ΚΕΙΜΕΝΟ ΧΑΜΑΣ ΓΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ 2013

Κοινωνικοπολιτική Κατάσταση

Πριν από σχεδόν ένα χρόνο η τρόικα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ έλαβε το χρίσμα της διακυβέρνησης δίνοντας υποσχέσεις για ένα καλύτερο αύριο, μέσω της επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου και της αναπτυξιακής τροχιάς την οποία ευαγγελίζοταν. Ωστόσο, η πραγματικότητα όπως ήταν αναμενόμενο, εμφάνισε με τον πλέον εμφατικό τρόπο τα ψεύδη με τα οποία συνειδητά πότιζαν το λαό όλοι οι συντελεστές τις τριμερούς, καθώς η κυβέρνηση όχι απλά αποδείχτηκε ότι είχε λάβει εξαρχής την στρατηγική επιλογή να εφαρμόσει τη λαοκτόνα μνημονιακή πολιτική, υπηρετώντας ξεκάθαρα τα συμφέροντα του κεφαλαίου, αλλά σκόπευε να προχωρήσει και ένα βήμα παραπάνω λαμβάνοντας νέα μέτρα, μέσω του μνημονίου 3.

Τα μεσάνυκτα της 7^ης Νοέμβρη, και μετά από μία παλλαική κινητοποίηση, οι βουλευτές των τριών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση,πιστοί στις επιταγές των συμφερόντων που εξυπηρετούν, υπερψηφίζουν το τρίτο κατά σειρά μνημόνιο, αδιαφορώντας για τη φωνή του λαού, που διαδήλωνε. Το νέο αυτό μνημόνιο επέβαλε νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, πλήττοντας τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους, ωθώντας τους σε μία οριακή επιβίωση και νέες περικοπές σε κοινωνικές παροχές με την υγεία και την παιδεία να δέχονται ανελέητη επίθεση. Όλα αυτά στο βωμό των δόσεων, τις οποίες διεκδικούσε τότε η κυβέρνηση και οι οποίες ήρθαν για να στηρίξουν για ακόμα μία φορά το εγχώριο κεφάλαιο και τα συμφέροντα του, και όχι τον εξαθλιωμένο λαό. Τα μέτρα που αποφασίστηκαν μέσω του μνημονίου σε συνδυασμό με την ευρύτερη πολιτική που ακολουθεί η τρικομματική κυβέρνηση, οδήγησαν το σύνολο σχεδόν του λαού στη φτώχεια , την ανέχεια (καθώς όπως προκύπτει από επίσημα στοιχεία το 52% βρίσκεται ή κινδυνεύει άμεσα να βρεθεί κάτω από τα όρια της φτώχειας) και την ανεργία με το ποσοστό να αγγίζει το 27%, ενώ για τους νέους ξεπερνά το 55%. Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής γίνονται εμφανή στη λαϊκή καθημερινότητα, με τα παραδείγματα να είναι πολλά και σοκαριστικά: παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία λόγω ασιτίας, νέοι άστεγοι κάνουν καθημερινά την εμφάνιση τους στους δρόμους της Αθήνας και της περιφέρειας, ενώ όλοι καθημερινά ακούμε για περιστατικά αυτοκτονιών λόγω χρεών και η μεγάλη πλειοψηφία της νεολαίας οδηγείται στη μετανάστευση.

