Το σφαγείο των ιμπεριαλιστών!

Με σημαία το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού και στρατιωτικό βραχίονα το ΝΑΤΟ, η προοπτική δημιουργίας μιας «κοινής αγοράς» μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ, θέτει εξ’ αρχής στο τραπέζι αφετηριακά ζητήματα για το μέλλον των ευρωπαϊκών λαών και τη διασφάλιση θεμελιωδών εργασιακών και πολιτικών δικαιωμάτων. Στις αρχές 2013 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ομπάμπα ανακοίνωσε την έναρξη διαπραγματεύσεων εφ’ όλης της ύλης για τη δημιουργία «Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ), την οποία μάλιστα ονόμασε και «οικονομικό ΝΑΤΟ» και η οποία θέτει σε θέσεις ισχύος μια διατλαντική οικονομική ελίτ, που θα αποφασίζει τις τυχές των λαών των κρατών με βάση την κερδοφορία της.

Τα κυριότερα επιχειρήματα που προβάλλουν οι υποστηρικτές της δημιουργίας μιας «Διατλαντικής Ζώνης Ελευθέρων Συναλλαγών», είναι ότι η προώθηση της θα οδηγήσει σε αύξηση της απασχόλησης, του ΑΕΠ και πάνω απ’ όλα σε αύξηση των κερδών. Κατά τον ΟΟΣΑ η «πλήρης και ολοκληρωμένη διατλαντική οικονομία», με την κατάργηση των εναπομεινάντων δασμών, θα οδηγήσει σε αύξηση του ΑΕΠ κατά 3% και στις δύο πλευρές.

Η εν λόγω συμφωνία δεν αφορά ουσιαστικά το εμπόριο (οι δασμοί είναι ήδη πολύ χαμηλοί μεταξύ τους), ούτε τα διάφορα γραφειοκρατικά εμπόδια στην πραγματοποίηση άμεσων επενδύσεων, αλλά πολύ περισσότερο τα μη δασμολογικά εμπόδια, τις προδιαγραφές (πρότυπα), τα εταιρικά δικαιώματα, τις αυξημένες εγγυήσεις επενδύσεων, τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, κά.

Τι σημαίνει αυτό για τις εργασιακές σχέσεις, την τήρηση προδιαγραφών για το δημόσιο συμφέρον, την ύπαρξη κράτους πρόνοιας και τελικά για την ανεξαρτησία των λαών, αλλά και τις ατομικές ελευθερίες; Μα φυσικά την κατάργησή τους προς συμφέρον των πολυεθνικών.

