«Ναι, είμαι κι εγώ ένας από αυτούς»

Φοιτητικός Συνδικαλισμός: Ένα από τα μεγαλύτερα ταμπού του ελληνικού πανεπιστημίου

Πολύ καιρό πριν καν αρχίσουν οι εγγραφές στη σχολή σου πολλοί έσπευσαν να σε «προειδοποιήσουν» για «τα παιδιά των παρατάξεων» και να σε συμβουλεύσουν για το πώς να τα αποφύγεις. Σου τόνισαν μάλιστα «να μην μπλέξεις καθόλου με αυτά» - τα περί συνδικαλισμού δηλαδή, αλλά όπως είπαμε πρόκειται για μεγάλο ταμπού, και αυτή η λέξη μοιάζει δύσκολα να προφέρεται. Κι εμένα μου τα είχαν πει αυτά. Δεν τους άκουσα. Το αποτέλεσμα; Αυτό που φοβόντουσαν. Έγινα κι εγώ ένας από αυτούς. Αυτούς που:

«Θα σου το παίζουν φίλοι»

Ίσως το «καλημέρα» μου να υπονοεί πολλά περισσότερα από την κυριολεκτική σημασία του φιλικού «καλημέρα», είναι όμως από τα πιο αθώα και καλοπροαίρετα που θα ακούσεις από συμφοιτητή σου μέσα στη μέρα. Όταν σου λέω καλημέρα σίγουρα θέλω να έχεις μία καλή μέρα αλλά βασικά επιδιώκω να έχεις ένα καλύτερο αύριο. Δεν αναζητώ την εύνοιά σου. Αναζητώ την ανταπόκρισή σου. Επιδιώκω να στρέψω το ενδιαφέρον σου σε μία άλλη πλευρά της καθημερινότητάς σου πέραν των μαθημάτων. Επιδιώκω να σου θυμίσω ότι κάθε μέρα, είτε τελικά αυτή είναι καλή είτε κακή, διακυβεύονται πολλά για το μέλλον σου. Θέλω να γίνεις μέτοχος των εξελίξεων που θα καθορίσουν τη ζωή μας. Με το «καλημέρα» μου αναρωτιέμαι αν το θέλεις κι εσύ.

«Θα σου πιάνουν την κουβέντα»

 Δε θέλω να μονολογήσω. Ένας μονόλογος τι θα μπορούσε να  μου προσφέρει; Θέλω να μάθω αν τα   επίδικα που προβάλλουμε τυγχάνουν της εκτίμησής σου, αν σε εκφράζουν. Δραστηριοποιούμαστε για το συμφέρον μας και κάθε παρατήρησή σου είναι πολύτιμη για τη χάραξη της πορείας πλεύσης μας. Δε θέλω να σου πιάσω την κουβέντα. Θέλω να κάνουμε κουβέντα. Να έχεις τη δική σου άποψη και να τη μοιραστείς μαζί μου. Ποιο το όφελος να παπαγαλίσεις την ιδεολογία μου; Ποτέ μη γίνεις φερέφωνό μου! Η συγκυρία απαιτεί μαζική δράση και η αποτελεσματικότητα της δράσης έρχεται από τη συσπείρωση ανεξάρτητων σκεπτόμενων ανθρώπων και όχι από καλά οργανωμένα φερέφωνα.

«Θα σου καταστρέφουν το μάθημα»