Η κυβέρνηση όμως δεν περιορίζεται στη βίαιη φτωχοποίηση των εργαζομένων και των ανέργων, αλλά παράλληλα χρησιμοποιεί τα πλέον βίαια και αντιδραστικά μέσα καταστολής για να μπορέσει να θωρακιστεί απέναντι στις λαϊκές αντιδράσεις , όπως αυτές εκδηλώνονται μέσω των κινητοποιήσεων, των συλλογικών διαδικασιών και των απεργιών. Έχουμε όλοι γίνει μάρτυρες τα τελευταία χρόνια της βίας που ασκούν οι δυνάμεις καταστολής σε κάθε κινητοποίηση κάνοντας, αναίτια πολλές φορές, χρήση δακρυγόνων σε τεράστιες ποσότητες, ασκώντας σωματική βία στους διαδηλωτές, χτυπώντας τους, κυνηγώντας τους στους δρόμους, τρομοκρατώντας τους και διαλύοντας ουκ ολίγες συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας και όχι μόνο. Παράλληλα, η κυβέρνηση προσπαθεί διαρκώς να χτυπά ανελέητα τις εστίες εκείνες μέσα στις οποίες καλλιεργείται και οργανώνεται το λαϊκό κίνημα, αλλά και ένα από τα πιο δυναμικά και μαχητικά του κομμάτια, το φοιτητικό κίνημα. Έτσι, μέσα στον τελευταίο χρόνο, έχουμε δει απεργούς να επιστρατεύονται, ελεύθερους-αυτοδιαχειριζόμενους χώρους να δέχονται επιθέσεις από την αστυνομία, το πανεπιστημιακό άσυλο να καταπατείται (στο ΑΠΘ, την ΑΣΟΕΕ, αλλά και την Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου).Το μίγμα του δόγματος Δένδια, όπως έχει χαρακτηριστεί η κατασταλτική πολιτική της κυβέρνησης ολοκληρώνεται με το σχέδιο «Ξένιος Ζεύς» ενάντια στους εξαθλιωμένους μετανάστες, οι οποίοι συλλαμβάνονται και κρατούνται σε απάνθρωπες συνθήκες, χωρίς ουσιαστικές κατηγορίες. Την κατασταλτική μανία της κυβέρνησης βιώνουν στο ύψιστο επίπεδο οι αγωνιστές κάτοικοι των Σκουριών Ιερισσού, οι οποίοι εδώ και πολύ καιρό αγωνίζονται εναντιωμένοι στην επένδυση Μπόμπολα, στα μεταλλεία χρυσού της περιοχής που πρόκειται να προκαλέσει σημαντικές οικολογικές επιπτώσεις στην περιοχή, καταστρέφοντας το περιβάλλον και άρα την καθημερινότητα και το μέλλον των κατοίκων.

Σε αυτή την προσπάθεια για την εμπέδωση του μίγματος της πολιτικής που ακολουθεί, η κυβέρνηση έχει ως σύμμαχο τη νεοναζιστική και ξεκάθαρα συστημική συμμορία Χρυσή Αυγή. Η αύξηση των ποσοστών της στις τελευταίες εκλογές, που ήλθε ως απότοκο της μη πολιτικοποιημένης οργής του λαού εξαιτίας των όσων υφίσταται αλλά και της ακροδεξιάς ρητορείας της κυβέρνησης, έδωσε στη Χρυσή Αυγή τη δυνατότητα να εκφράσει τη μισαλλόδοξη ρητορεία της τόσο εντός όσο και εκτός βουλής χάρη στην προβολή την οποία λαμβάνει από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης. Ωστόσο, η Χρυσή Αυγή δεν μπόρεσε σε καμία περίπτωση να κρύψει το συστημικό της χαρακτήρα είτε σε κοινοβουλευτικό επίπεδο υπερψηφίζοντας νομοσχέδια προς όφελος τραπεζιτών (πχ εξαγορά Αγροτικής τράπεζας από την Πειραιώς), είτε σε κοινωνικό επίπεδο τρομοκρατώντας όλους όσοι αγωνίζονται για τα λαϊκά συμφέροντα και κεκτημένα. Η Χρυσή Αυγή, αποτελεί ουσιαστικά το δεκανίκι του συστήματος καθώς αποπροσανατολίζει το λαό από τον πραγματικό του εχθρό, την ίδια την κυβέρνηση και την πολιτική που εφαρμόζει.

Η δική μας απάντηση απέναντι σε όλα αυτά ως φοιτητές και μελλοντικοί εργαζόμενοι πρέπει να είναι μαχητική και ριζοσπαστική, με όπλο τις συλλογικές μας διαδικασίες. Οφείλουμε να βρισκόμαστε διαρκώς στο πλευρό των εργαζόμενων που πλήττονται και αγωνίζονται ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, γιατί η νεολαία ιστορικά είναι αυτή που πάντα βγαίνει στην πρωτοπορία του κινήματος και δείχνει το δρόμο των νικηφόρων συλλογικών αγώνων. Είμαστε όλοι υποχρεωμένοι, απέναντι στους εαυτούς μας να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο αύριο και να γυρίσουμε την πλάτη σε εκείνους που προτάσσουν τον ατομικό δρόμο και μας λένε να σκύψουμε το κεφάλι…

Για την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση...