• Με τη Συμφωνία ΤΤΙΡ, επιχειρείται η δημιουργία νέων αγορών για το πολυεθνικό κεφάλαιο, με πλήρες άνοιγμα των δημοσίων αγαθών και των προμηθειών (υγείας, εκπαίδευσης, υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, κά) στην κερδοσκοπική δράση των πολυεθνικών εταιριών ΗΠΑ και ΕΕ. Βασικός στόχος η απορρύθμιση των προδιαγραφών που εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και η εναρμόνιση τους στο χαμηλότερο κοινό παρανομαστή σε όφελος των πολυεθνικών εταιριών.
• Επίσης το μοντέλο των εργασιακών σχέσεων θα προσαρμοστεί σε αυτό της Αμερικής,που αρνούνται να κυρώσουν τις διεθνείς συμβάσεις εργασίας για θεμελιώδη δικαιώματα, που σημαίνει χαμηλούς μισθούς, καμία αναγνώριση συλλογικών συμβάσεων και συνδικαλιστικών ελευθεριών, καθώς αυτά δημιουργούν διαφυγόντα κέρδη για τις πολυεθνικές!
• Μάλιστα, τα κράτη πλήρως απροστάτευτα, θα ειναι ευάλωτα στην προνομιακή μεταχείρηση που επιφυλάσσεται στα μεγάλα εταιρικά συμφέροντα, που σημαίνει ότι οι πολυεθνικές θα μπορούν να τρέχουν στα διεθνή δικαστήρια τα, ζητώντας αποζημιώσεις για διαφυγόντα κέρδη, από πράξεις και ενέργειες δημοσίων αρχών ή κοινωνικών οργανώσεων, ακόμα και σε περιπτώσεις που επιδιώκονται κοινωνικοί, περιβαλλοντικοί ή αναπτυξιακοί στόχοι. Συγκεκριμένα τα δικαστήρια αυτά θα είναι διεθνή, τριμελή, διαιτητικά δικαστήρια που θα συστήνονται ad hoc, θα στελεχώνονται από εταιρικούς δικηγόρους που θα επιλέγονται από συγκεκριμένη ολιγομελή λίστα και θα συνεδριάζουν κεκλεισμένων των θυρών χωρίς το δικαίωμα έφεσης. Αυτό προσδίδει στο υπερεθνικό κεφάλαιο νομική υπόσταση ισοδύναμη ή ακόμα και ανώτερη του κράτους.
• Με την ΤΤΙΡ προωθείται η απορρύθμιση των κανόνων ασφάλειας τροφίμων. Οι ευρωπαϊκές αγορές θα κατακλυστούν από ακατάλληλα «εν πολλοίς» τρόφιμα από τις ΗΠΑ (κρέατα με ορμόνες, χλωριωμένα πουλερικά, κά), ενώ θα ανοίξουν πλήρως οι πόρτες στην παραγωγή και εμπορία «γενετικά τροποποιημένων προϊόντων» (μεταλλαγμένων), σε βάρος της διατροφικής ασφάλειας λαών, παραγωγών και καταναλωτών. Στο στόχαστρο βρίσκεται η «αρχή της προφύλαξης» η οποία δίνει το δικαίωμα απόσυρση ενός προϊόντος, εφ’ όσον υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις για επιβλαβείς δράσεις στην δημόσια υγεία και στο περιβάλλον, μέχρις ότου η εταιρία αποδείξει ότι δεν είναι επικίνδυνο, …..αντί να αποδειχτεί εκ των υστέρων από τις δημόσιες αρχές ή τους καταναλωτές, κάτι που ισχύει στις ΗΠΑ.
• Στον τομέα του περιβάλλοντος, στόχος είναι η απορρύθμιση των περιβαλλοντικών κανόνων προς χαμηλότερα στάνταρτ, με απόρριψη της αρχή της προφύλαξης στη χρήση τοξικών χημικών ουσιών και στην αντικατάσταση του ευρωπαϊκού συστήματος REACH με το αμερικάνικο TSCA, που είναι χαλαρότερων προδιαγραφών, με απρόβλεπτες συνέπειες στο περιβάλλον και το δημόσιο συμφέρον.
• Τέλος, με την ΤΤΙΡ θα αποδυναμωθούν οι ρυθμίσεις για τα προσωπικά δεδομένα και θα είναι ευκολότερη η πρόσβαση προς εμπορική χρήση. Επίσης θα ενταθούν οι έλεγχοι στη γνώση και στα «πνευματικά δικαιώματα» και θα αμφισβητηθεί η αρχή της εξαίρεσης στα «πολιτιστικά προϊόντα». Θα επέλθει επίσης περιορισμός της ελεύθερης πρόσβασης των πολιτών στο διαδίκτυο στο όνομα της «καταπολέμησης της πειρατείας», καθώς αμφισβήτηση ελέγχων και ρυθμίσεων στη λειτουργία των χρηματοπιστωτικών αγορών (φόρος Tobin, κά).

Με την TTIP αίρονται κάθε είδους όρια στην ασυδοσία των επενδυτών και του ιδιωτικού κέρδους, είτε αυτά αφορούν τα εργασιακά δικαιώματα, είτε τις περιβαλλοντικές ρυθμίσεις, τη διατροφική ασφάλεια, τη δημόσια υγεία και τα προσωπικά δεδομένα, προκειμένου οι πολυεθνικές να ριμάξουν την τοπική παραγωγή και οικονομία, βγάζοντας από τη μέση κάθετι που δίνει δυνατότητα διεκδίκησης και αγωνιστικότητα στους εργαζομένους για την κατοχύρωση εργασιακών συνθηκών ανθρώπινων, αλλά και στους λαούς των κρατών για την κατοχύρωση ενός ισχυρού κοινωνικου κράτους που υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον.