Όχι στην Υποβάθμιση των Πτυχίων μας- Όχι στην υποβάθμιση του Μέλλοντός μας
Την προσεχή Πέμπτη 26/06 κατατίθεται προς ψήφιση η νέα πρόταση του Προγράμματος Σπουδών, μία πρόταση που ακόμα κι αν έχει κάνει κάποια προχωρήματα σε σχέση με τις προηγούμενες συνεχίζει εν τέλει να μην αποτυπώνει στην ολότητα του την απόφαση του Φοιτητικού μας Συλλόγου, συνεχίζει να υπάρχει στην ίδια βάση δηλαδή συνεχίζει να αναπαράγει προβληματικές οι οποίες διαταράζουν την ενιαιότητα των πτυχίων και των αποφοίτων, προωθούν την εντατικοποίηση του φοιτητικού σώματος κι έρχονται συνεπώς να βαθύνουν τη διαδικασία της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.
Οι θετικές αλλαγές που επιτεύχθηκαν ύστερα από σφοδρή πίεση του Φ.Σ. αφορούν κυρίως την ένταξη του μαθήματος ‘’Τρόφιμα’’ στον κορμό και όχι μόνο στην κατεύθυνση, καθώς επίσης και η παραμονή των μαθημάτων ΜΧΔ Ι, ΙΙ και ΜΦΔ Ι,ΙΙ στον κορμό του προγράμματος σπουδών χωρίς τη συμπύκνωσή τους σε 2 μαθήματα. Η συγκεκριμένη κίνηση αποτελεί ξεκάθαρα προσπάθεια ενσωμάτωσης μας από στη λογική της κοσμητείας και μένει κενή από τη στιγμή που τα πιο βασικά αιτήματα μένουν αναπάντητα και δεν επιδέχονται ‘’διαπραγμάτευσης’’ από πλευράς καθηγητών.
Με λίγα λόγια η νέα πρόταση της επιτροπής για το Πρόγραμμα Σπουδών οδεύει και πάλι σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που θέτει ως βάση ο Φ. Σ., καθώς παραμένει το όριο μαθημάτων ανά εξάμηνο στα 5 μαθήματα ώστε από τον αριθμό των 57 να φτάσουμε στα 45 περίπου. Η άτακτη σύμπτυξη μαθημάτων όπως επιχειρείται έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μαθημάτων με υπέρογκη ύλη, την απώλεια γνωστικού αντικειμένου και την αδυναμία παραλαβής συγκεκριμένων συγγραμμάτων μέσω του συστήματος του Ευδόξου.
Να σημειωθεί επίσης ότι σε αυτή την πρόταση εισάγεται το μάθημα των Τεχνικών Σχεδιάσεων (Χρήση Η/Υ, Διαγράμματα Ροής, CAD/CAM) ως σεμιναριακού τύπου μάθημα το οποίο αφενός διαφοροποιεί το πτυχίο του ενός από του άλλου και αφετέρου νομιμοποιεί την έννοια του Ατομικού Φάκελου Δεξιοτήτων (Νόμος Αξιολόγησης ) μέσω και της επερχόμενης κατανομής πιστωτικών μονάδων στα μαθήματα. Έτσι θα αναγκαζόμαστε σε μια διαδικασία δια βίου συλλογής – κυνηγιού πιστωτικών μονάδων, ενώ τελικά από την ίδια σχολή θα εξάγονται φοιτητές διαφορετικών ταχυτήτων.
Όσον αφορά τις κατευθύνσεις, παρατηρείται μια συμπίεση προς τα άνω αυτών και ως κατάληξη αυτού έρχεται ένα βάθεμα στο χαρακτήρα εξειδικεύσεως του τελευταίου χρόνου κι επομένως αλλοιώνεται η ενιαιότητα του πτυχίου και επιτυγχάνεται ο περαιτέρω κατακερματισμός του σώματος των αποφοίτων. Και αφού η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση προχωρεί ανά ίδρυμα με διαφορετικούς ρυθμούς ανάλογα με τις αντιστάσεις του φοιτητικού σώματος μπαίνουμε σιγά σιγά στην τελική ευθεία διάσπασης όπως αποτυπώνεται και από την πρόταση των καθηγητών η οποία συγκλίνει έως ταυτίζεται με τις επιταγές της Μπολόνιας – Πράγας – Βερολίνου.
Σε μια τελευταία ανάλυση της πρότασης του Π.Σ., υπάρχουν δύο προβληματικές στον τρόπο που η πρακτική άσκηση εντάσσεται στο τέλος του 8ου εξαμήνου και η διπλωματική εργασία στα δύο τελευταία εξάμηνα (9ο και 10ο). Η πρακτική άσκηση πραγματοποιείται κατά την περίοδο διενέργειας μαθημάτων μικρότερων ετών κι επομένως δεν μπορούν να παρακολουθηθούν από τους φοιτητές του 8ου εξαμήνου οξύνοντας την εντατικοποίηση εντός της σχολής αφού θα τρέχουν οι φοιτητές για να καλυφτούν τα κενά των προηγούμενων εξαμήνων, ενώ παράλληλα υφίσταται αδυναμία κιόλας των φοιτητών να δώσουν μαθήματα που ενδεχομένως χρωστάνε στην εαρινή εξεταστική.