   Τον τελευταίο καιρό η τριτοβάθμια εκπαίδευση δέχεται μια σειρά απανωτών χτυπημάτων από την πλευρά του υπουργείου, τα οποία έχουν ως στόχο την αλλαγή της φυσιογνωμίας του δωρεάν και δημόσιου πανεπιστημίου. Αρχικά, ο νόμος Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου , κινούμενος στο ίδιο αναδιαρθωτικό πλαίσιο το οποίο αποτελεί διακηρυκτικό στόχο του κράτους, έρχεται να δημιουργήσει ένα νέο πανεπιστήμιο, με έντονα τα χαρακτηριστικά της αυταρχικοποίησης , της πειθάρχησης και εντατικοποίησης των ρυθμών σπουδών, χωρίς αυτοδιοίκητο και στερώντας από τους φοιτητές και τους εργαζόμενους οποιοδήποτε δικαίωμα λόγου σε όσα τους αφορούν. Ο νόμος αυτός θα εφαρμοστεί φυσικά αφού πρώτα τεθούν σε λειτουργία τα συμβούλια διοίκησης των ιδρυμάτων. Το υπουργείο φέρνει μέσα στα ιδρύματα υπουργικούς υπαλλήλους, αποκλείοντας παράλληλα από τη διαδικασία λήψης αποφάσεων τα μέλη ΔΕΠ των σχολών και τους φοιτητικούς συλλόγους. Μ’ αυτόν τον τρόπο πετάνε ουσιαστικά έξω τη φωνή του πιο ζωτικού κομματιού μέσα στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, τους φοιτητές, καθώς αυτοί μέσα από την καθημερινότητα της σχολής είναι οι πρώτοι που έρχονται αντιμέτωποι με τυχόν προβλήματα αυτής. Στην συνέχεια, και δεν είναι καθόλου τυχαία η σειρά των γεγονότων, το υπουργείο καταθέτει νέο νομοσχέδιο για το «νοικοκύρεμα» των σχολών και τελικά καταφέρνει να το περάσει από τη βουλή μέσα από τροπολογία που επιτρέπει στον υπουργό να περνάει οποιαδήποτε αλλαγή μέσα από προεδρικά διατάγματα, το «σχέδιο Αθηνά». Πολλοί φοιτητές βλέπουν τις σχολές τους να κλείνουν , κυρίως στα ΤΕΙ, ή να συγχωνεύονται. Η συγχώνευση αυτή φυσικά δεν σταματά σε χωροταξικό επίπεδο, αλλά επεκτείνεται, με την μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, οδηγώντας τα ιδρύματα ή στο κλείσιμο ή στην ιδιωτική χρηματοδότηση, σε απολύσεις ή εργασιακή εφεδρεία καθηγητών, σε αλλαγή των προγραμμάτων σπουδών και εισαγωγή της έννοιας των πιστωτικών μονάδων και τέλος στη διαμόρφωση μιας ενιαίας διοίκησης όλων των συγχωνευμένων σχολών. Ο συνδυασμός των παραπάνω, αυτόματα συνεπάγεται :

·             την υποβάθμιση των πτυχίων , τα οποία πλέον δεν κατοχυρώνουν επαγγελματικά δικαιώματα,

·             εντατικοποίηση και πειθάρχηση των φοιτητών, οι οποίοι υπό την απειλή της διαγραφής θα τρέχουν από μάθημα σε μάθημα, χωρίς να έχουν χρόνο να ασχοληθούν με οτιδήποτε άλλο και θα πειθαρχούν στις επιταγές των καθηγητών όποιες και αν είναι αυτές,

·             περικοπή φοιτητικών παροχών (σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, υλικοτεχνικός εξοπλισμός)

·             υποβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης που θα παρέχεται στα πανεπιστήμια, καθώς οι θα βγαίνουν εξειδικεμένα εκπαιδευμένοι, ώστε να ταιριάζουν και καλύτερα στις ανάγκες της αγοράς εργασίας, χωρίς να έχουν οποιαδήποτε δυνατότητα συλλογικής κατοχύρωσης και κοινής δράσης

·             αποκλεισμό της νεολαίας από την ανώτατη εκπαίδευση, μέσω της μείωσης των θέσεων στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ και της αύξησης του κόστους σπουδών.

