ΈΚΡΗΞΗ ΣΤΑ ΕΛ.ΠΕ.: ΑΛΛΟ ΕΝΑ "ΑΤΥΧΗΜΑ" ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ

Ως “ατύχημα” επιμένουν να παρουσιάζουν τα στελέχη της εταιρείας την έκρηξη που συνέβη στο διυλιστήριο των ΕΛ.ΠΕ. στον Ασπρόπυργο την Παρασκευή 8/5. Εξάλλου αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η εταιρεία αρνείται τις κατηγορίες που την καθιστούν υπεύθυνη. Παρόμοια περιστατικά είχαν συμβεί κατά καιρούς στο παρελθόν, οδηγώντας είτε σε θάνατο εργαζομένων το 2009 και 2010 ή έχοντας κατεστρεπτικές για το περιβάλλον επιπτώσεις το 2000,2002,2013, με τα περισσότερα από αυτά να είναι αποτέλεσμα των ελλιπών μέτρων ασφαλείας που λαμβάνει η εταιρεία. Το σωματείο των εργαζομένων έχει επανειλλημένως καταγγείλει τη στάση της εταιρίας η οποία αρνείται τα προβλήματα στη λειτουργία των διυλιστηρίων.

Στο πιο πρόσφατο περιστατικό 3 από τους 6 συνολικά εγκαυματίες εργαζομένους είναι πλέον νεκροί.

Το δυσάρεστο αυτό γεγονός δεν ήταν απρόβλεπτο ούτε αναπόφευκτο καθώς οι εργασίες γενικής συντήρησης διενεργούνταν υπό πιεστικές συνθήκες και από πολλούς ανειδίκευτους “εργολαβικούς” εργαζομένους. Στα ΕΛ.ΠΕ. έφτασαν να δουλεύουν σήμερα μόλις 1.600 μόνιμοι εργαζόμενοι, όταν το 2003 ήταν 2.700. Στην πλειοψηφία του, το έμπειρο και καταρτισμένο εργατικό δυναμικό αντικαταστάθηκε από «φτηνότερους» εργαζόμενους εργολαβικών συνεργείων, που σήμερα φτάνουν τους 700. Γι' αυτό, η εντατικοποίηση της δουλειάς έχει χτυπήσει ταβάνι, με σχεδόν 483 χιλιάδες ώρες υπερωρίας το 2008, έναντι 336 χιλιάδων ωρών το 2005. Γι' αυτό, το εξοντωτικό ωράριο, τα 12ωρα και η υποχρεωτική εργασία τις μέρες των ρεπό, η χαλάρωση των μέτρων ασφαλείας, η έλλειψη στοιχειωδών υλικών και εργαλείων, που καταγγέλλουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.

Ήδη από την έναρξη του γενικού shutdown του διυλιστηρίου, στις 21 Απριλίου, η Διοίκηση του Σωματείου των ΕΛ.ΠΕ.και η επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας είχαν εκδηλώσει τη δυσαρέσκειά τους για τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας και το εκτεταμένο ωράριο τα οποία αυξάνουν τα ποσοστά λάθους και καθιστούν πιθανότερη τη δημιουργία ατυχημάτων. Ωστόσο η εταιρεία δε φάνηκε να ευαισθητοποιείται καθώς σύμφωνα με τη μαρτυρία ενός εργαζομένου την ημέρα της έκρηξης δεν ακούστηκε κανένας συναγερμός με αποτέλεσμα να μην εκκενωθούν εγκαίρως οι χώροι εργασίας, ενώ δεν είχε προηγηθεί καμία απολύτως ενημέρωση για τις εξόδους διαφυγής.

Σε μία περίοδο όπου κινείται σε στενά οικονομικά πλαίσια, όπως η κρίση, κρίνεται απαραίτητη η αναθεώρηση του ρόλου του χημικού μηχανικού και η ενίσχυση των πιο κοινωνικών και αγωνιστικών χαρακτηριστικών του, ως αρμοδιότητα η οποία σχετίζεται άμεσα με την υγιεινή και την ασφάλεια στους χώρους εργασίας καθώς και με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Στη δίνη της κερδοσκοπίας, ειδικά στις μέρες μας, τα τελευταία αποτελούν όλο και περισσότερο ‘’πολυτέλειες’’ για την εργοδοσία. Οι παράμετροι αυτοί είναι ιδιαιτέρως σημαντικοί για την αποφυγή ατυχημάτων και για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής του κοινωνικού συνόλου και εντός και εκτός του χώρου εργασίας. Ο χημικός μηχανικός (και γενικότερα ο μηχανικός) στο χώρο εργασίας συνεργάζεται με μία πληθώρα εργαζομένων, επομένως ο ρόλος του θα έπρεπε να είναι κομβικής σημασίας στην υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων του ίδιου εργασιακού περιβάλλοντος ΚΑΙ ΟΧΙ αυτός της επιβολής των ‘’θέλω’’ των αυθαιρεσιών της εργοδοσίας και της ενίσχυσης της εκμετάλλευσης.

Τέτοιου είδους περιστατικά δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο του κεφαλαίου, το οποίο δεν αλλάζει και που βλέπει τον άνθρωπο απλά ως ένα κομμάτι της μηχανής, αναλώσιμο υλικό και πηγή υπεραξίας.