ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ - ΠΤΥΧΙΟ - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ

Μετά από 7 χρόνια μνημόνιο στη χώρα μας και με το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο η προοπτική μας ως νεολαία περιγράφεται ολοένα και πιο ζοφερή και μαύρη. Στη συγκυρία που διανύουμε οι δυνάμεις του κεφαλαίου έχουν εξαπολύσει μία ολομέτωπη επίθεση σε λαό και νεολαία, καθώς δεν έχουν βρει ακόμα κάποιο σχέδιο για τη διαχείριση της κρίσης. Στη δεδομένη συγκυρία δεν υπάρχει δυνατότητα για υποχωρήσεις από πλευράς κεφαλαίου καθώς το μόνο ωφέλιμο για αυτούς σχεδίο είναι αυτό που φορτώνει την κρίση στις δικές μας πλάτες. Η επίθεση αυτή -η οποία μετράει χρόνια, ακόμα και σε περιόδους καπιταλιστικής ανάπτυξης- έχει ως αποτέλεσμα ο συσχετισμός δύναμης να έχει μετατοπιστεί υπέρ των δυνάμεων του κεφαλαίου και έναντι των εργαζομένων.

Υπό αυτό το πρίσμα προωθούνται και οι αλλαγές στα εργασιακά, σύμφωνα με τις επιταγές Ε.Ε. Και Δ.Ν.Τ., με το νέο εργασιακό νόμο. Πιο συγκεκριμένα αυτός ο νόμος έρχεται να φέρει: α) Διατήρηση του ηλιακού ορίου άνω/κάτω των 25 που θακαθορίζει το μισθό και κατάργηση 13ου και 14ου μισθού, β) Περαιτέρω μείωση του μισθού χωρίς ΚΑΜΙΑ δυνατότητα προσαυξήσεων ή επιδομάτων, γ) Την κατάργηση της μετενέργειας των Συλλογικών Συμβάσεων (δηλαδή του μεταβατικού διαστήματος που από τη λήξη μίας σύμβασης μέχρι την υπογραφή της άλλης ισχύουν οι όροι της πρώτης) πιθανόν και των Συλλογικών Συμβάσεων συνολικά, δ) Τη νομοθέτηση της επισφάλειας, της ελαστικότητας των ωραρίων και της μαύρης εργασίας, ε) Την κατάργηση του διακιώματος στην απεργία, στ) Την νομιμοποίηση των ομαδικών απολύσεων και την επανεκκίνηση των αξιολογήσεων στο δημόσιο. Όλα τα παραπάνω θα έρθουν ουσιαστικά να νομιμοποιήσουν τον εργασιακό μεσαίωνα που βιώνει ο σύγχρονος εργαζόμενος και που θα κληθεί να αντιμετωπίσει ο μελλοντικός. Συρρικνώνεται με αυτόν τον τρόπο η εργασιακή μας προοπτική, σπρώχνωντας μας στον ατομισμού, τον κοινωνικό κανιβαλισμό, χωρίς καμία συνδικαλιστική δυνατότητα και σε συνθήκες ωμού επιβιωτισμού.

