδη κατατεθεί. Πιο συγκεκριμένα συνεχίζοντας το δρόμο που χάραξε ο ΣΥΡΙΖΑ αυξάνει τα φίλτρα στον τρόπο με τον οποίο θα κηρύσσεται η απεργία. Η απεργία ανέκαθεν αποτελούσε ένα από τα πιο ισχυρά μέσα πάλης των εργαζομένων και επομένως ήταν  «μπελάς» για την εργοδοσία. Για αυτό το λόγο η Νέα Δημοκρατία αυτή τη στιγμή θέτει εμπόδια σε αυτό το μέσο ώστε να ανακόψει την δυνατότητα των εργαζομένων να σηκώνουν κεφάλι. Πάνω σε αυτή τη βάση πολύ ενθαρρυντική ήταν η εικόνα των φοιτητικών συλλόγων στη πορεία της ΔΕΘ, που με προσυγκέντρωση στο άσυλο έσπασαν στη πράξη το  λοκ-αουτ της πρυτανείας του ΑΠΘ, με καταλυμένες τις σχολές τους δίνοντας ένα ηχηρό μήνυμα απέναντι στη κυβέρνηση του Μητσοτάκη υπερασπιζόμενοι στην πράξη το ίδιο το άσυλο. Η ένωση της πορείας με σωματεία τα οποία απεργούν και παλεύουν για καλύτερες συνθήκες εργασίας και υπογραφή ΣΣΕ, βάζοντας φρένο στην αλόγιστη εκμετάλλευση της εργοδοσίας, έδειξε πόσο απαραίτητος είναι ο αγώνας από κοινού με τα εργαζόμενα κομμάτια ώστε να πάρει υπόσταση ένα φοιτητικό κίνημα που στο πλάι με το εργατικό θα βάζει αναχώματα στα σχέδια της κυβέρνησης και θα βγαίνει επιθετικά μπροστά για να διεκδικεί μια άλλη προοπτική. Συμπερασματικά, η πορεία της ΔΕΘ αποτελεί ένα στιγμιότυπο όπου οι φοιτητές στο πλάι των εργατικών σωματίων περιέγραψαν ένα διαφορετικό δρόμο για το ίδιο το κίνημα, μακριά από τις λογικές που βάζει ο  επίσημος εργοδοτικός συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ , ΑΔΕΔΥ ,που σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας. 

Πέρα όμως από τις μάχες του προηγούμενου διαστήματος, μπροστά μας έρχονται νέες μάχες και συνάμα ευκαιρίες. Το υπουργείο και η κυβέρνηση έρχονται να προχωρήσουν βάσει και των εξαγγελιών ακόμα πιο επιθετικά την αναδιάρθρωση όπως περιγράφηκε και πιο πάνω. Και όλα αυτά τοποθετούνται σε έναν χρόνο όπου πρόκειται να ξεκινήσει η κανονική περίοδος στις σχολές, προκαλώντας μας να δώσουμε και αυτή τη μάχη σε έναν ενεργό κινηματικό χρόνο, με νέο κόσμο να μπαίνει στις σχολές και να έρχεται σε επαφή με τη φοιτητική καθημερινότητα. Ως ΧΑΜΑΣ, αντιλαμβανόμαστε την αναγκαιότητα, με βάση και όλα τα παραπάνω, τα ΕΑΑΚ να αντιληφθούν ξανά, πως η συζήτηση στο εσωτερικό τους πρέπει να γίνεται με άξονα τα πραγματικά επίδικα της συγκυρίας έτσι ώστε να καταφέρουν να απαντήσουν σε αυτά και σε αυτή τη βάση κρίνεται αναγκαία η ενιαιομετωπική τους δράση και η ανάδειξη της πολιτικής χρησιμότητας του οχήματος αυτού για τη νεολαία στο σήμερα.Υπό αυτό το πρίσμα, πρέπει να κοιτάξουμε κατάματα τις αδυναμίες και τις παθογένειες του προηγούμενου χρονικού διαστήματος και με τα μάτια στραμμένα στις μάχες του επόμενου χρονικού διαστήματος να συζητήσουμε και να βγάλουμε ένα μάχιμο σχεδιασμό. Κάθε σχήμα είναι αναγκαίο να συμβάλει σε αυτό έτσι ώστε το ίδιο το μόρφωμα να ξεφύγει από την εσωστρέφεια που το χαρακτήριζε τον προηγούμενο καιρό και να επιστρέψει στην απεύθυνση στα ίδια τα μαζικά ακροατήρια τα οποία εν τέλει θα σταθούν απέναντι στην επιθετική πολιτική με γνώμονα τα συμφέροντα της νεολαίας. Δεδομένου ότι τα ΕΑΑΚ όχι μόνο δεν έχουν αναμετρηθεί με τις επιμέρους κινήσεις υπουργείου-κυβέρνησης στις πόλεις αλλά ούτε έχουν καταφέρει να συγκροτήσουν το αντίστοιχο κλίμα είναι επιβεβλημένη η συζήτηση σε επίπεδο πόλεων ώστε να βρεθούν σε θέσεις μάχης αντιστρέφοντας την παραπάνω κατάσταση. Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε σε συντονιστικό ΕΑΑΚ Αθήνας την Παρασκευή 27/9.