Πόσες “εβδομάδες των παθών” για το λαό;

Με τον κορονοϊό να έχει εμφανιστεί από το Δεκέμβριο του 2019 στην Κίνα, βλέπουμε μετά από κάποιο χρονικό διάστημα να έχει εξαπλωθεί με τη μορφή πανδημίας σε ολόκληρο τον κόσμο και ήδη μετράμε δεκάδες χιλιάδες θύματα. Βλέπουμε τα εθνικά συστήματα  υγείας στην Ευρώπη αλλά και σε άλλες χώρες να έχουν παραλύσει από το βάρος των πολυπληθών ασθενών και παράλληλα οι κυβερνήσεις προσπαθούν “να βάλουν σε μία τάξη τα ασυμμάζευτα” και να αντιμετωπίσουν ένα πρόβλημα που είναι απότοκο των δικών τους πολιτικών. Παρόλο που ο κορονοϊός εμφανίστηκε το Δεκέμβριο και ήταν δεδομένο ότι θα εξαπλωνόταν σύντομα και στην Ευρώπη, η ελληνική κυβέρνηση δε φρόντισε να καλύψει τα κενά που υπήρχαν στο σύστημα υγείας παρά τις εξαγγελίες περί ετοιμότητάς της. Ο τρόπος, αντιθέτως, με τον οποίο επιλέγει η Νέα Δημοκρατία να επιλύσει τη συγκεκριμένη κατάσταση με τον κορονοϊό φυσικά δε διαφέρει από το πώς ασκεί τη πολιτική της από την αρχή της θητείας της.

Τόσα χρόνια το δημόσιο σύστημα υγείας έχει κατακρεουργηθεί από όλες τις κυβερνήσεις μέσα από τις πολιτικές λιτότητας που έχουν ακολουθήσει. Συγκεκριμένα, ας μην ξεχνάμε το κύμα απολύσεων στο χώρο της δημόσιας υγείας που έφερε η Νέα Δημοκρατία, μάλιστα με τον Άδωνη Γεωργιάδη υπουργό, και όλοι μαζί να πανηγυρίζουν για αυτή τους την επιλογή. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση υποσχόταν ενίσχυση της δημόσιας υγείας, στην πραγματικότητα προχώρησε σε ελάχιστες προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού εγκαλώντας μάλιστα συνταξιούχους γιατρούς, που ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου, να εργαστούν εθελοντικά καλύπτοντας οργανικές θέσεις. Ταυτόχρονα αμέτρητες είναι οι καταγγελίες νοσοκομειακών μονάδων σε ολόκληρη την Ελλάδα για ελλείψεις σε στοιχειώδες υγειονομικό υλικό (γάντια, μάσκες, αναπνευστήρες). Τη στιγμή που οι γιατροί στη χώρα μας δίνουν μάχη διακινδυνεύοντας την ίδια τους τη ζωή, με τεράστιες ελλείψεις σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό π.χ. κλίνες ΜΕΘ κ.ά., αντί η κυβέρνηση να προβεί σε επίταξη των ιδιωτικών κλινικών ή στην αγορά εξοπλισμών, χρηματοδοτεί τον ιδιωτικό τομέα με 30.000.000 ευρώ. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι ο Παγκόσμιος  Οργανισμός Υγείας συνιστά για την αντιμετώπιση της πανδημίας να πραγματοποιηθούν όσον το δυνατόν περισσότερα τεστ. Παρά τις συστάσεις του Π.Ο.Υ. λοιπόν, στη χώρα μας γίνονται ελάχιστα τεστ καθώς επίσης αντί η κυβέρνηση να χρηματοδοτήσει τους αρμόδιους δημόσιους φορείς για την διενέργεια τεστ κορονοϊού ουσιαστικά χρηματοδοτεί τον ιδιωτικό τομέα με υπέρογκα πόσα σπρώχνοντας τον κόσμο να δίνει μέχρι και 300 ευρώ για την διεξαγωγή των τεστ.