Αλλά και σε πιο ειδικό επίπεδο, σε ό,τι αφορά τον κλάδο των μηχανικών η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη, με τη συρρίκνωση της επαγγελματικής μας προοπτικής. Παρότι κάποτε ο κλάδος των μηχανικών αποτελούσε μία ελίτ, βλέπουμε ότι σήμερα είμαστε στο ίδιο έργο θεατές με όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους και επηρρεαζόμαστε το ίδιο έντονα από τα μνημόνια και τις αντιλαϊκές πολιτικές. Εκτός δηλαδή από τις όλες εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στους χώρους εργασίας και από αυτές που περιγράφηκαν παραπάνω, ερχόμαστε πλέον αντιμέτωποι με τη διάλυση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των μηχανικών, με το λεγόμενο “άνοιγμα” του επαγγέλματος, κάτι το οποίο ήταν στόχος και όλων των παρελθόντων κυβερνήσεων, ενώ αποτελεί και μνημονιακή επιταγή. Ειδικότερα οι αλλαγές που προωθούνται αυτή τη στιγμή σχετίζονται με τον τρόπο απόδοσης επαγγελματικών δικαιωμάτων με βάση την επαγγελματική εμπειρία και τα προσόντα τα οποία έχει “συλλέξει” ο μηχανικός (βλ. Μεταπτυχιακά, σεμινάρια κλπ). Αφενός παίρνοντας το πτυχίο ο νέος μηχανικός έχει μηδενικά επαγγελματικά δικαιώματα (παρόλαυτα είναι υποχρωμένος να πληρώνει τις εισφορές του κανονικά ενώ δεν εργάζεται) και πρέπει να εργαστεί 4 χρόνια για να “ξεκλειδώσει” την α’ τάξη επαγγελματικών δικαιωμάτων, τα οποία σχετίζονται με την εργασία που έκανε. Ομοίως συνεχίζεται για τη β’ τάξη και ούτω κάθε εξής. Αφετέρου τα ειδικά επαγγελματικά δικαιώματα σχετίζονται με τα επιπληρωμή σεμινάρια και μεταπτυχιακά που θα παρακολουθεί ο κάθε εργαζόμενος. Σε όλο αυτό το ΤΕΕ θα έχει ρόλο πιστοποιητή και θα οργανώνει ακόμα και επιπληρωμή εξετάσεις μέσω των οποίων θα αποδίδει τα ειδικά επαγγελματικά δικαιώματα. Η πλήρης διάλυση των επαγγελματικών δικαιώμάτων έχει άμεσο αντίκτυπο και στα εργασιακά δικαιώματα, καθώς η απώλεια των πρώτων μείωνει τη διαπραγματευτική δύναμη του εργαζόμενου και μετατρέπει τους όρους εργασίας σε μια ατομική διαπραγμάτευση εργαζόμενου εργοδότη (συνδυαστικά και με την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και με εργαλείο την απειλή της ανεργίας). Η παράπανω κατάσταση λοιπόν έχει οδήγήσει 1 στους 2 νέους μηχανικούς να μην εγγράφεται καν στο ΤΕΕ και στο ΤΣΜΕΔΕ (λόγω και των υπέρογκων ασφαλιστικών εισφορών), επιλέγοντας ως λύση την ετεροαπασχόληση, την μετανάστευση και την εγκατάλειψη του γνωστικού του αντικείμενου.

Δεδομένου, λοιπόν, ότι οι συνθήκες με τις οποίες θέλει το κεφάλαιο (και το κράτος συνεπώς) να εργάζεται ο εργαζόμενος είναι οι παραπάνω (αντίστοιχη διάλυση βιώνουν και άλλοι κλάδοι, όπως π.χ. Καθηγητικές σχολές), θα πρέπει να εξασφαλίζεται ότι οι απόφοιτοι θα βγαίνουν με τους αντίστοιχους όρους και χαρακτηριστικά στην αγορά εργασίας. Υπό αυτό το πρίσμα προωθούνται οι αλλαγές στην εκπαίδευση, δηλαδή ώστε να καθορίσουν αυτούς τους όρους ώστε να συμβαδίζουν με τις αντίστοιχες αλλαγές στην εργασία. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε στα χέρια μας κάποιο νέο νομοσχέδιο για την εκπαίδευση. Παρόλαυτα μετά την έκδοση των πορισμάτων του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία και τις δηλώσεις του υπουργού Γαβρόγλου, που έρχονται να τα θέσουν σε εφαρμογή, μπορούμε να αντλήσουμε πλήθος βάσιμων συμπερασμάτων. Η κατευθύνση για την αποστοίχιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία και η απονομή τους από μεταπτυχιακούς κύκλους (επί πληρωμή) ή σεμινάρια κατάρτισης σε συνεργασία με το ΤΕΕ και τους επιστημονικούς συλλόγους αποτελεί τομή, καθώς το πτυχίο καθίσταται ένα απλό πιστοποιητικό γνώσεων, ενώ τα επαγγελματικά δικαιώματα που μέχρι πρότινος στοιχίζονταν σ’ αυτό θα κατοχυρώνονται μέσω ενός «κυνηγιού» κάταρτισης και επανακατάρτισης. Στα ίδια πλαίσια κινείται και η κατεύθυνση για πολλαπλά προγράμματα σπουδών και την απόδοση πιστοποιητικού για την παρακολούθηση μαθημάτων (βλ. Και Πιστωτικές Μονάδες). Η κίνηση αυτή εντάσσεται σε ένα συνολικό πλαίσιο της εφαρμόγης του «ατομικού φακέλου προσόντων» του αποφοίτου, οπού στα πορίσματα του διαλόγου, περιγράφεται η εφαρμογή του ήδη από το σχολείο, εξώθοντας ήδη από μικρή ηλικία την γενιά μας, να μπεί στο παράπανω «κυνήγι», που θα τους διασφαλίσει έστω και εφήμερα μια θέση στην αγορά εργασίας. Η παραπάνω κίνηση για αποστοίχιση των δικαιωμάτων είναι συνολική, αφορά όλες τις σχολές και βαδίζει στην κατεύθυνση του “Εθνικού Πλαισίου Προσόντων”.

Μέχρι το Υπουργείο να φέρει τον εκπαιδευτικό νόμο (που από ότι φαίνεται θα ακολουθήσει τον εργασιακό) η αναδιάρθρωση θα προχωρά με διαφορετική ταχύτητα και ένταση ανά σχολή και ίδρυμα. Στη δικιά μας σχολή σχετίζεται με την αλλαγή του Προγράμματος Σπουδών (το ίδιο παρατηρείται και στους Πολιτικούς Μηχανικούς) και μάλιστα προς συγκεκριμένη κατεύθυνση. Την ίδια στιγμή, λοιπόν, που έρχονται όλα τα παραπάνω, βλέπουμε πως σε όλες τις σχολές του Πολυτεχνείου έχουν περάσει οι Πιστωτικές Μονάδες (ECTS) και οι οποίες σχετίζονται με τον Ατομικό Φάκελο Προσόντων. Επιπλέον με την αλλαγή του ΠΣ, σύμφωνα με την τελευταία πρόταση των καθηγητών, ενισχύεται ο κατακερματισμός των αποφοίτων μέσω της αύξησης των εμβαθύνσεων, καθώς αυτοί διαφοροποιούνται ολοένα και περισσότερο μεταξύ τους με αποτέλεσμα και να μην μπορούν να διεκδικήσουν Συλλογική Σύμβαση, αμφισβητώντας και τον ενιαίο τρόπο χορήγησης του πτυχίου. Ακόμα με την σύμπτυξη όλων των μαθημάτων κορμού έως το 4ο έτος και τις εμβαθύνσεις στο 5ο , δίνεται εύφορο έδαφος για διάσπαση του πτυχίου σε 2 κύκλους σπουδών, κάτι το οποίο “κουμπώνει” πολύ καλά με την όλη κατεύθυνση για απόδοση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από το μεταπτυχιακό ή από σεμινάρια ή επαγγελματική εμπειρία. Ομοίως και η εισαγωγή σεμιναριακού τύπου μαθήματος (Σχέδιο). Τέλος, η κατάργηση μαθημάτων και βασικών εργαστηρίων συρρικνώνει την επαγγελματική μας προοπτική και άρα την εργασιακή στην κατεύθνση που έχει ήδη αναλυθεί πιο πάνω.

Τελικά, όλα τα παραπάνω συνηγορούν στην απαξίωση και διάλυση των πτυχίων μας, στη μετατροπή τους σε πιστοποιητικά γνώσης και στον εξαναγκασμό μας σε ένα συνεχές κυνήγι επανακατάρτισης για την εύρεση εργασίας. Όλα αυτά μέσα στον εργασιακό μεσαίωνα που έχουν χτίσει και προσπαθούν να μας επιβάλλουν.

Την ίδια στιγμή, εμείς από το δικό μας μετερίζι, οφείλουμε να αγωνιστούμε με όλους τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους (καθώς το πρόβλημα είναι συνολικό), ενάντια σε αυτήν την αναδιαρθρωτική κίνηση και ενάντια στη διάλυση της προοπτικής μας. Ζητάμε ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Ζητάμε πτυχίο με αξία, ενιαίο αδιάσπαστο 5ετές με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό, ως το μοναδικό απαιτούμενο για την εύρεση εργασίας. Παλεύουμε για την προοπτική που αξίζει στη γενιά μας και ενάντια σε όσους τη διαλύουν!

ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ ΚΑΛΑ! ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΙΔΙΚΕΥΣΗ, ΘΕΛΟΥΜΕ ΔΟΥΛΕΙΑ! ΘΕΛΟΥΜΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΝΕΡΓΙΑ, ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ'ΤΑ ΠΤΥΧΙΑ!