Coca Cola: Το πραγματικό κοινωνικό της πρόσωπο

Όλα ξεκινούν στις 30/9/2013 όταν η διεύθυνση της Coca Cola Θεσσαλονίκης ανακοινώνει την απόλυση 33 εργαζομένων του τμήματος διακίνησης προϊόντων του εργοστασίου και ανάθεση της λειτουργίας του σε εργολαβική εταιρία, κίνηση που τείνει να γίνει πλέον καθεστώς τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα (συνεργεία καθαρισμού, σίτιση, Security). Τα μεγαλοστελέχη της επιχείρησης ανέφεραν πως οι απολύσεις ήταν αναγκαίες για την μείωση των ζημιών που είχε υποστεί η εταιρία τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της κρίσης και πώς ήταν καθόλα νόμιμες στο σύνολό τους (εδώ να σημειωθεί ότι με το κλείσιμο των εργοστασίων της η Coca Cola μετατρέπεται σε μια εταιρία η οποία παράγει τα προϊόντα της στα Βαλκάνια, φορολογείται στην Ελβετία και τα προϊόντα της καταναλώνονται στην Ελλάδα ).

Από την πλευρά τους, οι επί 392 μέρες απεργοί καταγγέλλουν πως η εταιρία δεν έθεσε το θέμα σε διαβούλευση μαζί τους ως όφειλε νομικά και επίσης δεν τηρήθηκε το όριο του 5% που έχει επιβληθεί για τις μαζικές απολύσεις, καθώς μεθοδευμένα 40 εργαζόμενοι του παραρτήματος στο Βόλο δηλώθηκαν ως εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης. Είναι ξεκάθαρο πως τέτοιες κινήσεις έχουν ως μόνο στόχο την αύξηση της κερδοφορίας της επιχείρησης εις βάρος των εργαζομένων, με τις ευλογίες, φυσικά, κράτους και Ε.Ε. καθώς δεν επιβλήθηκε στην εταιρία κάποια κύρωση.

Η τακτική που ακολούθησε η συγκεκριμένη επιχείρηση είναι απότοκο της γενικευμένης οικονομικής πολιτικής λιτότητας που επιβάλλεται και έχει στόχο στην εξαθλίωση της εργατικής τάξης και την μετατροπή της σε σκλάβους του κεφαλαίου.

Η αντεπίθεση μας έρχεται όμως δυναμικότερη και τους χαλάει τα σχέδια. 392 μέρες τώρα οι εργαζόμενοι του εργοστασίου της Θεσσαλονίκης συνεχίζουν ακάθεκτοι τον αγώνα τους για την επαναλειτουργία του εργοστασίου με μόνο όπλο την αλληλεγγύη που τους δείχνεται από τα υπόλοιπα πληττόμενα κοινωνικά στρώματα. Η αλληλεγγύη αυτή εκφράζεται με με την τήρηση από μεγάλη μερίδα των καταναλωτών και των καταστημάτων της Θεσσαλονίκης του μποϊκοτάζ σε προϊόντα της 3Ε αλλά και με την στήριξη που έχουν από τα υπόλοιπά εργατικά σωματεία.

Η πραγματική σύγκρουση αποτυπώνεται στην ανακοίνωση της Γενικής Συνέλευσης των εργαζομένων στα εμφιαλωμένα ποτά :

“ Όλοι οι εργαζόμενοι στα εμφιαλωμένα ποτά θα δίνουν 4 μεροκάματα τον μήνα για τους απεργούς της Coca Cola που ένα χρόνο τώρα συνεχίζουν ακάθεκτοι τον αγώνα τους. ”

Αυτή είναι η πραγματική σύγκρουση. Η σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων. Από την μία η εταιρία κολοσσός με κέρδη 1.000.000 ευρώ την ημέρα, η οποία αναδείχθηκε πρόσφατα ηγέτης στον κλάδο της με βάση τους δείκτες βιωσιμότητας των επιχειρήσεων, και που ξοδεύει μεγάλα ποσά σε νομική υποστήριξη για να καταφέρει να βγάλει νόμιμες τις απολύσεις και από την άλλη μεριά ένας κόσμος που βλέπει συνεχώς τις συνθήκες διαβίωσής του να δυσχεραίνουν, που έχει καρπωθεί το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης (περικοπές μισθών, αυξανόμενη φορολογία κτλ.) αλλά βρίσκει ακόμα την δύναμη να είναι αλληλέγγυος.

Σε αυτόν τον γενικευμένο πόλεμο κανείς δεν μπορεί να είναι ουδέτερος. Η ουδετερότητα ευνοεί τους καταπιεστές.

                             Ούτε γουλιά από τα προϊόντα της 3Ε.

Νίκη στον αγώνα των απεργών της Coca Cola, των διοικητικών υπαλλήλων, των καθαριστριών και κάθε αποδέκτη της βίας του κεφαλαίου.