Σε αυτό το κλίμα προσπαθώντας η κυβέρνηση να αποκρύψει τις ελλείψεις στην υγεία που είναι απόρροια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών αυτής αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων, εκείνη  κάνει  επίκληση στην “ατομική ευθύνη” του κάθε πολίτη. Πιο συγκεκριμένα, η ΝΔ επιδίδεται σε μία προσπάθεια να χτίσει στην κοινή γνώμη την εικόνα πως ο πραγματικός υπαίτιος είναι “οι μερικοί ανεύθυνοι’’ μετακυλώντας, το βάρος των εγκληματικών πολιτικών της, στην ατομική ευθύνη του καθενός. Για ποια ατομική ευθύνη μας μιλάει η κυβέρνηση όταν χιλιάδες κόσμος συνεχίζει να πηγαίνει στη δουλειά του, χρησιμοποιεί τα ΜΜΜ για να καλύψει τις καθημερινές του ανάγκες όταν μάλιστα δεν τηρούνται τα μέτρα προστασίας στους χώρους που επισκέπτεται ο καθένας καθημερινά; Όταν μάλιστα μιλάμε για έναν ιό ο οποίος έχει μεγάλη μεταδοτικότητα. Καταλήγουμε εν τέλει με αυτόν τον τρόπο όλοι να αισθανόμαστε την περιβόητη ατομική ευθύνη, όχι επειδή μας επιβάλλεται, αλλά επειδή έχουμε αποδεχτεί και έχουμε πάρει ως δεδομένο ότι το δημόσιο σύστημα υγείας είναι διαλυμένο και δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του λαού.

Πατώντας πάνω σε αυτή τη κατάσταση, η ΝΔ συνεχίζει ακάθεκτη την επίθεση στον κόσμο της εργασίας σε συνέχεια της αντιλαϊκής πολιτικής της.

• Αυτό σαφώς αποτυπώνεται και μέσω της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου όπου περιγράφεται ότι από τώρα μέχρι και το Σεπτέμβρη οι επιχειρήσεις θα μπορούν να αναστέλλουν τις συμβάσεις εργασίας του προσωπικού που απασχολούν. Αυτό σημαίνει ότι και μετά το πέρας της πανδημίας οι εργοδότες θα έχουν το ελεύθερο να βάζουν στον “πάγο” τους εργαζομένους τους χωρίς για αυτούς να υπάρχει κάποια αποζημίωση για την κατάσταση στην οποία θα βρεθούν.
• Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και η δυνατότητα του εργοδότη να απασχολεί – καταβάλει το 50% του μισθού των εργαζομένων.

Κοινή τομή των συγκεκριμένων διατάξεων είναι ότι απελευθερώνεται το χέρι του εργοδότη να προβεί σε αυθαιρεσίες όπως η υπερεντατικοποίηση της εργασίας. Πιο συγκεκριμένα, ο κάθε εργοδότης θα μπορεί να απασχολεί ένα περιορισμένο αριθμό εργαζομένων στην παραγωγή με ξεχειλωμένα εργασιακά ωράρια (12ωρα-15ωρα), ένα καθεστώς που υπάρχει και τώρα σύμφωνα με καταγγελίες από εργασιακούς χώρους. Και έχει και συνέχεια...

