Το παρασκήνιο των τρομοκρατικών επιθέσεων σε Γαλλία και Βηρυτό

Χρόνια τώρα οι πιο ισχυρές δυνάμεις, ΗΠΑ, ΕΕ και Ρωσία, επιδιώκουν να εντάξουν στη σφαίρα επιρροής τους χώρες της Μέσης Ανατολής. Η επιλογή των στόχων τους δεν ήταν και δεν είναι τυχαία, αλλά βασίζεται σε συγκεκριμένα οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα. Χώρες όπως το Ιράν, το Ιράκ, η Σαουδική Αραβία και η Συρία διαθέτουν μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου καθιστώντας τες δελεαστικούς στόχους για όσους προσδοκούν οικονομικά συμφέροντα. Πέρα από αυτό όμως, είναι και περιοχές με ιδιαίτερη γεωγραφική θέση καθώς ενώνουν τη δύση με την ανατολή επιτρέποντας τη διακίνηση εμπορευμάτων και ανθρώπινου δυναμικού με ιδιαίτερη ευκολία και επεκτείνοντας την επιρροή του δυτικού κόσμου στην ανατολή.

Για να εισβάλλουν στις χώρες-στόχους, οι παραπάνω ισχυρές δυνάμεις που αναφέραμε, έπρεπε πρώτα να δημιουργήσουν ένα ευνοϊκό κλίμα για τη διατήρηση των ολοκληρωτικών καθεστώντων σε αυτές. Συγκεκριμένα στη Συρία, προχώρησαν έμμεσα στη σύσταση του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) με σκοπό να καταπνίξουν τα λαϊκά κινήματα που αντιστέκονταν στο δικτατορικό καθεστώς του Άσαντ. Αρχικά έδινε όπλα σε μικρές εθνικιστικές ομάδες οι οποίες σιγά σιγά έγιναν το ισλαμικό κράτος και αφού πνίγηκε η Αραβική Άνοιξη δημιουργήθηκε τελικά ο ISIS. Αναμενόμενη ήταν λοιπόν η δημιουργία μιας εμπόλεμης ζώνης στο εσωτερικό της χώρας.

Όπως σε κάθε περίπτωση πολέμου, έτσι και αυτή τη φορά το κύμα προσφύγων και μεταναστών που προσπαθούν να σωθούν είναι τεράστιο. Οι άνθρωποι αυτοί αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον με κατεύθυνση προς τις χώρες της ΕΕ όπου τους επιφυλάσσει όμως μια δυσάρεστη έκπληξη.

Αρχικά, οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν περιφράξει τα σύνορά τους και εφαρμόζουν διάφορες τεχνικές “φίλτρων” με τις οποίες διαχωρίζουν τους πρόσφυγες από τους μετανάστες. Σκόπιμα κανείς τους δεν αναφέρει ούτε τις συρράξεις που υπάρχουν και σε άλλες χώρες εκτός από τη Συρία ούτε τις οικονομικές και υλικές καταστροφές του πολέμου στην ευρύτερη περιοχή γύρω από τη Συρία. Έτσι δίνεται η λανθασμένη εντύπωση πως πρόσφυγες είναι μόνο οι Σύριοι ενώ οι υπόλοιποι παρουσιάζονται ως τυχοδιώκτες. Όσοι τελικά αποδειχθούν δικαιούχοι διέρχονται τα σύνορα αφού πρώτα περιμένουν στα διάφορα “σημεία καταγραφής” για να φακελωθούν και να στοχοποιηθούν. Το ποσοστό αυτών που περνάνε θα απορροφηθεί από της εκάστοτε χώρες ως φθηνό εργατικό δυναμικό με ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα που θα παράγει υπεραξία για τους εργοδότες. Από την άλλη, σε όσους δεν καταφέρουν να περάσουν αφήνεται ως μοναδική λύση η διαφυγή τους από τη θάλασσα, που οδηγεί σε πνιγμούς, καθώς φαίνεται ευνοϊκότερη από την παραμονή τους σε μία εμπόλεμη ζώνη. Όλα αυτά τα μέτρα ασφαλείας βέβαια δεν είναι τυχαία, αλλά αποσκοπούν στο να μειωθεί ο αριθμός προσέλευσης μεταναστών και προσφύγων στις δυτικές χώρες. Οι ιμπεριαλιστές λόγω της δομικής ανεργίας αδυνατούν να διαχειριστούν όλους όσους έρχονται επομένως τους βολεύει να “χάνονται”. Αυτό αποδεικνύει άλλη μία φορά πως για τους ιμπεριαλιστές οι ζωές μας έχουν αξία μόνο εάν συνεισφέρουμε στη εκθετική αύξηση των κερδών τους.

Σε όλο αυτό το κλίμα έρχεται να προστεθεί και η επίθεση της Γαλλίας όπου όσο λυπηρό κι αν είναι το γεγονός του θανάτου τόσων αθώων ανθρώπων φαίνεται ότι κούμπωσε τέλεια με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Το γεγονός ότι η επίθεση πραγματοποιήθηκε από μέλη του Ισλαμικού Κράτους καλλιέργησε ένα κλίμα ισλαμοφοβίας το οποίο κλίνει το μάτι σε φασιστικές ιδεολογίες και μορφώματα. Άλλωστε είναι γνωστός ο ρόλος του φασισμού στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου αφού διασπά την εργατική τάξη δίνοντάς της εθνικά χαρακτηριστικά και αποκρύπτοντας την ταξική ενότητα. Επιπλέον, η επίθεση αυτή έδωσε το έναυσμα για κράτη έκτακτης ανάγκης όπου η αστυνομία αλωνίζει στους δρόμους , οποιοδήποτε αγωνιστικό κίνημα καταπνίγεται και η καταστολή εντείνεται. Ειδικότερα, η Γαλλία, με πρόσχημα τη διασφάλιση της εθνικής της ασφάλειας, ξεκίνησε τις ιμπεριαλιστικές τις επεμβάσεις τις οποίες ούτως ή άλλως θα πραγματοποιούσε απλά τώρα προβλήθηκαν ως δικαιολογημένες.

Αξιοσημείωτο γεγονός αποτελεί και η αποσιώπηση της τρομοκρατικής επίθεσης στη Βηρυτό από τα αστικά μέσα επικοινωνίας. Προφανώς τα συμφέροντα τα οποία θα πετύχαινε το κεφάλαιο από την επίθεση στη Γαλλία δεν ισχύουν στην περίπτωση της Βηρυτού και επομένως φάνηκε ανούσιο και περιττό η ενημέρωση του κόσμου. Εμείς όμως κατακρίνουμε τέτοιες απροκάλυπτες και ρατσιστικές στάσεις.

Επίσης καταδικάζουμε κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση συμμετέχοντας σε αντιιμπεριαλιστικά και αντιπολεμικά κινήματα ώστε να σταματήσουν οι πόλεμοι. Δίχνοντας την αλληλεγύη μας άλλη μία φορά στηρίζουμε κάθε πρόσφυγα και μετανάστη που φτάνει στη χώρα μας ώστε να μπορέσει να επιβιώσει όλων των εμποδίων που του βάζουν καθημερινά.