ΠΑ(Σ)ΠΑΡΑ ΞΑΝΑ...

Την Παρασκευή 02/12 γίναμε για ακόμη μία φορά μάρτυρες της πολιτικής αυθαιρεσίας της ''υπεύθυνης'' δύναμης του Συλλόγου, της ΠΑΣΠ. Πιο συγκεκριμένα και έπειτα από συλλογή 95 υπογραφών για τη διενέργεια Γενικής Συνέλευσης τη Δευτέρα 05/12, η καθεστωτική παράταξη σε Διοικητικό Συμβούλιο που διενεργήθηκε για την αναγνώριση των υπογραφών δεν υπέγραψε για την πραγματοποίηση Γενικής Συνέλευσης καθώς ο αριθμός των υπογραφών αν και ξεπερνάει κατά πολύ την απαρτία της Γενικής Συνέλευσης δεν είναι το 1/10 των εγγεγραμμένων που βάσει εξωτερικής αξιολόγησης οι εγγεγραμμένοι είναι περισσότεροι από 1700!

Το συγκεκριμένο συμβάν δε μας προξενεί εντύπωση καθώς κάθε φορά που η ΠΑΣΠ ήθελε να καθυποτάξει το Σύλλογο και να τον οδηγήσει στην αποχαύνωση καταστρατηγούσε το απαρχαιωμένο καταστατικό που αναφέρεται σε απαρτίες που στηρίζονται σε φοιτητές ''ταμειακώς εντάξει'', στην ύπαρξη τετράγωνων σφραγίδων και στην αποπομπή οποιουδήποτε υποστηρικτή ιμπεριαλιστικής δύναμης εντός του Συλλόγου (βλ. ΠΑΣΠ), ένα καταστατικό το οποίο δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες των φοιτητών. Ως κυματοθραύστης κινημάτων και υποστηρικτής ευρωπαϊκών – μνημονιακών πολιτικών η εν λόγω δύναμη βολεύεται στο να περιορίζει τις οποιεσδήποτε δυνατότητες για όξυνση καταστάσεων όπως είναι οι Γενικές Συνελεύσεις που για εμάς αποτελούν χώρο γόνιμης πολιτικής ζύμωσης, το πραγματικό μέσο έκφρασης του κάθε φοιτητή και οι αποφάσεις τους το όπλο μας για τη διεκδίκηση των αιτημάτων μας. Για την ΠΑΣΠ η Γενική Συνέλευση έχει νόημα μόνο όταν πρόκειται να στηριχτούν αντιδραστικές δυνάμεις (βλ. τοποθέτηση ΠΑΣΠ για το Πρόγραμμα Σπουδών, η ίδια με την αντιδραστική επιτροπή και τον πρώην κοσμήτορα), ή όταν πρέπει να σπάσουν το αγωνιστικό κλίμα (βλ. πλαίσιο ΠΑΣΠ ανοιχτή σχολή στη μάχη των διοικητικών για τη μη υποβάθμιση των σχολών μέσω της απόλυσής τους).

Τα κροκοδείλια δάκρυα για τις χαμηλές απαρτίες είναι το μέσο πειθούς για την αποδυνάμωση των συλλογικών μας διαδικασιών στα μάτια των φοιτητών καθώς αν η ίδια η παράταξη νοιαζόταν για τη διενέργεια μαζικών συνελεύσεων δε θα καταψήφιζε τη μία μετά την άλλη με το πρόσχημα ότι ''αδιαφορούν οι φοιτητές, άρα εγώ θα δράσω βάσει της αδιαφορίας τους'' και καταλήγει να ενισχύει τις ''τάσεις φυγής'' από τις Γενικές Συνελεύσεις τόσο ηθικά αποσιωπώντας τη διενέργειά τους ή υποβαθμίζοντας τις αποφάσεις τους όσο και πρακτικά καθώς τα μέλη της συμμετέχουν στα εργαστήρια την ώρα της Γ.Σ.! Για μας οι αποφάσεις που στηρίζονται από 29 άτομα δεν είναι πρόβλημα καθώς αποδεικνύεται στην ίδια τη συνέλευση η πολιτική ηγεμονία του συγκεκριμένου σχεδίου έναντι των άλλων.

Οι χαμηλές απαρτίες δε θα αναταχθούν με τον ορισμό αυστηρής θεματολογίας η οποία θα περιορίζει άρδην την κουβέντα και συνεπώς και τους προβληματισμούς των μελών του Συλλόγου και η οποία δεν αντικατοπτρίζει μία θελκτική διαδικασία η οποία θα συσπειρώνει το Σύλλογο, αλλά μία αποστειρωμένη αντιπαράθεση πολιτικών δυνάμεων. Οι διαδικασίες θα ξαναγίνουν θελκτικές όταν ο κάθε φοιτητής θα νιώθει ελεύθερος να θέσει τα ερωτήματά του και θα βλέπει ότι μπορεί να ακουστεί, όχι όταν μία συζήτηση καταστρατηγείται και αποσυντονίζεται από την ΠΑΣΠ και την κάθε ΠΑΣΠ η οποία δημιουργεί χάβρα στο αμφιθέατρο, η οποία ταυτίζει το κομμουνιστικό κίνημα με τον Κιμ Γιονγκ Ουν, η οποία δε σέβεται τις αποφάσεις του Φοιτητικού Συλλόγου όπως για παράδειγμα στο θέμα της παράδοσης της σημαίας του Πολυτεχνείου στο Σύλλογο των Εξορισθέντων και Βασανισθέντων από τη Χούντα, δηλαδή των ζωντανών αγωνιστών εκείνης της εποχής και όχι των υποταγμένων καθεστωτικών σκουληκιών της αμερικανόδουλης παράταξης.

Για μας η ζωντάνια του Φοιτητικού Συλλόγου δεν περνάει από απολιθωμένα καταστατικά. Περνάει μέσα από τις ζωντανές πολιτικές διαδικασίες, περνάει μέσα από τη γόνιμη πολιτική αντιπαράθεση, περνάει μέσα από τις επιθετικές και νικηφόρες αποφάσεις των μαζικών Γενικών Συνελεύσεων, περνάει μέσα από την πάλη του κινήματος για ένα καλύτερο αύριο. Ενός κινήματος που δε χαλιναγωγείται από φερέφωνα και δυνάστες όπως η ΠΑΣΠ, το καθηγητικό μπλοκ, η ΓΣΕΕ, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η Ε.Ε. αλλά που απαντάει επιθετικά επιβάλλοντας τις ανάγκες του συντρίβοντας οποιονδήποτε στέκεται απέναντί του.