Η δημοκρατία τους οπλίζει, η αστυνομία δολοφονεί

  Σε μια συγκυρία, όπου η αστική τάξη προσπαθεί να διαχειριστεί την υπάρχουσα οικονομική χρήση, προκειμένου να διατηρήσει τη θέση της, έχει επιδοθεί σε μια πολιτική καταπίεσης των λαϊκών στρωμάτων, χρησιμοποιώντας τους μηχανισμούς του κράτους (ιδεολογικούς και κατασταλτικούς). Επειδή το κράτος έχει το μονοπώλιο της έννομης βίας, χρησιμοποιεί τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του, προκειμένου να εξαφανίσει κάθε φωνή αντίδρασης.

  Έχουμε γίνει πολλές φορές μάρτυρες αυτής της καταστολής η οποία περιλαμβάνει από απαγορεύσεις πορειών, βίαιους ξυλοδαρμούς, έως και κρατικές δολοφονίες.  Τυπικά παραδείγματα είναι οι δολοφονίες από όργανα τις τάξης των Κούμη, Κανελλλοπούλου, Καλτεζά, Γρηγορόπουλου. Επίσης, δεν ξεχνάμε τους βίαιους ξυλοδαρμούς και τη χρήση χημικών  προς απεργούς, φοιτητές, μαθητές, από τα ΜΑΤ, καθώς και τις απαγορεύσεις πορειών, τις παραβιάσεις πανεπιστημιακού ασύλου. Ωστόσο το κράτος, πέρας της έννομης βίας, χρησιμοποιεί και ένα υπόγειο μηχανισμό, αυτόν του παρακράτους, το οποίο και νομιμοποιεί ή απονομιμοποιεί, ανάλογα με το συμφέρον της. Έτσι κλείνει το μάτι σε μορφώματα ακροδεξιά, όπως στην Ελλάδα η Χρυσή Αυγή, στη Ουκρανία τα ανίστοιχα ναζιστικά μορφώματα, επιτρέποντας δολοφονίες μεταναστών, αντιφρονούντων του συστήματος, ανθρώπων γενικότερα που αντιδρούν στην εφαρμοζόμενη πολιτική (βλέπε Παύλο Φύσσα, εξέγερση στην Ουκρανία, δολοφονίες μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας). Η εφαρμοζόμενη πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων στην Ελλάδα, έπαιξε το ρόλο αρκετές φορές και του ηθικού αυτουργού σε αυτοκτονίες πολιτών, όπως για παράδειγμα η αυτοκτονία της Κατερίνας (οροθετική), λόγω της διαπόμπευσης της επί υπουργίας Λοβέρδου, αυτοκτονίες πολιτών λόγω αδυναμίας οικονομικής τους επιβίωσης εξαιτίας της ανεργείας. Τέλος, σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωπη με την συνταγματική παραβίαση από πλευράς κυβέρνησης, που απορρίπτει το αίτημα του πολιτικού κρατούμενου και απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού για παρακολούθηση των μαθημάτων της σχολής του, στην οποία πέρασε με εξετάσεις που έδωσε μέσα από τη φυλακή.

  Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, η απάντηση της κοινωνίας ήταν αυθόρμητη, μαζική, με χαρακτηριστικά εξέγερσης και αυτά τα χαρακτηριστικά πρέπει να παλέψουμε να διατηρηθεί απέναντι σε αυτή την πολιτική που μας θέλει εξαθλιωμένους κοινωνικά, οικονομικά και τρομοκρατημένους. Η επανεμφάνιση του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο καθίσταται πλέον απαραίτητη, καθώς ολόκληρη η κοινωνία οφείλει να αντιδράσει σε αυτή την κατάσταση η οποία μας πλήττει καθημερινά. Η νεολαία στο σήμερα οφείλει να μην ενσωματώσει την καταστολή και την τρομοκρατία, αλλά να αντιτάξει σε αυτές τους κοινωνικούς της αγώνες.

ΠΑΙΖΟΥΝΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ,

ΑΝ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΟΡΙΑ

Χ.Α.Μ.Α.Σ