Συγγνώμη αν σου διακόπτω το μάθημα αλλά ορισμένες φορές η διακοπή αυτή είναι το καλύτερο μάθημα. Μην κατηγορείς εμένα όταν μπαίνω στο αμφιθέατρό σου. Όταν νιώθεις ότι εισβάλλω στη μικροσκοπική σου γυάλα. Όταν τα κείμενά μου σκεπάζουν για λίγο τα έδρανό σου. Είμαστε ο δίαυλός σου με την κοινωνία, εκεί που γίνεται το πραγματικό μάθημα. Μία χαραμάδα για να μπει ο βρώμικος αέρας στο αποστειρωμένο σου περιβάλλον. Σου χρειάζεται∙ έχεις συνηθίσει να ασφυκτιάς. Με την παρέμβασή μας σου ανοίγουμε απλά το παράθυρο. Κοίτα λίγο έξω. Δες ποιος πραγματικά είναι αυτός που στέκεται εμπόδιο στις σπουδές σου όταν σου στερεί τις παροχές , τα υλικά , το προσωπικό.. όταν αμφισβητεί κάθε κεκτημένο σου. Σίγουρα όχι η ανακοίνωσή μου. Αλλά εμένα κατηγορείς και όταν κλείνω τη σχολή σου. Και αν ο συνδικαλισμός είναι ταμπού, η λέξη κατάληψη αγγίζει τα όρια της χυδαιότητας. Άλλοι καταστρατηγούν τα δικαιώματά σου και βάζουν λουκέτο στο μέλλον σου. Μαζί, αποφασίζουμε και βάζουμε λουκέτο στη σχολή μας για να μην καταλήξουμε στα βλάσφημα χέρια τους. Θέλουμε να εξασφαλίσουμε την παιδεία και τη ζωή που δικαιωματικά μας αξίζει χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Γι αυτό κλείνουμε τη σχολή μας. Αλλά εσύ κλείνεις τα μάτια και τα αυτιά σου και ρίχνεις τις ευθύνες σε όποιον μπορείς πιο εύκολα να αντιμετωπίσεις. Εμένα δηλαδή.

«Θα σε ζαλίζουν»

Όταν κάνω ανακοινώσεις, όταν καλώ γενικές συνελεύσεις, όταν διοργανώνω παραστάσεις διαμαρτυρίας, όταν σε καλώ να βγεις στο δρόμο πιστεύεις πως ψάχνω την ψήφο σου; Όταν προσπαθώ να σου εξασφαλίσω τα συγγράμματά σου, τη δωρεάν σίτιση και στέγασή σου, να σε προστατεύσω από κάθε αυθαιρεσία και να ανατρέψω την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση με τους οργανισμούς , τις διαγραφές και τα διασπασμένα πτυχία πριν καταπιεί κάθε υπόλειμμα του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου και της αξιοπρέπειάς σου ακόμη πιστεύεις ότι ψάχνω την ψήφο σου; Και τελικά όταν σου μιλάω για κρατική βία, για αντιλαϊκά μέτρα, αστυνομοκρατία, ρατσισμό και φασισμό και σε καλώ να δώσεις τη δική σου μάχη πλάι μου πιστεύεις ότι σε ζαλίζω; Αν ναι τότε ίσως είναι και δικό μου το λάθος. Έχεις όμως κάθε δικαίωμα να κάνεις την επιλογή σου. Δε σε υποχρεώνει κανείς να συμμετέχεις στις διαδικασίες μας, να διαβάσεις τα κείμενά μας, να έρθεις μαζί μας στην πορεία ή μα μη μας γυρίσεις την πλάτη… Όπως μάλιστα δε σε υποχρεώνει κανείς να υπερασπιστείς τα δικαιώματά σου και να διεκδικήσεις ένα πιο ελεύθερο αύριο, απαλλαγμένο από τα απάνθρωπα δεσμά μιας καπιταλιστική κοινωνίας. Η αποχή από την κοινωνικοπολιτική επικαιρότητα που τείνει να προβάλλεται ως νέος τρόπος ζωής δεν εκφράζει τίποτα άλλο παρά θανάσιμη απάθεια και μοιρολατρική παραίτηση. Γιατί να επιλέξεις την ταπείνωση;

Δεν είμαι τίποτα περισσότερο ή τίποτα λιγότερο από εσένα. Είμαι κι εγώ φοιτητής. Μπορείς είτε να μου μιλάς είτε να με αποφεύγεις. Δεν θα προσπαθήσω χρησιμοποιήσω τη φιλία σου, δε θα σε προσεγγίσω με δόλια μέσα. Ούτε θα προσπαθήσω να καθυποτάξω την ανεξάρτητη δράση σου. Καθοδηγητές δε χρειάζεσαι. Ούτε εμένα με χρειάζεσαι. Η συγκυρία μας χρειάζεται μαζί, να κυνηγήσουμε την ανατροπή και να θέσουμε τους δικούς μας όρους στο παιχνίδι τους. Μέχρι να γίνει δικό μας. Εγώ απλά σε καλώ να παίξεις μαζί μου ενάντιά τους. Θα το κάνεις;