• Τη στιγμή που πολλές επιχειρήσεις έχουν κλείσει, η κυβέρνηση υποσχέθηκε να δώσει μια πενιχρή αμοιβή που δεν αρκεί για να καλύψει κάποιος ούτε τις βασικές του ανάγκες. Συγκεκριμένα 800 ευρώ για 2,5 μήνες από μέσα Μάρτη έως τέλη Μαΐου.
• Ένα μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων που εργάζεται ανασφάλιστα (επισιτισμό, τουρισμό κ.λπ..)  κατά τη περίοδο του κορονοϊού θα μένει “ξεκρέμαστο” με μηδενικό εισόδημα καθώς δεν προβλέπεται καμία οικονομική στήριξη από το κράτος.
• Πάρα τις “καλοπροαίρετες” δηλώσεις περί απαγορεύσεων των απολύσεων ουσιαστικά αυτές δε συμβαδίζουν καθόλου με την πραγματικότητα αφού έχουν γίνει σωρεία καταγγελιών για απολύσεις αλλά προφανώς οι ειδήσεις αυτές καλύπτονται με υποδειγματική σιγή από πλευράς ΜΜΕ.
• Επίσης η εργοδορία δε διστάζει να  δηλώνει εικονικά έναν περιορισμένο αριθμό εργαζομένων (σύμφωνα με τις υποδείξεις), αλλά στο βωμό του κέρδους αναγκάζει και το υπόλοιπο προσωπικό να εργαστεί  άτυπα μετατρέποντας τους εργασιακούς χώρους σε υγειονομικές βόμβες.
• Επιπρόσθετα ελλοχεύει ο κίνδυνος να διαμορφωθεί μία νέα εργασιακή πραγματικότητα μετά το πέρας αυτής της πανδημίας,  η οποία δεν είναι άλλη από την ανασφάλιστη και εξ αποστάσεως εργασία με πλήρως απελευθερωμένα ωράρια. Σύμφωνα με δηλώσεις στελεχών της ΟΝΝΕΔ, με αφορμή την περίοδο του κορνοϊού δημιουργούνται τεράστιες ευκαιρίες περί μονιμοποίησης του καθεστώτος της  δουλειάς από το σπίτι. Συγκεκριμένα γίνεται αναφορά στο ότι μέσω της δουλειάς από το σπίτι παρατηρείται ‘’αύξηση της παραγωγικότητας του εργατικού δυναμικού που συνδράμει στην αύξηση των εσόδων της επιχείρησης΄΄ και αυτό είναι προφανές καθώς μέσω της τηλεργασίας δεν υπάρχουν ωράρια εργασίας. Η τηλεργασία ουσιαστικά ανοίγει το δρόμο στον εργοδότη για την υπερεκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού που απασχολεί. Το χειρότερο με αυτού του είδους την  εργασία είναι ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν ούτε επικοινωνία ούτε επαφή μεταξύ τους αλλά αποξενώνονται και απομονώνονται στην ατομική εργασία τους, γεγονός που απελευθερώνει το χέρι της εργοδοσίας σε αυθαιρεσίες  χωρίς οι εργαζόμενοι να συνεργάζονται, με αποτέλεσμα να χάνουν την αίσθηση ότι όντως μπορούν να απαντήσουν συλλογικά προς όφελος των συμφερόντων τους.

Εν κατακλείδι, στα πλαίσια αυτής της υγειονομικής κρίσης συνεχίζεται η πολιτική κερδοφορίας του κεφαλαίου σε βάρος ανθρώπινων ζωών. Μετά το πέρας της κρίσης αυτής, όπως ήδη φαίνεται, η κυβέρνηση θα έρθει να εξαπολύσει μία άνευ προηγουμένου επίθεση στις δυνάμεις της εργασίας στην προσπάθειά της να ανακάμψει η οικονομία. Κάτι τέτοιο προφανώς και προκύπτει αβίαστα από όσα μέτρα έχουν παρθεί μέχρι στιγμής. Τα μέτρα αυτά περιγράφουν έναν εργαζόμενο που θα έρθει αντιμέτωπος με τη ραγδαία μείωση στο μισθό του, τη μαύρη εργασία και τα υπερεντατικοποιημένα εργασιακά ωράρια και όλα αυτά σε συνθήκες πλήρους ανασφάλειας καθώς ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθεί άνεργος. Τον προηγούμενο καιρό ο Φοιτητικός μας Σύλλογος με τις αγωνιστικές του αποφάσεις μαζί με άλλους ΦΣ έχει βρεθεί στο πεδίο του δρόμου μαζί με τους εργαζομένους κόντρα στις επιθετικές πολιτικές των κυβερνήσεων που διαλύουν το μέλλον μας. Απέναντι σε αυτή τη κατάσταση, λοιπόν, ως φοιτητές και μελλοντικοί εργαζόμενοι το επόμενο χρονικό διάστημα πλάι στον κόσμο της εργασίας πρέπει να σηκώσουμε κεφάλι απέναντι στις άγριες βλέψεις κυβέρνησης και  της εργοδοσίας που αποβλέπουν στο τσάκισμα της προοπτικής μας.

ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ

    ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

• Δωρεάν περίθαλψη χωρίς αποκλεισμούς για όλους. Μόνιμες προσλήψεις προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία. Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι. Δημόσια, καθολική και υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση
• Επίταξη ιδιωτικών νοσοκομειακών μονάδων
• Απαγόρευση των απολύσεων
• Καμία καταπάτηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας
• Παροχή υλικών ατομικής προστασίας σε όσους εργάζονται ακόμα
•  Καμία περικοπή μισθών