Στο ζήτημα της διπλωματικής εργασίας, αν αυτή ξεκινάει στο 9ο εξάμηνο συνδυαστικά με την ύπαρξη μαθημάτων, εντατικοποιεί περεταίρω τον εκάστοτε φοιτητή αν το πρόγραμμα της διπλωματικής είναι απαιτητικό και φυσικά δεν σηματοδοτεί μια αποδοτικότερη κατάσταση κατά τη διάρκεια εκπόνησης διπλωματικής εργασίας.
Μέσα σε αυτές τις διαφοροποιήσεις μεταξύ των προτάσεων του Π.Σ. η καθεστωτική παράταξη της ΠΑΣΠ που τόσο καιρό έλεγε πως η πρότασή της βρίσκεται στην τότε πρόταση του Π.Σ. αυτούσια, έρχεται να αποδώσει τη νίκη του Φ.Σ. ως νίκη του χώρου της. Αυτή η ‘’αγωνιστική’’ παρωδία έρχεται να παραπλανήσει το σύλλογο και να τον ενσωματώσει στη λογική της συνδιαλλαγής και της συνδιαχείρησης του μέλλοντός του. Να μπει καλά στο μυαλό της ΠΑΣΠ πως ο Φ.Σ. δεν τρέφει αυταπάτες και σίγουρα ξέρει να παλεύει, εν αντιθέσει με αυτή που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να παίζει τον εγκάθετο του ΤΕΕ και της ηγεσίας του Πανελλήνιου Συλλόγου Χημικών Μηχανικών (βλ. και τον πρόεδρο του ΠΣΧΜ Άρη Γκορόγια) που επικροτούν την αντιδραστική αλλαγή του πτυχίου μας και την ευρωπαϊκή ευθυγράμμισή – διάσπασή του. Όσον αφορά τον ΠΣΧΜ ο Γκορόγιας όντας πρόεδρος υπογράφει κείμενα στήριξης στην αντιδραστική αλλαγή του Π.Σ. στο όνομα ενός συλλόγου που έχει να συνεδριάσει – αποφασίσει 4 χρόνια δείχνοντας το έσχατο σημείο στο οποίο φτάνει η γραφειοκρατική αυθαιρεσία γεγονός το οποίο η κοσμητεία αποκρύπτει συστηματικά προωθώντας τα συμφέροντα αυτού του ‘’κομπρεμί’’. (Υ.Γ. Ελπίζουμε να μην πιαστούν τα παιδιά από τις υψωμένες γροθιές στους πολυάριθμους ‘’αγώνες’’ που δίνουν αυτές τις μέρες…).
Μέσα σε όλα αυτά το καθηγητικό μπλοκ είναι πιο ενιαίο από ποτέ και στα εσωτερικά του ουσιαστικά έχει τελειώσει την κουβέντα για τις όποιες αλλαγές στο νέο Π.Σ. και συσπειρώνεται σε πλήρως αντιδραστική κατεύθυνση. Επιπροσθέτως βρισκόμαστε μία βδομάδα πριν την εξεταστική κι επομένως η εύκολη επιλογή – δικαιολογία είναι να φυγοπονήσουμε για ένα καλύτερο βαθμό, για ένα περασμένο μάθημα, για τη διπλωματική. Αλλά καλά θα κάνουμε να σκεφτούμε πως όλα αυτά συμπυκνώνονται σε ένα καλύτερο πτυχίο κι επομένως αν το σώμα των αποφοίτων των Χημικών Μηχανικών έχει ένα πλήρως υποβαθμισμένο πτυχίο μέσα στην όλη κατάσταση της κρίσης θα ακολουθήσουμε το βούρκο και δε θα επιπλεύσουμε σε αυτόν. Επομένως η λύση δεν είναι το εσαεί κυνήγι για πτυχία, σεμινάρια, μεταπτυχιακά αλλά η μάχη για μία καλύτερη ζωή χωρίς ανεργία, voucher, μαύρη εργασία, επισφαλής εργασία.
Για τον λόγο αυτό, ΟΛΟΙ την Πέμπτη 26/06 στο τμήμα καθηγητών, να δείξουμε τη δυναμική του Συλλόγου μας για ακόμα μια φορά και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας. Η πίεση που ασκήσαμε την τελευταία φορά ανάγκασε τους καθηγητές να αλλάξουν την πρόταση τους και υπό αυτό το πρίσμα μπορούμε να πετύχουμε τη δημιουργία ενός καλύτερου Προγράμματος Σπουδών στη βάση των αναγκών μας. Δε θα διαπραγματευτούμε το μέλλον μας, οι ανάγκες μας δεν μπαίνουν σε παζάρια.