Οι μεταρρυθμίσεις αυτές, προκειμένου να περάσουν μέσα στις σχολές, ακολουθούνται από μια προσπάθεια φίμωσης των φοιτητικών συλλόγων και ειδικότερα του μη υποταγμένου, ριζοσπαστικού φοιτητικού συνδικαλισμού.

   Όλα τα παραπάνω, αποτελούν πάγια τακτική από την πλευρά του κράτους, με κύριο στόχο την παραγωγή ευέλικτων, εύκολα εκμεταλλεύσιμων μελλοντικών εργαζόμενων. Σε αυτή την κατεύθυνση, κινείται και «σχέδιο δράσης για την απασχόληση των νέων» που προτείνει η κυβέρνηση Σαμαρά, για την καταπολέμηση της ανεργίας. Πριν μερικούς μήνες, τα υπουργεία Παιδείας, Εργασίας και Ανάπτυξης συνδιαμόρφωσαν ένα σχέδιο δράσης για την απασχόληση των νέων, το οποίο όχι μόνο δεν συντελεί στην μείωση της ανεργίας, όπως διακηρύσσουν, αλλά το μόνο που προσφέρει είναι ευκαιριακές θέσεις εργασίας με τη μέγιστη διάρκεια ενός έτους. Ταυτόχρονα εγγυάται ελαστικές σχέσεις εργασίας, χωρίς συλλογικές συμβάσεις, με ωράρια που θα διαμορφώνονται από τη βούληση των εργοδοτών και με μισθούς που ξεκινούν από 300-600 ευρώ. Μάλιστα, το υπουργείο Παιδείας επιδιώκει να θεσμοθετήσει την εκμετάλλευση αυτή για κάθε φοιτητή- μελλοντικό εργαζόμενο, ορίζοντας υποχρεωτικές ολιγόμηνες πρακτικές ασκήσεις σε όλα τα ιδρύματα με μισθούς από 340 εως 500 ευρώ το μήνα.

   Οι συνέπειες των επιταγών του υπουργείου γίνονται αισθητές και στη σχολή μας. Ήδη έχουμε έρθει αντιμέτωποι με:

·               περικοπή συγγραμμάτων από το ίδρυμα (συγγράμματα που παρείχε το ΕΜΠ στους φοιτητές του για να καλύπτεται η ύλη, η οποία δεν καλύπτεται από το ένα σύγγραμμα που παρέχει ο Εύδοξος) και κλείσιμο του Θωμαϊδίου που τα εκτύπωνε,

·             ελλείψεις αντιδραστηρίων και υλικοτεχνικές ελλείψεις στα εργαστήρια,

·             μαζικά κοψίματα φοιτητών στις εξεταστικές περιόδους

·             προσπάθεια  να δοθεί φέτος μικρότερος αριθμός καρτών σίτισης, βάζοντας τους φοιτητές  να προσκομίσουν μια σειρά ανούσιων δικαιολογητικών με ορισμένο χρονικό όριο, δηλαδή ουσιαστικά τους εμπλέκουν σε μια διαδικασία  γραφειοκρατίας επί σκοπώ, αλλά και προβλήματα στη μεταφορά των φοιτητών με το λεωφορείο 242, καθώς τα δρομολόγια δεν ήταν όσο συχνά θα χρειαζόταν και τα λεωφορεία έγιναν μονά αντί για διπλά που ήταν,

·             και τέλος, προσπάθεια φίμωσης του φοιτητικού συλλόγου και των αποφάσεών του, από τον κοσμήτορα της σχολής.

Ωστόσο, ο φοιτητικός σύλλογος της σχολής, πάντα στην πρώτη γραμμή των κινητοποιήσεων, σε συντονισμό με τους συλλόγους όλου του ιδρύματος, κατάφερε να δώσει :

·             μέσα από παραστάσεις διαμαρτυρίας και συνεχείς πιέσεις, την παροχή ενός κονδυλίου, έστω και μικρού για την επαναλειτουργία του Θωμαϊδείου

·             την έκδοση καρτών σίτισης για όλους τους φοιτητές που δικαιούνταν δωρεάν σίτιση

·             μεγαλύτερη συχνότητα δρομολογίων και διπλά λεωφορεία 242

Ο φοιτητικός σύλλογος θα πρέπει να συνεχίσει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των αγώνων της νεολαίας, πιο μαζικά και πιο δυναμικά, μέσα από τις συλλογικές του διαδικασίες και τις ριζοσπαστικές μορφές πάλης που υιοθετεί, ώστε να συνεχίσει να παλεύει ενάντια στα ασφυκτικά πλαίσια που θέλουν να δημιουργήσουν για τη νεολαία…

Για την πολιτική μάχη των φοιτητικών εκλογών…

Για εμάς οι φοιτητικές εκλογές, ειδικά στην παρούσα συγκυρία, είναι μία άκρως πολιτική διαδικασία, μια ακόμα πολιτική μάχη και ως τέτοια πιστεύουμε ότι πρέπει να την αντιμετωπίσει ο φοιτητικός σύλλογος. Χωρίς αμφιβολία, ένα πεδίο παρέμβασης, όπως αυτό των φοιτητικών εκλογών, μοιάζει κάπως «ναρκοθετημένο» για ένα σχήμα όπως η Χ.Α.Μ.Α.Σ., ανεξάρτητο από κομματικούς μηχανισμούς, από το κράτος, από καθηγητικές κλίκες και επιχειρήσεις.

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές, οφείλουν να αποτελέσουν πλήγμα για την τρικομματική κυβέρνηση, αλλά και τις παρατάξεις που τις υποστηρίζουν, στέλνοντας ξεκάθαρα το μήνυμα ότι η νεολαία δεν είναι διατεθειμένη να σκύψει το κεφάλι. Καλούμε, λοιπόν του φοιτητές, να γυρίσουν την πλάτη στις καθεστωτικές παρατάξεις ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και ΠΑΣΠ, οι οποίες υποστηρίζουν ξεκάθαρα την κυβερνητική πολιτική αλλά και ευθύνονται για την απομαζικοποίηση των συλλογικών διαδικασιών.

 Από τη μία η ΠΑΣΠ με τη ρητορεία της περί ανεξαρτησίας από ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να μας πείσει ότι λειτουργεί αυτόβουλα και με γνώμονα τα συμφέροντα των φοιτητών. Αλήθεια, ποιος μπορεί να πιστέψει κάτι τέτοιο όταν η ίδια η νεολαία ΠΑΣΟΚ, τονίζει σε κάθε της ευκαιρία ότι η ΠΑΣΠ αποτελεί τη φοιτητική νεολαία του ΠΑΣΟΚ; Εξάλλου, η καθημερινή δράση της ΠΑΣΠ μέσα στα πανεπιστήμια και τη σχολή μας ειδικότερα, δείχνει ότι ακόμα και μία «ανεξάρτητη» ΠΑΣΠ είναι πολύ χρήσιμη στο ρόλο του κυματοθραύστη των εκρήξεων του φοιτητικού κινήματος, καθώς και στο νόμο Διαμαντοπούλου/Αρβανιτόπουλου αλλά και στο σχέδιο Αθηνά, αφού αναγνώριζαν αρκετά θετικά στοιχεία στους νόμους αυτούς και διακήρυτταν ότι με έναν γόνιμο και ειλικρινή διάλογο θα μπορέσουν να διορθωθούν τα όποια μικροπροβλήματα εμφανίζονται. Η ΠΑΣΠ το μόνο που έκανε ήταν να ρίξει στάχτη στα μάτια των φοιτητών, αποτρέποντας τους από το να συμμετέχουν στις συλλογικές διαδικασίες του φοιτητικού συλλόγου, ανοίγοντας το δρόμο στην κυβέρνηση για να μπορέσει να περάσει την καταστρεπτική για την ανώτατη εκπαίδευση αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση που προωθεί εδώ και χρόνια, με την μικρότερη δυνατή αντίσταση.

Από την άλλη η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, ο πολιτικός εντολοδόχος της ΝΔ μέσα στα πανεπιστήμια, αποτελεί τον εκφραστή των πλέον αντιδραστικών θέσεων εντός της ακαδημαϊκής κοινότητας. Η στάση που κρατάει η ΔΑΠ σε κάθε αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση των εκάστοτε κυβερνήσεων, όπως έκανε και στο νόμο Διαμαντοπούλου και στο σχέδιο Αθηνά, είναι ότι κακώς το φοιτητικό κίνημα αντιδρά, μιας και είναι μέτρα τα όποια είναι αναγκαίο να εφαρμοστούν για το καλό της ανώτατης εκπαίδευσης. Στην ουσία, το μόνο συμφέρον για το οποίο νοιάζεται η ΔΑΠ είναι το συμφέρον όσων θέλουν να αμφισβητήσουν το δωρεάν και δημόσιο χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης και εξυπηρετεί τον σκοπό αυτό, στρέφοντας τους φοιτητές προς τον ατομικό δρόμο πάλης μέσα από πάρτι, ρουσφέτια κλπ,  μακριά από οποιαδήποτε συλλογική διαδικασία. Εξάλλου, η ΔΑΠ είναι η παράταξη που όλη τη χρονιά αποθέωνε, την όποια έκφανση της κατασταλτικής μανίας της κυβέρνησης, στηρίζοντας με τον πλέον εμφατικό τρόπο πρακτικές των δυνάμεων καταστολής. Παράλληλα, η ΔΑΠ με την επίσημη πρόταση της για την ανώτατη εκπαίδευση θέτει  σαφώς ζητήματα σύνδεσης εκπαίδευσης-αγοράς, με ιδιωτική χρηματοδότηση, ενώ δεν διστάζει να χαρακτηρίσει και τις μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης ως ελπιδοφόρες για το μέλλον του τόπου...

Παράλληλα, η κρισιμότητα της κατάστασης που υπάρχει τα τελευταία χρόνια με την ακολουθούμενη πολιτική τόσο όσον αφορά την προωθούμενη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, όσο και την βίαιη αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης στο σύνολο της, δημιουργεί αυξημένα καθήκοντα για την αριστερά, οξύνοντας της αδυναμίες ενός τμήματος της. Από τη μία η ΠΚΣ, με το χαρακτήρα απομονωτισμού που προωθεί αλλά και μέσα από τη λογική κατοχής της απόλυτης αλήθειας και της παραπομπής στο μακρινό μέλλον για την οποιαδήποτε διεκδίκηση απτών υλικών νικών, επιχειρεί όλα να απομακρύνει τους φοιτητές από τις συλλογικές διαδικασίες, δρώντας διασπαστικά απέναντι στους φοιτητικούς συλλόγους, με μόνο στόχο την αύξηση της κομματικής της δεξαμενής. Από την άλλη η ΑΡΕΝ, εγκλωβισμένη στην κυβερνητική προοπτική, την οποία ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει να απομακρύνεται διαρκώς από τα σημεία όπου χτυπάει η καρδιά του φοιτητικού κινήματος (γενικές συνελεύσεις, πορείες, καταλήψεις) προσπαθώντας να περάσει ένα προφίλ καθωσπρεπισμού, το οποίο να ανταποκρίνεται σε μία «δύναμη εξουσίας», αρκούμενη απλά σε μια εκλογική καταγραφή, χωρίς πραγματικό πολιτικό αντίκρισμα και παρουσία στην φοιτητική καθημερινότητα.

Με την αριστερά της προοπτικής και της ενότητας...

Σε αυτή τη συγκυρία, δε θα μπορούσαμε να μην τοποθετηθούμε για ακόμα μία φορά, για το ρόλο που πιστεύουμε ότι πρέπει να έχει ο αριστερός ριζοσπαστικός χώρος μέσα στη σχολή. Έγκαιρα και δημόσια η ΧΑΜΑΣ αναγνώρισε την ανάγκη να αποτυπωθεί στο πολιτικό επίπεδο η ισότιμη συμμετοχή στα ΕΑΑΚ και η ενότητα δράσης στο κίνημα που οικοδομήθηκε με τους συντρόφους της ΕΝΤΡΟΠΙΑΣ. Αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας, που γίνεαι από την πλευρά της ΧΑΜΑΣ εδώ και αρκετό διάστημα, πριν από πολιτικές μάχες όπως είναι οι Γενικές Συνελεύσεις, απότελεσε η σύγκληση μίας ενωτικής διαδικασίας στις 10/4, με σκοπό την πλατιά συζήτηση του ενδεχομένου κοινής εκλογικής καθόδου των δύο σχημάτων, αλλά και όσων ανένταχτων συναδέλφων το επιθυμούν, στις επερχόμενες  φοιτητικές εκλογές. Πράγματι, αν και η θέση της ΕΝΤΡΟΠΙΑΣ ήταν ότι η συγκεκριμένη διαδικασία δε θα μπορούσε να έχει χαρακτήρα κοινής ολομέλειας των δύο σχημάτων αλλά συνάντησης εκπροσώπων κατέστη εφικτή η σύνθεση κοινού κειμένου με βάση το πολιτικό πλαίσιο της ΕΝΤΡΟΠΙΑΣ.

Όταν πια ούτε το πολιτικό πλαίσιο μπορούσε να στέκεται εμπόδιο στην πρότασή μας, διαφαινόταν ότι ο διαλόγος μεταξύ των δύο σχημάτων θα είχε αίσιο τέλος. Ωστόσο, ακόμα και με το πολιτικό πλαίσιο συμφωνημένο δημιουργήθηκαν κωλύματα, τα οποία και προσπεράστηκαν χάρη στη διάθεση και των δύο σχημάτων να συνεννοηθούν, αλλά και χάρη στη διάθεση της ΧΑΜΑΣ να κάνει πίσω σε βασικές πολιτικές και οργανωτικές της θέσεις προκειμένου να επιτευχθεί η συμφωνία, γιατί θέση του σχήματος μας ήταν και είναι ότι τα σχήματα των ΕΑΑΚ οφείλουν να δίνουν από κοινού τις πολιτικές μάχες στις οποίες συμμετέχουν (όπως είναι οι εκλογές), μακρυά από μικροπολιτικά οφέλη.   Ως σχήμα, δεν μετανιώνουμε για τις υποχωρήσεις που κάναμε γιατί θεωρούμε ότι εν πολλοίς σε αυτές οφείλεται η τελική συμφωνία.

Εν τέλει, θεωρούμε θετικό το γεγονός ότι συμφωνήθηκε το κοινό κατέβασμα των δύο σχημάτων, στις επερχόμενες φοιτητικές εκλογές. Αυτή η εξέλιξη θα δώσει τη δυνατότητα στα δύο σχήματα να έρθουν σε μία ουσιαστική πολιτική και συντροφική συνεννόηση, κάτι που αποτελούσε θέση της ΧΑΜΑΣ από την πρώτη στιγμή που έγινε η διάσπαση μεταξύ των δύο σχημάτων, και πάλεψε όλα αυτά τα χρόνια προς αυτήν την κατέυθυνση.

17 Απριλίου: ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ ΜΗΝΥΜΑ ΑΓΧΟΥΣ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ

Εν όψει λοιπόν των εκλογών είναι αναγκαίο να απαντήσουμε γιατί ένα αριστερό ανεξάρτητο σχήμα συμμετέχει στις εκλογές, τι σημαίνουν γι’αυτό, γιατί καλεί τον κόσμο να το στηρίξει και τι περιμένει να «κερδίσει» από τα αποτελέσματα των εκλογών…

Όπως αναλύεται και παραπάνω, διανύουμε μια εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία. Μέρα με τη μέρα, όλο και περισσότερα λαϊκά κεκτημένα καταργούνται, ενώ η επίθεση ενάντια στα λαικά στρώματα αλλά και την νεολαία γίνεται και ολοένα και πιο έντονη.

Το σχήμα της ΧΑΜΑΣ έχει πάρει ξεκάθαρη θέση απέναντι σε όλα αυτά, μέσα από την παρέμβαση και την παρουσία του στο σύλλογο, σε οποιαδήποτε πολιτική μάχη. Το φοιτητικό σώμα μέσα στη σχολή έχει επιλέξει να εκφράζεται μέσα από τις Γενικές του Συνελεύσεις, επέλεξε να συντονίζει τη δράση του με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους αμεσοδημοκρατικά και έξω από τα στενά πλαίσια μιας κομματικής γραμμής, επέλεξε τη συλλογική δράση και την πολυφωνία. Και αυτή, είναι η λογική που εδώ και τόσα χρόνια βάζει στο σύλλογο το σχήμα της Χ.Α.Μ.Α.Σ., η λογική δηλαδή του ανεξάρτητου και συλλογικού αγώνα απέναντι στα κοινά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, η λογική της συλλογικότητας, του πλουραλισμού, του δρόμου του μαζικού κινήματος απέναντι στην παθητικότητα και την υποταγή. Στόχος της Χ.Α.Μ.Α.Σ. δεν είναι η αυτόκεντρη ανάπτυξή της, αλλά η ανάπτυξη αντιστάσεων και διεκδικήσεων από τη μεριά όλων των φοιτητών απέναντι στα κοινά τους προβλήματα. Όπλο μας είναι οι συλλογικές διαδικασίες, μακριά από λογικές ανάθεσης, έτσι ώστε το σύνολο των φοιτητών να μπορεί να έχει λόγο πάνω στις αποφάσεις του Συλλόγου για όσα μας αφορούν, αλλά και γιατί είναι το μόνο πεδίο όπου όλες οι πολιτικές γραμμές και αποχρώσεις ξεδιπλώνονται, και μαζί τους ξεδιπλώνονται και οι πραγματικές προθέσεις της κάθε παράταξης μέσα στη σχολή. Αναγνωρίζουμε, ως φοιτητές και μελλοντικοί εργαζόμενοι, κάτι που είναι κοινό για όλους:

·         Ότι τα πράγματα στην εργασία, πάνε από το κακό στο χειρότερο

·          Ότι οι ρυθμοί σπουδών ολοένα και δυσκολεύουν για να ικανοποιήσουν την εντατική εκμετάλλευση του φοιτητή και την πειθάρχηση του σε αυτή, ώστε να μπορεί να γίνει ο αυριανός ευέλικτος και πειθήνιος εργαζόμενος.

·         Ότι ως φοιτητές είμαστε μέλη της κοινωνίας, ότι η πολιτική είναι παντού, κι ότι τα πολιτικά ζητήματα και οι πολιτικές αποφάσεις πρέπει να είναι κτήμα όλων και πρέπει να παίρνουμε θέση αλλά πολύ περισσότερο δράση γύρω από αυτά.

Για εμάς, στόχος ενός ανεξάρτητου αριστερού σχήματος που συμμετέχει στα ΕΑΑΚ πρέπει να είναι η ριζοσπαστικοποίηση του φοιτητικού συλλόγου, στα πλαίσια της πάλης ενάντια σε όσους υποθηκεύουν το μέλλον μας, και η εμπλοκή του κάθε φοιτητή στη λήψη αποφάσεων μέσα από τη συμμετοχή του στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.

Αυτή είναι η κατεύθυνση που το σχήμα της Χ.Α.Μ.Α.Σ. προσπαθεί να δώσει στο σύλλογό, ο οποίος μέχρι σήμερα, μέσα από τις αποφάσεις των Γενικών του Συνελεύσεων, όχι μόνο έχει πρωτοστατήσει στα φοιτητικά κινήματα, αλλά και έχει καταφέρει να επιτύχει υλικές νίκες, για όλους τους φοιτητές.

Με βάση το γεγονός ότι στα συλλογικά προβλήματα δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις, και με δεδομένο ότι ο τρόπος διεκδίκησης και κατοχύρωσης οποιασδήποτε μορφής δικαιωμάτων περνάει μέσα από συλλογικές διαδικασίες και αγώνες, θεωρούμε ότι γενικότερα η στήριξη σε όλες της τις εκφάνσεις του πλέον δυναμικού και κινηματικού πόλου μέσα στη σχολή, βοηθάει αν μη τι άλλο στην κατεύθυνση υπεράσπισης των κοινών μας συμφερόντων και στέλνει ανάλογα μηνύματα τόσο στο χώρο των καθηγητών και της σχολής, όσο και στα κομματικά επιτελεία των καθεστωτικών παρατάξεων.

Στη βάση λοιπόν, της υπεράσπισης των συλλογικών φοιτητικών συμφερόντων, αλλά και αυτών που άπτονται της εργασιακής μας προοπτικής παλεύουμε για:

ü  Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, Δημόσια και Δωρεάν για όλους

ü   Ενιαία Πτυχία με κατοχυρωμένα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα

ü  Δωρεάν στέγαση, σίτιση, συγγράμματα και μεταφορές για όλους

ü  διαφύλαξη της δυνατότητας συλλογικών διεκδικήσεων, πραγματοποίησης συλλογικών διαδικασιών και υπεράσπιση του ασύλου σε όλους τους πανεπιστημιακούς χώρους

ü  ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, ζωής και εργασίας

...καλούμε στις 17 Απριλίου

να στείλουμε μήνυμα άγχους στα κομματικά τους επιτελεία

Στηρίζουμε

Χ·Α·Μ·Α·Σ

Χημικών Ανεξάρτητων Μηχανικών Αριστερή Συσπείρωση

Ψηφίζουμε

ΕΝΤΡΟΠΙΑ-Χ.Α.Μ.Α.Σ.

Σχήματα που συμμετέχουν στα ΕΑΑΚ